Teraźniejsza Prawda nr 555 – 2020 – str. 54

Ponieważ klasa antytypicznej królowej Saby bę­dzie ostatnią klasą poświęcającą się przed otwar­ciem Drogi Świętej dla ogółu ludzkości, oznacza to, że będzie ona także ostatnią klasą poświęconego ludu Bożego Wieku Ewangelii, która przyniesie Panu w poświęceniu swoje wyborne ludzkie władze jako składniki łask podczas panowania grzechu, gdy są jeszcze otwarte przywileje cierpienia dla sprawied­liwości, dla celów Świątyni Epifanii, by pomagać w budowie Obozu Epifanii pod kierownictwem br. Johnsona („Nigdy więcej nie przyniesiono tyle won­ności, ile królowi Salomonowi dała królowa Saby”).

      Następne zdjęcie antytypicznych Netynejczyków po 1954 roku ukazuje bliskie i pełne zrozumienia związki pomiędzy Poświęconymi Obozowcami Epi­fanii, którzy opuścili Babilon i w znacznym stopniu przystąpili do prawdy, a Wielką Kompanią i Mło­docianymi Godnymi (1Kron. 9:2; Ezdr. 2:43, 58, 70; 7:7, 24; 8:17,20; Neh. 3:26, 31; 7:46, 60, 73; 10:28; 11:3, 21).

      Pamiętamy, że w typie Netynejczycy (w UBG zwani Netinitami – przyp. tłum.) byli głównymi pomocnikami Lewitów. Wspominamy konkretnie o antytypicznych Netynejczykach z okresu po wy­gnaniu, ponieważ chcemy wyraźnie rozróżnić antytyp Netynejczyków, żyjących po niewoli babiloń­skiej Izraela, tj. w okresie po wygnaniu, od antytypu Netynejczyków z okresu przed wygnaniem, tj. tych, którzy za czasów Dawida zostali oddani „do posługi­wania Lewitom” (Ezdr. 8:20) do momentu wypędze­nia Izraelitów z Izraela w niewolę babilońską.

      Ci Netynejczycy z czasów Dawida aż do okresu po niewoli babilońskiej są typem „nieusprawiedli­wionych i niepoświęconych częściowo wierzących”, pokazanych w antytypicznym Obozie – nie wszyst­kich nieusprawiedliwionych i niepoświęconych częściowo wierzących, ale tych, którzy w okresie Paruzji sympatyzowali i w pewnej mierze współ­pracowali z prawdziwym Kościołem w jego służbie jako specjalni pomocnicy Lewitów Wieku Ewangelii, tj. specjalni pomocnicy próbnie usprawiedliwio­nych, w związku z ich służbą dla Boga.

      PT 1971, s. 38, 39 (TP 1972, s. 33, 35) stwierdza wyraźnie, że w okresie przed rokiem 1954 Netynejczycy, tak jak ich poprzednicy Gabaonici (UBG: Gibeonici – przyp. tłum.), są typem „nieusprawied­liwionych sympatyków prawdy”, tj. Obozowców, a w okresie po 1954 roku są typem „trzech klas w Obozie: (a) klasy poświęconej – Poświęconych Obozowców Epifanii, (b) niepoświęconych próbnie usprawiedliwionych oraz (c) nieusprawiedliwio­nego, nominalnego ludu Bożego” (PT 1959, s. 43 [TP 1960, s. 58]). Wśród tych trzech klas Obozowców (kursywa nasza); nie tylko w klasie (a) znajdu­ją się antytypiczni Netynejczycy z okresu po 1954 roku, mianowicie ci, którzy opuścili Babilon, którzy przyszli – w pewnej mierze – do prawdy i którzy szczególnie pomagają antytypicznym Lewitom – Wielkiej Kompanii i Młodocianym Godnym – w ich służbie w epifanicznej świątyni w przygotowywaniu Lewitów na epifanicznym Dziedzińcu do zajęcia miejsca w Tysiącleciu i w budowaniu epifanicznego Obozu z Żydów i pogan.

      Natomiast antytyp Netynejczyków po powro­cie Izraela z wygnania w Babilonie, Netynejczyków z czasów Ezdrasza, Nehemiasza i późniejszych, czyli w antytypie Netynejczyków z okresu po 1954 roku, podkreśla bliski i pełen zrozumienia związek pomiędzy POE, którzy opuścili Babilon i przyszli w pewnej mierze do prawdy, a antytypicznymi Le­witami, tj. Wielką Kompanią (do lutego 1979 roku) i Młodocianymi Godnymi w ich służbie związanej z antytypiczną świątynią – tj. w przygotowywaniu Lewitów na epifanicznym Dziedzińcu do zajęcia miejsca w Królestwie i w budowaniu epifanicznego Obozu z Żydów i pogan. W antytypie Poświęceni Obozowcy Epifanii, jako Netynejczycy Tysiąclecia, będą głównymi pomocnikami antytypicznych Lewi­tów (Starożytnych i Młodocianych Godnych).

      Powinniśmy także zwrócić uwagę na zamiesz­kiwanie Netynejczyków (jak również kapłanów, Lewitów, śpiewaków i odźwiernych, którzy opuścili Babilon) w swoich miastach. Miasta te były odręb­ne od należących do „całego Izraela” (Ezdr. 2:70; Neh. 7:73). Przedstawia to odpowiednich Obozowców, antytypicznych Netynejczyków, zajmujących swoją sferę przebywania z Bogiem w odniesieniu do antytypicznej świątyni i służenia antytypicznym Lewitom, którzy opuścili Babilon w związku ze służbą w antytypicznej świątyni w Paruzji i Epifanii (PT 1971, s. 39 [TP 1972, s. 35]).

      Kolejna wielka sposobność dla nowopoświęcających się, która została otwarta jesienią 1954 roku – na ograniczony czas (do momentu „nadejścia res­tytucji”) – to możliwość stania się w nadchodzącym Królestwie Bożym na ziemi nie antytypicznymi Le­witami, a antytypicznymi Netynejczykami, pomoc­nikami antytypicznych Lewitów – „Ponadto spośród Netinitów, których Dawid i naczelnicy ustanowili do posługiwania Lewitom […]. Ci wszyscy zosta­li imiennie wyznaczeni” (Ezdr. 8:17, 20; 2:43, 58, 70; 7:7, 24; Neh. 3:26, 31; 7:46, 60, 73; 10:28; 11:3, 21; PT 1983, s. 78).

      W tych dwóch zacytowanych fragmentach dos­trzegamy dwa obrazy antytypicznych Netynejczyków z okresu po 1954 roku, czyli POE. Pierwszy obraz pokazuje ich pomoc wobec antytypicznych Lewitów, tj. członków Wielkiej Kompanii i Młodo­cianych Godnych w okresie Epifanii w ich służbie przygotowywania Lewitów na Dziedzińcu Epifanii do zajęcia ich stanowisk w Królestwie i budowania Obozu Epifanii spomiędzy Żydów i pogan. Drugi

poprzednia strona – następna strona