Teraźniejsza Prawda nr 553 – 2020 – str. 20
Świątnicy Świętej ani Najświętszej, aby otrzymać błogosławieństwo, ale „[…] Mojżesz i Aaron weszli do Namiotu Zgromadzenia, potem wyszli i pobłogosławili lud. I chwała PANA ukazała się całemu ludowi” (3Moj. 9:23, UBG; Cienie Przybytku s. 82-87). „Tak też Chrystus raz ofiarowany na zgładzenie grzechów [w grece: tych] wielu, drugi raz ukaże się bez grzechu [ofiary za grzech] tym, którzy-go oczekują dla zbawienia” (Żyd. 9:28, UBG; E17, s. 408).
Nowe Jeruzalem zstępuje od Boga z nieba, a Bóg ustanawia swój Przybytek (Chrystusa – Głowę i Ciało – za pośrednictwem którego będzie spotykał się, mieszkał z ludźmi i ich błogosławił) z ludźmi aby ich błogosławić. Przez Chrystusa otrze On wszelkie łzy smutku z ich oczu i nie będzie już więcej śmierci, smutku ani bólu, ponieważ Bóg uczyni wszystko nowym i przywróci ludzkość do błogosławionej społeczności ze sobą, jaką cieszył się Adam przed upadkiem (Obj. 21:10, 1-5; E17, s. 426).
Na Górze Syjon – w Tysiącletnim Królestwie Chrystusa – Bóg wyprawi dla wszystkich ludzi symboliczną ucztę z rzeczy tłustych, szczególnie z Chleba Żywota – doskonałego człowieczeństwa Jezusa, Jego prawa do życia i praw życiowych – Jana 6:35, 48-51.
Dawniej istniał zwyczaj wydawania radosnych uczt dla uczczenia wielkich zwycięstw i innych sukcesów. Opierając się na okupowej zasłudze Jezusa, która przynosi zbawienie całemu światu, Tysiącletnia uczta będzie celebrować Jego zwycięstwo odniesione nad „śmiercią i piekłem”, gdy podczas swej pierwszej obecności „[…] zniszczył śmierć [zrywając jej więzy trzymające ludzkość]” i „[…] życie i nieśmiertelność wydobył na jaw przez ewangelię” (Obj. 1:18; 2Tym. 1:10, UBG).
Oto wielka uczta restytucji, na którą od tak dawna czeka całe ludzkie stworzenie pod skutkami klątwy (Rzym. 8:19-22). Będzie to „uczta z wystałego wina [KJV: z wina z osadem (przyp. tłum.); z bogatych prawd; aby nadać winu bogaty smak, pozostawiano w nim osad], z tłustych potraw ze szpikiem [błogosławieństw soczystych i odżywczych, apetycznych i zaspokajających głód], z wina wystałego i czystego [KJV: z wina wystałego (z osadem) dobrze przefiltrowanego (przyp. tłum.); łączącego w sobie moc z przejrzystością – starego wina, ale starannie przecedzonego; prawda dawana w tym czasie będzie wolna od wszelkich błędów]”.
WSZELKIE KOLANO UKLĘKNIE I WSZELKI JĘZYK WYZNA
W czasie tego Tysiącletniego ucztowania, jak mówi Psalm 22:27-29, UBG: „Przypomną sobie [po tym jak będą nauczani Słowa Bożego, przypomną sobie jego nauki i przykazania oraz ich własne przeszłe doświadczenia ze złem w kontraście do Tysiącletnich doświadczeń ze sprawiedliwością, ukorzą się i wyznają Chrystusa – Filip. 2:9-11; Izaj. 60:14, 15] i nawrócą się do PANA wszystkie krańce ziemi [cała rasa ludzka] i oddadzą pokłon przed twoim obliczem wszystkie rodziny narodów. Do PANA bowiem należy królestwo i on panuje [będzie panował] nad narodami”. „Wszyscy bogaci [ASV: tłuści; pełni miłości i gorliwości] ziemi będą jeść [przyswajać sobie błogosławieństwa Tysiąclecia, w tym prawdę i jej ducha] i oddawać mu pokłon […] [co obejmuje służenie Bogu i Chrystusowi przez karmienie łaknących Chleba Życia, pojenie spragnionych Wodą Życia, odziewanie nagich w szatę Chrystusowej sprawiedliwości, odwiedzanie chorych na grzech i podawanie im symbolicznych leków z Drzewa Życia, modlenie się o wzbudzenie zmarłych z grobu oraz opiekowanie się nimi po wzbudzeniu, aż będą w stanie sami o siebie zadbać- Mat. 25:35, 36]”.
Werset 7.: Aby umożliwić ludzkości skorzystanie z Tysiącletniej uczty z tłustych potraw oraz cieszenie się nią, Bóg wyleje swego Ducha na wszelkie ciało (Joel 2:28) „i zniszczy [hebr. połknie – tak, aby spowodować całkowite zniknięcie] na tej górze [w Tysiącletnim Królestwie Jezusa i Kościoła, w których jest jedyne zbawienie dla Izraela i świata – Izaj. 46:13; Abd. 21; Rzym. 11:31; Żyd. 11:40] zasłonę [wyrok adamowy i grzech adamowy; wyrażenie „theface oj the covering {wierzch okrycia}” (KJV) mówi o samym okryciu, jak np. w Hioba 41:13, gdzie „wierzch odzienia” oznacza samo odzienie, czyli krokodylą skórę – patrz E10, s. 598] rozpostartą nad wszystkimi ludźmi [„wszyscy zgrzeszyli” i znajdują się pod wyrokiem adamowym – Rzym. 5:12; 3:10] i przykrycie [błąd – 2Kor. 3:13-16; Rzym. 11:25] rozciągnięte nad wszystkimi narodami [poprzez Chrystusa w Tysiącletnim Królestwie Bóg zniszczy nie tylko grzech adamowy, ale także wszelki błąd – zasłonę ciemności, która okrywa zarówno Żydów jak i pogan – Izaj. 60:1-3; 62:1, 2; 11:9]”.
WSZELKIE ŁZY SMUTKU OTARTE
Werset 8.: „[po zmianie natury Kościoła na Boską – 1Kor. 15:54, „przy skończonym dziele”] Połknie śmierć w zwycięstwie [stopniowo, całkowicie i na zawsze zniszczy śmierć Adamową – Oz. 13:14; 1Kor. 15:24-26; Obj. 20:14], a Pan BÓG [Jehowa] otrze łzy [smutku, skutek Przekleństwa adamowego] z każdego oblicza [unicestwienie śmierci adamowej i procesu Adamowego umierania nie stanowi samo w sobie największego szczęścia; niektórzy nawet zadawali sobie śmierć, aby uciec od cierpień i było to ich jedyną pociechą – Kaz. 4:1; lecz niszcząc śmierć, Bóg otrze także wszelkie łzy smutku wraz z grzechem, który je spowodował – Obj. 21:3-5; 22:1-3; Jana 1:29] i zdejmie z całej ziemi hańbę [ASV: potępienie] swego ludu [obecnie „wszyscy, którzy chcą