Teraźniejsza Prawda nr 538 – 2016 – str. 43
by się stało, wiara mocno może ufać Jemu”, ponieważ ona wie, że prawda, sprawiedliwość i miłość są źródłami, przejawami i przewodami wszystkich Jego obietnic, planów i działań wobec nas. Wiemy, że Bóg sprawi i sprawia, by wszystkie rzeczy działały dla naszego dobra w harmonii z prawdą, sprawiedliwością i miłością. Gdyby powyżej opisana cichość nie była cechą Boga, nie moglibyśmy Mu ufać na dobre i na złe, podczas dni dobrych i złych, w chorobie i zdrowiu, w smutku i radości, w bólu i przyjemności, żyjąc i umierając.
Wówczas mielibyśmy wątpliwości, co do tego, czy przy zmiennych okolicznościach i doświadczeniach Bóg nie opuści nas, nie zmieni Swej postawy wobec nas, czy nas nie porzuci i czy nie będzie miał więcej z nami do czynienia. Nie moglibyśmy być pewni, że On dotrzyma Swych obietnic, że będzie przestrzegał Swej przysięgi, że nadal będzie wykonywał Swój plan i realizował Swe dzieła opatrzności, po- uczenia, usprawiedliwienia, uświęcenia i wyzwolenia wobec nas. Boska cichość jest gwarancją przeciwko tym wszystkim rodzajom zła oraz tarczą i puklerzem w naszym boju na korzyść Jego sprawy z wynikającymi z niego niebezpieczeństwami. Zatem cichość Boga jest dla nas gwarancją powodzenia wszystkich Jego dobrych planów na naszą korzyść. Przez nią jest nam dane wielkie pocieszenie. Dlatego odpoczywamy w wierze dzięki Jego cichości. Cichość pobudza nas do naśladowania jej. Ona daje nam nadzieję na obecne zwycięstwo i na przyszłe dziedzictwo. W niej możemy chwalić i z powodu niej także możemy wysławiać Boga, ponieważ wszystkie Jego zalety domagają się chwały dla Niego, a cichość, wraz z Jego wyższymi pierwszorzędnymi łaskami, jest prawdopodobnie ponad wszystkimi innymi łaskami Jego charakteru.
Boska cichość względem prawa Jego własnej istoty może być dostrzeżona w doświadczeniach z Jego wrogami oraz ze słabościami Jego ludu podczas Wieku Ewangelii. Opozycja Szatana podczas Wieku Ewangelii jest o wiele bardziej wyrafinowana niż jego wcześniejsze działania. Prześladowanie ludu Bożego w rozszerzonym Wieku Ewangelii trwa nadal i jest sroższe niż w poprzednich okresach. W tym Wieku zaawansowany błąd szerzy się zdecydowanie bardziej niż w poprzednich wiekach, a grzech wzmaga się i obfituje. Bluźnierstwa przeciwko Bogu i Jego Chrystusowi mnożą się podczas tego Wieku bardziej niż poprzednio. Boski plan jest ośmieszany, fałszywie przedstawiany i zniekształcany jak nigdy dotąd. Jednak żadna z tych rzeczy nie sprawiła, że Bóg porzucił działanie z cichością względem prawa Jego istoty. W tym wszystkim Bóg jest łagodnie uległy w sercu i umyśle wobec prawa prawdy, sprawiedliwości i miłości zapisanego w Jego charakterze. Słabości, nieużyteczność, powolność serca, uwagi i działania ze strony Jego ludu oraz brak większej skuteczności, nie zdołały przeszkodzić Bogu w przejawianiu cichości, która w sercu i umyśle łagodnie poddaje się Jego prawu prawdy, sprawiedliwości i miłości. Zawsze, wszędzie i w każdych warunkach oraz doświadczeniach, Bóg zachowuje cichość i będzie to czynił nadal.
Następujące wersety dostatecznie dowodzą, że Bóg jest cichy wobec zasad prawdy, sprawiedliwości i miłości: „Bóg nie jest jak człowiek, by kłamał […]. Czyż On powie coś, a nie uczyni tego, lub nie wykona tego, co oznajmił?” (4Moj. 23:19, BT); „[…] Bo wszystkie drogi jego są sprawiedliwe. Boć jest Bóg prawdziwy […]” (5Moj. 32:4); „Wszystkie ścieżki Pańskie są miłosierdzie i prawda […]” (Psalm 25:10); „[…] odkupiłeś mnie, Panie, Boże wierny” (Psalm 31:6, BW); „[…] A wszystkie dzieła jego dokonane są w wierności” (Psalm 33:4, BW); „Nie ukrywałem w sercu swoim sprawiedliwości twojej, opowiadałem o wierności twojej […]” (Psalm 40:11, BW); „[…] Pośle mi Bóg miłosierdzie swoje i prawdę swą […] Albowiem wielkie jest aż do niebios miłosierdzie twoje, i […] prawda twoja” (Psalm 57:4, 11); „Ale ty, Panie, Boże […] wielce miłosierny, i prawdziwy!” (Psalm 86:15); „[…] Miłosierdzie i prawda uprzedzają oblicze twoje” (Psalm 89:15); „[…] Na wieki trwa miłosierdzie jego, a od narodu aż do narodu prawda jego” (Psalm 100:5); „[…] Bo nad wszystko wywyższyłeś imię i słowo swoje [podporządkowałeś Swój charakter Twej Prawdzie]” (Psalm 138:2, BW); „[…] Który przestrzega [jest posłuszny] prawdy