ROCZNE GODŁO 2009

„A Bóg może zlać na was całą obfitość łaski, tak byście mając wszystkiego i zawsze pod dostatkiem, bogaci byli we wszystkie dobre uczynki” – (2Kor. 9:8)

     Główną myślą wersetu naszego godła jest szczodrość – (1) Boska szczodrość względem nas, oraz (2) nasza szczodrość względem Boga przejawiana zwłaszcza w służeniu Jego Prawdzie, Jego sprawie oraz innym, którym Pan pragnie, byśmy służyli.

      Szczodrość można zdefiniować jako wielkoduszność wyrażającą się pragnieniem, by innym dobrze się powodziło dzięki darom, jakich my im, a w szczególności osobom będącym w potrzebie, udzieliliśmy z naszych środków, talentów, czasu, uwagi, itd. Jest to jedna z drugorzędnych łask. Nie ma organów uczuciowych, których bezpośrednie działanie wytworzyłoby drugorzędne łaski. Powstają one w wyniku tłumienia przez wyższe pierwszorzędne łaski (wiarę, nadzieję, samokontrolę, cierpliwość, pobożność, miłość braterską i miłość bezinteresowną) wysiłków niższych organów uczuciowych próbujących zdobyć kontrolę nad nami. Kiedy pozwolimy niższemu organowi uczuciowemu zdobywania, czyli zamiłowaniu do pozyskiwania dóbr oraz ich zachowywania (który powoduje powstanie niższej pierwszorzędnej łaski zwanej przezornością) zdobyć nad nami kontrolę, uczyni on nas chciwymi, pazernymi i skąpymi; ale kiedy wyższe pierwszorzędne łaski zdołają stłumić wysiłki naszego pragnienia zdobywania zmierzające do zdobycia kontroli nad nami, skutkiem będzie przejawianie łaski szczodrości.

      Głębia znaczenia wersetu naszego motta stanie się jaśniejsza, kiedy przeanalizujemy jego kontekst. W Drugim Liście do Koryntian, w rozdziałach 8; 9 Apostoł dość szczegółowo omawia temat szczodrości, a w szczególności porusza kwestię udzielania pomocy innym chrześcijanom znajdującym się w potrzebie. Temat przedstawiany przez Apostoła można podzielić na cztery części: (1) Rozdz. 8:1-15 wprowadza temat daru na rzecz ubogich świętych w Jerozolimie, o który Apostoł zabiega; (2) Rozdz. 8:16-24 poleca braciom w Koryncie trzech braci, który mieli pójść do Koryntu przed Apostołem i zawczasu przygotować dar; (3) Rozdz. 9:1-5 gratuluje braciom w Koryncie ich uprzednio okazanego pragnienia złożenia daru (Paweł używał tego jako zachęty dla innych zborów, by nakłonić je do tego, by zrobiły tak samo) i apeluje do nich mówiąc im o właściwym naśladownictwie i ewentualnym wstydzie, jaki może ich spotkać, starając się w ten sposób pobudzić ich do tego, by uczynili to, co postanowili już wcześniej,

poprzednia strona – następna strona