Teraźniejsza Prawda nr 442 – 1995 – str. 75
(23) Nie powinno nas dziwić jako coś niezwykłego, że Dariusz pozwolił czcić siebie. Było to czymś zwyczajnym u starożytnych monarchów wschodu, tak jak do niedawna było w Chinach, zanim nie zostało obalone cesarstwo i tak jak wciąż jest w Japonii. Teoria pogańska głosi, że ich królowie i cesarze zostali spłodzeni przez Boga, i dlatego jako Boscy i nieomylni powinni być czczeni. Dlatego Persowie i Medowie tak traktowali swych królów, a ich dekrety uważali za nieomylne, a więc i niezmienne: „prawa Medów i Persów nie odmieniają się”. Tak jak Daniel nie pozwolił, by błędny dekret powstrzymał go od uczczenia prawdziwego Boga ani nie skłonił do czynienia tego w tajemnicy (w. 10 ), tak i brat Russell nie pozwolił, aby trynitarze powstrzymali go od czczenia, tzn. służenia Bogu. Otwarte okno reprezentuje nieutajnianie służby. Jego otwarcie w kierunku Jerozolimy obrazuje, że nasz Pastor służył Bogu w interesie prawdziwego Kościoła. Czynienie tego przez Daniela na kolanach symbolizuje ducha poświęcenia brata Russella w służbie Bogu, a że robił to trzy razy dziennie wskazuje na to, że nasz Pastor wykonywał antytypiczną służbę stale. Tak jak wrogowie szpiegowali Daniela, tak szpiegowali naszego Pastora jego wrogowie. Tak jak ci pierwsi przyłapali Daniela na tym czynie (w. 11), tak i wrogowie naszego Pastora przyłapali go, jak sądzili, na tym czynie. Sprytne uzyskanie od króla (w. 12) potwierdzenia ważności i niezmienności prawa jest typem chytrego sposobu, w jaki ich antytypy próbowały nakłonić Pana Jezusa do postępowania, które w konsekwencji, jak sądzili, zmusi Go do zrealizowania ich spisku przeciwko naszemu Pastorowi. Milczenie i pozorne sprzyjanie ich spiskowi przez Jezusa jest antytypem potwierdzenia przez Dariusza ważności i niezmienności prawa, czego tak bardzo pragnęli.
DOZWOLENIE NA OSZCZERSTWA DEMONÓW
(24) W symbolach biblijnych dół symbolizuje stan oszczerstw. Wynika to z wrzucenia do dołu Józefa jako typu na: (1) Jezusa, (2) członków gwiezdnych Kościoła i (3) całego Kościoła zniesławionego przez wodzów nominalnego kościoła. Widoczne jest to także w typie Banajasa, syna Jojady, który w śnieżny dzień zabił lwa w dole (w studni), co wskazuje na J.F.Rutherforda, który swoją broszurę: Bitwa na kościelnych niebiosach zbijającą oszczerstwa nominalnego kościoła przeciwko naszemu Pastorowi, wydał w czasie ucisku (zimą) (2Sam. 23:20). Stąd wrzucenie kogoś do dołu — a dołem była jaskinia lwów („pierwej niż dopadli do dna onego dołu”; w. 24) — oznacza znalezienie się w warunkach oszczerstw, a lwy w tym przypadku są typem na oszczerstwa. Spiskowcy informujący Dariusza, że Daniel narusza dekret i lekceważy króla (w. 13), przedstawia antytypicznych spiskowców wyszukujących oszczerstwa przeciwko naszemu Pastorowi i donoszących Jezusowi na naszego Pastora. Dariusz starający się uwolnić Daniela z jaskini lwów (w. 14) jest typem na Jezusa, który przez swego Ducha działającego w wiernym ludzie Prawdy usiłował bronić naszego Pastora przed zniesławiającym postępowaniem potwarców. Upór typicznych spiskowców (w. 15) w typie przedstawia upór ich antytypów w determinacji obmawiania naszego Pastora, pomimo Ducha Jezusowego w Jego ludzie sprzeciwiającego się temu. Ich twierdzenie o niezmienności prawa obrazuje nacisk położony na pozorną opatrzność Pana sankcjonującą ich zamiary oraz na jego (prawa) nieomylność i niezmienność. Ustąpienie króla pod wpływem tych żądań (w. Dan. 6:16) jest typem przyzwolenia Jezusa, by spisek ten biegł dalej oraz Jego pozornego sprzyjania mu. Wrzucenie Daniela do dołu lwiego (w. 16) wskazuje na postawienie brata Russella w warunkach kampanii oszczerstw. Król zapewniający Daniela, że Bóg, któremu on stale służy, wybawi go (w. 16), jest typem zapewnienia Jezusa przez swój lud, że Bóg wybawi naszego Pastora. Kamień położony na otworze jaskini (w. 18) jest typem na opatrzność, która nie pozwoliła bratu Russellowi uciec przed oszczerstwami. Opatrzność ta obejmowała niesprzyjające decyzje sądu i wrogą prasę, która nie pozwalała, aby na jej łamach pojawiła się jego obrona. Król pieczętujący kamień własnym sygnetem oraz sygnetami książąt (w. 18) jest typem na pełne przyzwolenie Jezusa na to doświadczenie naszego Pastora.
(25) Potwarcy otrzymali oczywiście pełną wolność dla swoich długich języków. Przede wszystkim, w wyniku manipulacji wodzów kościoła nominalnego, przesiewacze z lat 1891–1894 otrzymali wolną drogę dla swoich oszczerstw przeciwko prowadzeniu pracy przez naszego Pastora. Przedstawiali go jako kombinującego i oszukańczego człowieka interesu, który próbował wykorzystać religię i biznes do zgromadzenia bogactw dla siebie kosztem innych. Po drugie, w wyniku manipulacji wodzów kościoła nominalnego żona brata Russella po groźbach zniszczenia go przed światem (wystąpiła przeciwko niemu, ponieważ nie pozwalał jej na dyktowanie treści Strażnicy i polityki pracy żniwa) wniosła przeciwko niemu sprawę o rozwód, przypisując jemu nieprzyzwoite seksualne zachowanie pomimo tego, że pod przysięgą świadka została zmuszona przyznać, że nie ma żadnej podstawy oskarżania go o cudzołóstwo, o którym to oskarżeniu jej podżegacze rozgłaszali jako wniesionym przez nią. Po trzecie, oskarżali go iż twierdził, że ma gruntowną znajomość języków greckiego i hebrajskiego, czego nigdy nie czynił, a następnie postarali się, aby sąd orzekł, iż nie jest żadnym znawcą tych języków i rozpowszechniali po świecie oszczerstwo, że jego rzekome powoływanie się na znajomość greki i hebrajskiego zostały przez sąd uznane za bezpodstawne. Po czwarte, przez przeinaczenia przesiewaczy z lat 1908–1911 jego interesy zostały powszechnie przedstawione jako pełne oszustw i rzekomo zubożające jego ofiary, a wzbogacające jego samego. Na koniec, w 1911 roku, przez gazetę Brooklyn Eagle, rzucili na niego oszczerstwo o sprzedaży z bajecznym zyskiem pszenicy, której rzekomo przypisywał cudowne właściwości. Do tych głównych oszczerstw dodawali mniejsze, tyle ile ich umysły,