Teraźniejsza Prawda nr 524 – 2013 – str. 16
(Gal. 3:6). Innym w czasach Starego Testamentu, całej reszcie Starożytnych Godnych (patrz np. 11 rozdz. Listu do Żydów), także poczytano ich wiarę za usprawiedliwienie. Jednakże Abraham i reszta Starożytnych Godnych nie mogła osiągnąć stanu pełnego, zupełnego usprawiedliwienia – nie mogli zostać synami Boga (Jana 1:12), ponieważ Jezus jeszcze nie przyszedł i nie dostarczył zasługi Swojej okupowej ofiary, która mogłaby to umożliwić – chociaż przez swoją wiarę zostali wprowadzeni w stan przyjaźni z Bogiem (Jak. 2:25).
Bóg zgadza się, by tych, którzy podczas Wieku Ewangelii, chociaż są „dziećmi gniewu, jako i drudzy” (Ef. 2:3), słyszą przesłanie łaski i miłosierdzia poprzez Chrystusa i dochodzą do takiej zgodności z mądrością z góry, że wyznają swój zły stan, a wierząc w przesłanie Pana, oddają się Mu, pokutując za grzech, i na tyle na ile to możliwe dokonują zadośćuczynienia za wyrządzone zło – tych, zamiast przywracania do stanu rzeczywistej ludzkiej doskonałości – On uzna za mających swoje skazy przykryte przypisaną im zasługą Chrystusa. Mając z nimi do czynienia, Bóg poczyta ich, czyli uzna ich, pomimo tego, że w rzeczywistości są nadal niedoskonali, za doskonałych, prawych, usprawiedliwiając ich poprzez ich wiarę. Będą oni posiadać pełne, zupełne usprawiedliwienie z wiary. To poczytane usprawiedliwienie, czyli usprawiedliwienie z wiary, obowiązuje tak długo, jak trwa wiara i stoją za nim wysiłki czynienia woli Boga. Jeśli wiara i posłuszeństwo ustają, usprawiedliwienie przestaje być przypisywane. „Przeto teraz żadnego potępienia nie masz tym, którzy będąc w Chrystusie Jezusie nie według ciała chodzą, ale według Ducha” (Rzym. 8:1).
Poświęcona klasa wiary Wieku Ewangelii cieszyła się społecznością z Bogiem poprzez Chrystusa i Jego zasługą przypisywaną im przed Bogiem dla ich usprawiedliwienia, a jej członkowie mogli z bo jaźnią i drżeniem sprawować swoje zbawienie oraz czynić swoje powołanie i wybranie mocnym (Filip. 2:12; 2 Pio. 1:10), osiągając wyższe zbawienie i zmartwychwstanie, jak również większe sposobności niż te, które zostaną zaoferowane rodzajowi ludzkiemu w ogólności (Żyd. 3:1; Obj. 20:6; Ef. 1:18, 19; 2:4-8). Jako nasienie Abrahama oraz „dziedzice [z Chrystusem] według obietnicy” (Gal. 3:16, 29) mają oni błogosławić wszystkie narody ziemi – niewybranych, klasę niewiary – udzielając im Tysiącletnią sposobność uzyskania zbawienia i pomagając chętnym i posłusznym w Restytucji w dojściu do doskonałości w raju, jaki zostanie utworzony na ziemi.
Ci wierzący w Jezusa z Wieku Ewangelii, którzy się nie poświęcili, którzy nie oddali się w pełni czynieniu woli Boga zamiast swojej własnej, nie posiadają tego pełnego, zupełnego usprawiedliwienia z wiary, jakie otrzymali poświęceni. Ich usprawiedliwienie, tak samo jak usprawiedliwienie Starożytnych Godnych, jest raczej usprawiedliwieniem próbnym. Jeśli nie wykorzystają go do celu, do którego zostało im dane, tj. po to, by tak jak Starożytni Godni mogli przystąpić do poświęcenia, ostatecznie je utracą, a łaskę Bożą przyjęli nadaremno (2Kor. 6:1, 2).
OGŁOSZENIE
Uwaga! Niniejszym zwracamy uwagę braterstwa, że pan Michał Łotysz zamieszkujący w Polsce jest zdjęty ze stanowiska pielgrzyma posiłkowego ŚRME od listopada 2010 r. z powodu niedozwolonego zachowania wśród braci. Obecnie poinformowano mnie, że od pewnego czasu wypowiada się osobiście i wysyła mailem zwodnicze wiadomości do jednostek i zborów w Polsce oraz w pobliskich krajach; krytykuje ŚRME oraz mnie jako Opiekuna Wykonawczego Ruchu i Wodza ludu Pańskiego. Proszę, bądźcie świadomi tego, że prowadzi on działalność przesiewawczą, usiłując wpłynąć na nieostrożnych tak, by uwierzyli jego kłamstwom i poszli za jego błędnymi naukami (2Piotra 2:3, 14).
Wasz w służbie Mistrza, br. Ralph Herzig
PT’13,16
PAMIĘTAMY
W dniu 10.07.2013 w wieku 56 lat zmarła siostra Eliza Oliwa ze zboru w Poznaniu.
W dniu 30.08.2013 r. w wieku 84 lat zmarła siostra Wanda Pis ze zboru w Lublinie