Teraźniejsza Prawda nr 523 – 2012 – str. 52
potem zrozumiemy”. Niektórzy rzeczywiście wytrwali – „więcej niż pięciuset braci” (1Kor. 15:6). Tak jak obiecał Jezus, otrzymali oni przywilej stania się prawdziwymi uczniami.
Kiedy nadeszła Pięćdziesiątnica, Niebiański Ojciec przyjął wszystkich, którzy trwali w słowie Jezusa; zostali oni spłodzeni z Ducha Świętego i stali się człon kami rodziny Pana. Wtedy zaczęli widzieć duchowe rzeczy – zostali oświeceni. Całe światło nie przyszło od razu, w jednej chwili, lecz w miarę upływu dni i lat posuwali się do przodu w zrozumieniu Prawdy. Zaiste, byli prawdziwymi uczniami Chrystusa – takimi naśladowcami Jezusa, jakich upodobało się Bogu przyjąć. Zostali oni uwolnieni nie tylko spod potępienia Przymierza Zakonu, lecz także spod potępienia Adamowego (Rzym. 8:1). Otrzymali nową wolę, nowy umysł, a Duch Święty pokazał im „głębokości Boże”. Jehowa jest wspaniałym Bogiem, a Jego wielki Plan Wieków jest cudowny ponad miarę! Serca nasze radują się, że oczy nasze zostały pomazane, by ujrzeć te chwalebne rzeczy ukryte przed wieloma podczas obecnego Wieku Ewangelii, a wiemy, że wszystkie ślepe oczy zostaną jeszcze otworzone i wszystkie głuche uszy jeszcze usłyszą! O tak, jesteśmy prawdziwie uczniami.
Wyrażenie naszego Pana: „Prawdziwie uczniami moimi będziecie”, wskazuje na różnicę po między prawdziwymi a jedynie nominalnymi uczniami. Skoro chcemy pozostać Jego szczerymi uczniami, to zwróćmy uwagę na warunek tu podany: „jeże li wy zostaniecie w słowie Moim, prawdziwie uczniami Moimi będziecie”. Hipokryzja związana z utrzymywaniem stanu nominalnego uczniostwa jest dla Pana obrzydliwością.
Chwalebną rzeczą jest dokonać pierwszego kroku chrześcijańskiego życia, to jest pokutować i przyjąć Chrystusa za swego Odkupiciela oraz Pana i poprzez Niego oddać się Ojcu w zupełności. Otrzymanie nagrody za dokonanie tego kroku jest całkowicie uzależnione od naszego trwania w Jego Słowie i w postawie prawdziwych uczniów. Skłonnością pysznego człowieka jest odchodzenie od prostoty Boskiej Prawdy i wyszukiwanie nowych teorii oraz własnych filozofii, lub zagłębianie się w teorie innych, którzy pragną uchodzić za wielkich i mądrych w ocenie tego świata.
Nagrodą za trwanie w uczniostwie jest to, że „poznamy prawdę” i nie będziemy jako ci, „którzy się zawsze uczą, a nigdy do znajomości prawdy przyjść nie mogą” (2Tym. 3:7). Wielu popełnia ten właśnie błąd, polegający na tym, że nie po zostają w Słowie Pana, lecz zagłębiają się w różne ludzkie filozofie, które ignorują lub wypaczają Słowo Pana i tworzą przeciwstawne teorie. Tym, co szukają prawdy pomiędzy tymi różnymi ludzkimi teoriami, nie złożono obietnicy, że kiedykolwiek ją znajdą, i nigdy jej tam nie znajdą.
Boska Prawda może być znaleziona tylko w przewodach wyznaczonych przez Jehowę: w naszym Panu, Apostołach i prorokach. Pozostawanie w Słowie Pana oznacza trwanie w doktrynach przedstawionych w natchnionych pismach proroków i Apostołów, ich badanie i rozmyślanie o nich, pokładanie w nich bezgranicznej ufności oraz wierne dostosowywanie do nich naszych charakterów. Pozostaje to w zupełnej zgodzie z uznawaniem wszelkich pomocników, jakich Pan wzbudza spośród braci tak, jak to opisuje Apostoł Paweł w Efez. 4:11-15 oraz w 1Kor. 12:12-14. Bóg zawsze wzbudzał takich pomocników ku zbudowaniu prawdziwych uczniów i będzie to czynił do samego końca, lecz obowiązkiem każdego jest uważne sprawdzanie ich nauk nieomylnym Słowem Bożym.
Jeżeli pozostaniemy w Słowie Pana, jako żarliwi i szczerzy uczniowie, na pewno „poznamy prawdę”, zostaniemy „utwierdzeni w teraźniejszej prawdzie” [w prawdzie na czasie], będziemy „wkorzenieni i ugruntowani w prawdzie”, będziemy „mocni w wierze” i będziemy potrafili „podać powód dla tej nadziei, która jest w nas”, będziemy „bojować o wiarę raz świętym podaną”, „bojować dobry bój wiary”, „składać dobre wyznanie” oraz „znosić trudy jako dobrzy żołnierze Jezusa Chrystusa” aż do końca naszego boju.
Nie dochodzimy do znajomości Prawdy za jednym zamachem, lecz stopniowo, krok po kroku,