Teraźniejsza Prawda nr 506 – 2008 – str. 39
się tego typu i dwóch kolejnych typów ściśle powiązanych z uderzeniem Jordanu. Dlatego też obecnie, kiedy próby te mamy już za sobą, widzimy, że jego stwierdzenie w Strażnicy R-5845, kol. 2, par. 4 jest poprawne, co się tyczy pierwszego uderzenia, a stwierdzenie w Strażnicy R-5950, kol. 1 par. 2 jest niepoprawne, co się tyczy pierwszego uderzenia, ale przedstawia prawdziwy pogląd odnośnie drugiego uderzenia. Stąd też nie powinniśmy upierać się przy tym, że ten drugi pogląd dowodzi, że wydarzenia opisane powyżej były pierwszym uderzeniem Jordanu.
WYDARZENIA W LATACH 1915-1917
Przeglądając wzmianki w literaturze Prawdy mówiące o przywilejach, które miały przypaść Wielkiej Kompanii po rozdzieleniu, znajdujemy stwierdzenie mówiące o antytypicznej odpowiedzi Eliasza na prośbę Elizeusza, że jeśli klasa Elizeusza wytrwa w podążaniu za klasą Eliasza i będzie z nią sympatyzować i współpracować, jak przystoi Wielkiej Kompanii względem Maluczkiego Stadka, stanie się następcą Maluczkiego Stadka w sprawowaniu urzędu Boskiego rzecznika do nominalnego Duchowego Izraela. W następujących cytatach uznanie antytypicznego Eliasza przez antytypicznego Elizeusza, sympatyzowanie i współpracowanie z nim są przedstawione jako warunek, który Wielka Kompania musi wypełniać aż do czasu rozdzielenia, jeśli chciałaby zostać następcą antytypicznego Eliasza. Tak zostało wyjaśnione znaczenie słowa „ujrzeć” ze zdania: „jeśli ujrzysz mnie, gdy będę wzięty od ciebie, tak ci się stanie” (2Król 2:10; Strażnica; R-3417, kol. 1, par. 3). „Jeśli jest to poprawna interpretacja typu, szczególne znaczenie jest związane z ujrzeniem przez Elizeusza odejścia Eliasza. Wydaje się to oznaczać bliską osobistą przyjaźń i wierność pomiędzy nimi do samego końca”. Strażnica R-5772, kol. 2, par. 7 mówi: „Wtedy gdy ci dwaj szli nie wiedząc jak daleko zajdą, Eliasz powiedział do Elizeusza: „Co chciałbyś jako nagrodę za twoją wierność w podróżowaniu razem ze mną?” Elizeusz odpowiedział, że najbardziej pragnąłby dużej miary ducha Pańskiego, który tak dobitnie objawiał się w Eliaszu. Odpowiedź brzmiała, że to błogosławieństwo może otrzymać tylko pod szczególnymi warunkami, a mianowicie, gdy będzie nadal wiernie współpracował aż do samego końca – aż Eliasz zostanie zabrany. Była to rzecz trudna, bowiem gdyby uwaga Elizeusza skierowała się na coś innego i nie ujrzał on zabieranego Eliasza, nie uzyskałby tego wielkiego błogosławieństwa”. Słowa brata Russella wyjaśniające znaczenie frazy „jeśli ujrzysz mnie, gdy będę wzięty od ciebie” podaliśmy kursywą. Wyjaśnienia podane kursywą dowodzą, że „on Sługa” uważał, że słowo „ujrzysz” w 2Król 2:10 występuje w znaczeniu „uznać”, bowiem jaki inny rodzaj lojalności względem Eliasza był wymagany od Elizeusza, jak nie uznanie Eliasza, sympatyzowanie i współpracowanie z nim? Czyż „on Sługa” nie mówi, że słowo „ujrzysz’ użyte w tym wersecie występuje w znaczeniu „uznasz”?. Dowodzi to, że słowo „ujrzysz” w tym wersecie znaczy „uznasz”, bowiem czasami uznanie kogoś oznacza zaakceptowanie, sympatyzowanie i współpracę.
PROPOZYCJA ELIASZA – ODPOWIEDŹ ELIZEUSZA
Rozważyliśmy anty typ przedstawiający Eliasza i Elizeusza chodzących i rozmawiających po drugiej stronie Jordanu, zanim zostali rozdzieleni, i pokazaliśmy, że symbolizuje on wspólną społeczność i pełną sympatii współpracę ludu Bożego w służbie i badaniu Słowa Bożego. Uważamy, że jest to właściwe wyjaśnienie typicznego chodzenia i rozmawiania, tak jak są one przedstawione w 2Król. 2:11. Ponadto, Pan dał nam zrozumienie antytypu sugestii Eliasza i odpowiedzi Elizeusza, tak jak są one zapisane w 2Król. 2:9: „A gdy przeszli, rzekł Eliasz do Elizeusza: Żądaj, czego chcesz, abym ci uczynił pierwej niż będę wzięty od ciebie. Tedy rzekł Elizeusz: Proszę, niech będą dwie części [klasy] ze mnie w duchu twoim [uprawnieniach, urzędzie]”. Typ ten nie przeczy ani nie podważa wyjaśnienia antytypu wspólnego chodzenia i rozmawiania z w. 11, jakie podaliśmy. Chwała niech będzie Panu za to wspaniałe piękno.
PROŚBA ELIZEUSZA
Prośba Elizeusza (2Król. 2:9), tak jak jest poprawnie przetłumaczona w poprzednim akapicie, była prośbą o to, by zostać następcą Eliasza, jako głównego proroka Bożego do Izraela. Pragnął on działu pierworodnego pośród proroków uważanych za synów figuralnej rodziny (5Moj. 21:17). To uczyniłoby z niego następcę Eliasza, bowiem Eliasz był głównym prorokiem Pana do Izraela. Prorocy w Izraelu są przedstawiani jako figuralne dzieci głównego proroka, którym w tym przypadku był Eliasz. Jego następca byłby także głównym prorokiem, w wyniku czego byłby także figuralnym ojcem pozostałych proroków, mimo to pozostając cały czas [figuralnym] synem Eliasza [podwładnym]. To uczyniło go pierworodnym w rodzinie proroków, i takie życzenie zawierało się w jego prośbie.
WSPÓLNE CHODZENIE I ROZMAWIANIE
A zatem pamiętajmy, że wspólne chodzenie i rozmawianie Eliasza i Elizeusza do chwili ich rozdzielenia przedstawia niezmąconą i pełną życzliwości harmonię ich antytypów w sercu, umyśle oraz pracy. Zauważamy, że to, co zostało już powiedziane powyżej, musi być jeszcze raz podkreślone w tym momencie, mianowicie że to, co przerwało harmonię serca, umysłu i pracy pośród ludu Pańskiego, musi być antytypem tego, co rozdzieliło Eliasza i Elizeusza. Bez wątpienia tym, co przerwało harmonię serca, umysłu i pracy istniejącą pośród ludu Pana po pierwszym uderzeniu Jordanu, były problemy związane z organizacją, poprzez którą prowadzona była działalność ludu Pana. A problemy związane z tą organizacją rozpoczęły się wewnątrz TBTS.
WÓZ OGNISTY
W typie ognisty wóz został pokazany jako ta rzecz, która rozdzieliła obydwu proroków. Pismo Święte w następujący sposób zapisało to wydarzenie: „oto wóz ognisty i konie ogniste rozłączyły obydwóch”. Pamiętajmy o tym, że rozdzielenie, czyli zabranie Eliasza od Elizeusza,