(Miłościwości) i wyrobić ją sobie nawet do położenia naszego życia z rozkoszowania w dobrych zasadach. Tylko jak to czynić będziemy, z miłością, niech wiara, nadzieja, samokontrola, cierpliwość, pobożność i braterska miłość, kontrolują nasze inne przymioty serca i myśli; i dowiedziemy stania się godnymi do Boskiej natury
kol. 2
i współdziedzictwa z Jezusem, jako Jego oblubienica. Dlatego nie zatrzymujmy się w naszym wyrabianiu charakteru przy braterskiej miłości lecz postąpmy dalej do Miłości, a potem niech owe razem siedem cnót, tak wyrobione, działają i obfitują w nas, aż damy dowód, że jesteśmy więcej niż zwycięzcami.

kol. 1

PRAWDZIWA MĄDROŚĆ

      Mądrość jest pokazana w Przyp. 3:1-17 i jest instrukcją, wykazującą dobrą radę tym, którzy maja uszy ku słuchaniu i pragnienie być jej posłusznymi. W naszej lekcji będziemy rozbierać te wiersze (1) „Synu mój, nie zapominaj zakonu mego, a przykazań moich niech strzeże serce twoje”. – „Mądrość jest usprawiedliwiona od synów swoich” (Mat. 11:19). Pokazują ich pokrewieństwo i podobieństwo ich matki. Lecz prawa i przykazania mądrości muszą być ostrożnie aż do końca utrzymane. Prawa Mądrości są prawami Boskimi, nie tylko w Piśmie Św. wyrażonemu ale także w prawach natury. „Dzieci Światłości” powinni w sprawach fizycznych i duchowych chodzić w światłości – odnośnie zdrowia, pokarmu, czystości, ubierania się, przytułku, pracy, okoliczności itd.

      (2) „Boć długości dni i lat żywota i pokoju przyczynia”. Nikt z ludzi zwyczajnego pojęcia nie może temu zaprzeczyć, że mądry i umiarkowany kierunek życia w posłuszeństwie do Boskich praw jest korzystny, nie tylko w obecnym, ale i w przyszłym życiu. Jest to prawdą, iż wielu w dobrym i najzdrowszym stanie ich życia nie słuchają głosu Mądrości; a jakże wielu, którzy przestrzegają go są tacy, którzy już są niezdrowymi z powodu odziedziczonych słabości i ułomności od niemądrości ich rodziców (począwszy od Adama i Ewy) lub też z powodu opuszczania się względem Głosu Mądrości, aż odpłata ich ogarnęła. Lecz nawet choć i dla ułomnych, rada Mądrości jest ku ich korzyści, jak wielu tego dowiedli i otrzymali więcej pokoju, aniżeli z innej strony.

      (3) „Miłosierdzie i prawda niech cię nie opuszczają; uwiąż je u szyi twojej, napisz je na tablicy serca twojego”. Jak wspaniała jest rada tego wierszu! Jak mądre i jak potrzebne do wielkiego rozwoju serca, są te przyozdobienia – miłosierdzie i prawda! Nikt prawdziwie nie jest wielkim, kto jest podłym, złośliwym, mściwym. Miłosierdzie ku drugim, zawierające zastanowienie się nad słabościami i cierpieniami innych, jest uszlachetniającą ozdobą, jest to częścią podobieństwa Bożego, a jest mało cenioną przez bardzo wielu. Przez prawdę rozumiemy szczerość, czystość i sprawiedliwość w załatwianiu wszystkich naszych spraw. Któżby mógł być nazwany szlachetnym, jeżeli by nie posiadał tego? A jeszcze więcej jest potrzebne dla wszystkich prawdziwych chrześcijan. „Uwiąż je u szyi twojej”, znaczy, że przyozdobienia te mają być uważane za klejnoty i ornamenty charakteru, i ostrożnie strzeżone od utraty, jako też mają być zawsze pod okiem – gdyż są przyjemnymi rzeczami. A nie tylko, że mają one być widziane od innych, jako takie, ale mają również być napisanymi i wrytymi w sercach naszych. Szlachetność charakteru, Boskie podobieństwo, było częścią oryginalnego charakteru człowieka i były napisane w jego serce, naturę, organizm; lecz grzech Adama i z tego wynikające odłączenia od Boga, i następująca 6.000 lat trwająca degradacja, bardzo obniżyły oryginalne Boskie prawo w sercach ludzkości. Tak więc w upadłej ludzkości
kol. 2
w ogólności, te złe i samolubne myśli pokazują się, zamiast miłosierdzie i szczerość. Lecz dziecko Boże, dziecko Mądrości, powinno znów rytować na tablicach serca (to jest w charakterze) owe ozdoby, które zostały w ogóle wymazane. W obecnym czasie jest to tylko wykonywane przez tych, którzy znajdują się w szkole Chrystusowej, którzy są Maluczkiem Stadkiem. Lecz w przyszłości, szkoła Chrystusowa będzie powiększona; ci którzy teraz są uczniami, będą razem z ich wielkim Mistrzem nauczycielami i instruktorami słowa; a w ten czas cały świat będzie zaproszony do ponownego napisania oryginalnego prawa sprawiedliwości w ich sercach. A wszystkim, którzy będą oceniać te sposobności, będzie udzielona pomoc w tych rzeczach przez Pana i Jego sług; jak jest napisane – Jer. 31:33, 34.

      (4) „Tedy znajdziesz łaskę i rozum dobry przed oczyma Bożymi i ludzkimi”. Takie charaktery są na pewno przyjemne przed Bogiem, i są nawet uznawane przez osoby, co są dziećmi ciemności i nienawidzą światłości.

      (5) „Ufaj w Panu ze wszystkiego serca twego, a na rozumie twoim nie spolegaj”. Każde dorosłe dziecko Boże musi się dobrze nauczyć i ocenić myśli tego wierszu. Doświadczenie nauczyło je, że jest niedoskonałe w swoim sądzie i w wielu rzeczach, jako też dowiodło omylność wszystkich rad ludzkich; i że nauczyło się i jeszcze uczy się jedynie w Panu ufać. Aby więc mogło ufać w Panu, wiadomość Jego słowa i Planu Zbawienia, które Jego Słowo objawia, są bardzo ważnymi: one pobudzają wiarę i zaufanie, nie tylko w zdolności i Mądrości Boskiej, ale także w Jego sprawiedliwości i Miłości.

      (6) „We wszystkich drogach twoich znaj Go, a On prostować będzie ścieżki twoje”. Jest to nie tylko właściwą rzeczą, ażeby dzieci Boże w ich sercach miały Mu ufać, ale także, aby Go uznawali, jako ich Pana i Mistrza w wszystkich ich sprawach. Ci, którzy ostrożnie w ich sprawach uznawają ich Pana, mają upewnienie, że będzie ich prowadził. Ścieżki ich nie będą może wielce wygodnymi dla ich upadłej natury; ani by tego sobie nie życzyli; ponieważ jak widzieliśmy, oni dążą do osiągnięcia miłosierdzia i prawdy, nie tylko aby je posiadali za powierzchowne ozdoby, ale również aby je głęboko wyryli w ich sercach.

      (7) „Nie bądź mądrym sam u siebie, ale się bój Pana, a odstąp od złego”. Nic nie jest tak niebezpiecznym dla dziecka Bożego, jak zarozumiałość; ponieważ hamuje drogę do prawdziwego postępku i reformacji serca i przeszkadza w prawdziwym użytku dla drugich, a przede wszystkim w użytku w służbie Bożej; ponieważ Słowo Jego mówi: „że Bóg się pysznym sprzeciwia, a pokornym łaskę daje”. Zamiast ufania w samym sobie, mądrość pokazuje, aby nie ufać sobie samemu, pamiętając na swoje słabości i niedoskonałości, i ażeby stosunkowo mieć większe poszanowanie do Boga i ufność w Nim, przez co więcej aniżeli przez cokolwiek innego będziemy wzmocnieni i w stanie odstąpić od złego i naszej upadłej

poprzednia strona – następna strona