rozsądku, rozumiemy, że Bóg nie cały czas przygotowuje glebę pod zasiew, On także nie cały czas będzie siał ziarno, ale we właściwym czasie skieruje swoją uwagę na żęcie, wiązanie w snopy, suszenie, młócenie, przewiewanie, przesiewanie i gromadzenie – siedem procesów żniwa (E5, s. 143)!

      Podkreślamy, że cała figuralna pszenica i jęczmień – Małe Stadko i Wielka Kompania – zostały zebrane. Również całe obrazowe żyto czy też orkisz – Starożytni Godni (E12, s. 493) – zostało zebrane przed Wiekiem Ewangelii (Łuk. 16:16). Jednak inne ziarna lub nasiona, takie jak fasola, soczewica i proso uprawiane w Ziemi Świętej i używane do wyrobu chleba, (Ezech. 4:9), mogą być użyte do zilustrowania Młodocianych Godnych, Poświęconych Obozowców Epifanii i reszty quasi-wybranych. Klasy te są nadal zbierane jako przedtysiącletnie potomstwo Abrahama.

      W szerokim znaczeniu, świętymi są wszyscy, którzy dokonali pełnego poświęcenia się Bogu – włączając w to „poświęcających się między wiekami” – i wiernie je wykonują. Dlatego dzieło rozwijania, czyli zbierania tych, którzy są przedtysiącletnim poświęconym potomstwem Abrahama jest obecnie najważniejszym dziełem Boga wobec Jego ludu. Jest o tym mowa również w Izaj. 56:8 (por. PT 1982, s. 52-56 – TP 1982, s. 50-57, przyp. tłum.) jako o „gromadzeniu rozpędzonych”, antytypicznych umiłowanych przez Boga cudzoziemców i eunuchów. Módlmy się żarliwie i wytrwale o to Boskie dzieło gromadzenia, aby Obóz Epifanii mógł być budowany z Żydów i pogan. Przestrzegając zasad codziennie, starajmy się, gorliwie i wytrwale wykonywać naszą część pracy w rozwijaniu tego dobrego dzieła Bożego.

      Bóg Jehowa ustanowił zasady nawet dla siebie samego, ale także dla swojego wybranego i wiernego ludu. Tak, to właśnie w tym czasie Jehowa powołuje świętych, aby głosili Jego Słowo. W Jana 6:44, UBG czytamy: „Nikt nie może przyjść do mnie, jeśli go nie pociągnie mój Ojciec, który mnie posłał […]”.
kol. 2
Jehowa dał prawdę i jej zarządzenia (przepisy) Jezusowi, który następnie przekazał je pastorowi Russellowi, który następnie przekazał te przepisy powołanym, wybranym i godnym ludziom. Pastor Russell, podobnie jak Jezus, był łagodny, ale nie pozwolił, by ta łagodność sprawowała nad nim kontrolę. Jako przyszli święci (święci, poświęceni, oddani) bądźmy łagodni i stanowczy jak nasz Pan i Pastor Russell.

      Właściwe jest zatem, abyśmy codziennie wytrwale modlili się o to ważne żniwo, czyli Boskie dzieło gromadzenia, aby mogło przebiegać pomyślnie i zostało ukończone w czasie i w sposób, jaki On uzna za słuszny, by praca na Dziedzińcu Epifanii mogła zostać ukończona oraz aby Obóz Epifanii mógł być zbudowany z wierzących Żydów i pogan. Widzimy, że dzieje się to obecnie wokół nas. Czyńmy, co jest w naszej mocy, by rozwijać tę niezbędną pracę (PT 2000, s. 44 – TP 2001, s. 28, przyp. tłum.).

      Jakiż przywilej Jehowa udzielił umysłom i sercom braci mieszkających w różnych miejscach, że mogą żyć w takiej bliskości z innymi powołanymi, wybranymi i wiernymi, podczas gdy strach ogarnia cały świat, gdy wielkie systemy cywilne i kościelne, które tak długo rządziły światem, są straszliwie wstrząsane: „I będą znaki na słońcu, księżycu i gwiazdach, a na ziemi trwoga zrozpaczonych narodów, gdy zaszumi morze i fale” (Łuk. 21:25, UBG). Myślący ludzie, którzy nie rozumieją Bożego planu, boją się tego, co może przynieść anarchia i terror. Ich niepokój rośnie w miarę jak zbliżamy się do strasznego punktu kulminacyjnego wielkiego Czasu Ucisku (Dan. 12:1; Mat. 24:21), a zbliżamy się do niego bardzo szybko.
PT 2024, s. 62-64

„Ów rok, co przed nami”

Wiersze Brzasku Tysiąclecia Wiersz nr. 255

poprzednia strona – następna strona