człowieka na swój obraz […]”. Adam nie potrzebował dalszego przygotowania i nie potrzebował innego prawa niż to, które było w nim samym jako doskonałej istocie. Jednak z powodu nieposłuszeństwa prawo to zostało złamane. Począwszy od Adama aż do obecnego czasu ludzkość nie ma już właściwego osądu w kwestii grzechu i sprawiedliwości. Oryginalne tablice zostały rozbite i stały się nieczytelne. Ludzie potrzebują wielkiego Pośrednika, który dokona pojednania za ich nieprawość, a następnie napisze od nowa Prawo Boże w nich.

      Mojżesz otrzymał polecenie wyciosania dwóch tablic Zakonu. Oznacza to, że uwielbiony Chrystus jest w pełni upoważniony do przygotowania serc ludzkości do napisania od nowa Boskiego Prawa. Przygotowanie człowieka do posłuszeństwa Bożemu Prawu będzie wymagało doświadczenia Restytucji – podniesienia z grzechu i degradacji. Tak, jak dzieło powierzone Mojżeszowi w typie, w antytypie zostanie powierzone całemu Kościołowi Chrystusowemu, którego Głową jest Jezus – uwielbionemu Kościołowi.

      Drugie zejście Mojżesza z góry z dwiema tablicami Zakonu bardzo się różniło od prezentacji pierwszych tablic, które zostały rozbite. Kiedy Mojżesz zszedł z góry z drugimi tablicami, jego twarz jaśniała i konieczne było, aby założył zasłonę, którą potem nosił w obecności Izraelitów, ale zdejmował ją, kiedy rozmawiał z Bogiem (2Moj. 34:28-35). Rozumiemy, że ten typ przedstawia dzieło Chrystusa jako Pośrednika, podczas Jego Tysiącletniego Pośredniczącego Panowania, któremu towarzyszyć będzie zasłonięcie Jego chwały, tak aby świat nie zobaczył Jezusa. Jezus oświadczył: „Jeszcze krótki czas, a świat nie będzie mnie już więcej oglądał, lecz wy będziecie mnie oglądać”. Apostołowie wyjaśnili jednak, że Kościół będzie mógł ujrzeć Chrystusa w Jego chwale dzięki przemianie z natury ziemskiej do natury niebiańskiej. Apostoł Jan powiedział w 1Jana 3:2, UBG: „[…] Ujrzymy go takim, jakim jest”, ponieważ „[…] będziemy podobni do niego […]”, a Apostoł Paweł stwierdził w 1Kor. 15:50-52, UBG, że zostaną „[…]
kol. 2
przemienieni; w jednej chwili, w mgnieniu oka […]”, ponieważ „[…] ciało i krew nie mogą odziedziczyć królestwa Bożego […]”. Pamiętamy, że Saul z Tarsu widział tylko odrobinę chwały Jezusa „jaśniejszej niż słońce” w południe. Widząc Go odsłoniętego, Saul został powalony na ziemię i poważnie oślepiony.

      Nałożenie zasłony przez Mojżesza (2Moj. 34:1, 4, 28-35) przedstawiało, że podczas drugiej obecności Chrystusa, kiedy dokona On swojego wielkiego dzieła jako Pośrednik dla ludzkości i stanie się ich Wodzem prowadzącym do Ziemi Obiecanej – przywróconego raju – zasłoni On swoją chwałę przed ludzkością i będzie przemawiał do nich przez zasłonę, a nie bezpośrednio z poziomu duchowego. Chociaż ludzkość nie zobaczy już Jezusa, będzie to dla niej korzystne. Zamiast tego ludzie zobaczą Go reprezentowanego przez Starożytnych i Młodocianych Godnych wraz z Poświęconymi Obozowcami Epifanii jako ich specjalnymi pomocnikami, jak Pan oświadczył w Łuk. 13:28, UBG: „[…] ujrzycie Abrahama, Izaaka, Jakuba i wszystkich proroków […]”.

      W Izaj. 49:23, UBG czytamy: „I królowie będą twoimi piastunami, a ich księżne – twoimi mamkami […]”. Godni (królowie) wstaną z grobu doskonali pod względem fizycznym, umysłowym, moralnym i religijnym (Żyd. 11:40; 12:23, BW: „[…] duchów ludzi sprawiedliwych, którzy osiągnęli doskonałość”). Br. Russell stwierdza: „Przychodzimy do ludzi doskonałych, których duchy są sprawiedliwe” (R5294). Godni będą w szczególny sposób karmić restytucjonistów prawdą na czasie i jej duchem (Obj. 21:24, Komentarz Bereański). W tej pracy pomagać im będą szczególnie Poświęceni Obozowcy Epifanii (ich królowe), (PT 1977, s. 38 – TP 2023, s. 27, przyp. tłum.).

      Nie oznacza to, że ludzkość po prostu zobaczy Godnych takimi, jakimi byli. Ludzkość zobaczy Godnych zmartwychwstałych na poziomie ludzkiej doskonałości, a zatem doskonałych, na obraz Boga – wzorce tego, do czego cała ludzkość może dojść, jeśli będzie posłuszna słowom wielkiego Proroka – pozafguralnego Mojżesza – Chrystusa.
PT 2024, s. 56-62

KTO MOŻE BYĆ ŚWIĘTYM?

Kol.1

      Słowo święty oznacza świętą lub pobożną osobę – kogoś dostojnego, wyróżniającego się, bogobojnego, czczącego Najwyższą Istotę – Jehowę. Słowo święty oznacza całość – kompletność bez żadnych braków. Bóg Jehowa, który jest święty, wzywa swoje dzieci, by były święte, mówiąc: „[…] Świętymi bądźcie, bo ja jestem święty” (1Piotra 1:16, UBG). Jehowa jest najwyższą miarą i wzorem sprawiedliwości!

Kol. 2

Z powodu tego, że my z natury nie byliśmy święci, stąd Jego zarządzenie dotyczące naszego usprawiedliwienia, uczynienia nas prawymi i doskonałymi. Świat w ogólności zostanie naprawiony podczas Tysiąclecia. Nikt nie jest teraz doskonały w rzeczywistym sensie.

      W jaki więc sposób Bóg sprawia, że jedyny prawdziwy Kościół jest doskonały? Oto piękno Bożego

poprzednia strona – następna strona