Teraźniejsza Prawda nr 571 – 2024 – str. 57
do Izraelitów, zanim weszli do Ziemi Obiecanej. 4Moj. 14:29 mówi, że wszyscy Izraelici „od dwudziestu lat wzwyż”, którzy szemrali przeciwko Jehowie mieli umrzeć na pustyni, stąd wiemy, że wielu z tych, do których na krótko przed swoją śmiercią przemawiał Mojżesz, nie pamiętało wydarzeń na górze Synaj, kiedy prawa zostały przekazane po raz pierwszy. Rozważmy to, że Dziesięć Przykazań było określane jako „dziesięć słów” lub jako Dekalog, od słowa deka oznaczającego dziesięć i logos oznaczającego słowo, stąd „dziesięć słów”. Przekład Young’s Literal Translation podaje tłumaczenie tego wyrażenia jako „dziesięć kwestii”.
Mówiąc o Dekalogu pastor Russell stwierdza, że niektórzy ludzie patrzyli na jego prostotę i początkowo zastanawiali się, którego z jego elementów Żydzi nie byli w stanie wykonać w pełni, zadowalająco. Cała sprawa wydaje się bardzo prosta, podobnie jak wydawała się Żydom, dopóki nie dostrzeżemy, że wspaniałe Prawo Boże, reprezentowane przez Dziesięć Przykazań, ma głębię znaczenia, której nie widać na pierwszy rzut oka (R5286).
Nauki Jezusa i Apostołów pokazują nam, że każde z przykazań Prawa Mojżeszowego miało głębsze znaczenie niż Żydzi byli w stanie dostrzec, a ich niezdolność do zrozumienia ducha tego Prawa była jednym z powodów, dla których nie mogli otrzymać życia wiecznego. Rozważmy przykazanie, które mówi: „Nie będziesz miał innych bogów przede mną”. Niektórzy ludzie naprawdę mają innego boga w swoich sercach; inni mogą ubóstwiać swojego męża lub żonę; u jeszcze innych pierwsze miejsce w sercu mogą zajmować akcje i obligacje, sport lub coś innego. Na tym polega bałwochwalstwo.
Pismo Święte mówi nam, że przykazanie „Nie zabijaj” ma znacznie głębsze znaczenie niż odbieranie życia. Ten, kto gniewa się na swego brata, ten, kto chciałby zabić, a powstrzymuje się od tego jedynie ze strachu, jest w swoim sercu mordercą. Jezus nauczał również, że cudzołożne pożądanie w sercu jest pogwałceniem siódmego przykazania (R5071, R5286). To zrozumienie rzuca jaśniejsze światło na całą sprawę i wyjaśnia nam, dlaczego z wyjątkiem Jezusa żaden z Żydów ani pogan nigdy nie był w stanie wykonać Prawa Mojżeszowego.
Mat. 22:34-40, Mar. 12:28-33 opowiadają o faryzeuszu, który był wykształcony w prawie i chcąc wystawić Jezusa na próbę, zapytał Go, które przykazanie jest pierwsze lub największe ze wszystkich. Odpowiedź Jezusa jest podana w Mar. 12:29-31, UBG; Mat. 22:37-40. „[…] Pierwsze przykazanie ze wszystkich jest to: Słuchaj, Izraelu! Pan, nasz Bóg, Pan jest jeden. Będziesz więc miłował Pana, swego Boga, całym swym sercem, całą swą duszą, całym swym umysłem i z całej swojej siły. To jest pierwsze przykazanie. A drugie jest do niego podobne:
kol. 2
Będziesz miłował swego bliźniego jak samego siebie. Nie ma innego przykazania większego od tych”. Porównajmy słowa Jezusa ze słowami z 5Moj. 6:5, UBG: „Będziesz miłował PANA, swego Boga, całym swym sercem, całą swą duszą i z całej swej siły”. Czytamy również w 3Moj. 19:18, UBG: „Nie będziesz się mścił i nie będziesz chować urazy do synów swego ludu, lecz będziesz miłował swego bliźniego jak samego siebie. Ja jestem PAN”.
Odpowiedź Jezusa pokazuje, że pierwsza z tablic przymierza, odnosząca się do obowiązków człowieka wobec jego Stwórcy, oznacza coś więcej niż tylko unikanie kultu obrazów i bluźnierczych przysięg. Oznacza to, że prawdziwy Bóg powinien być uznawany i zajmować pierwsze miejsce w ludzkim sercu. Jego słowa: „Będziesz więc miłował Pana, swego Boga, całym swym sercem, całą swą duszą, całym swym umysłem i z całej swojej siły” wskazują, że jakikolwiek inny podział serca, woli, umysłu lub duszy narusza to przykazanie. Prawo Boże nie zostało podane człowiekowi po raz pierwszy na górze Synaj. W rzeczywistości prawo przekazane na górze Synaj nie było dane ludzkości ogólnie, ale tylko narodowi żydowskiemu – jako określenie warunków, na jakich mogli stać się Królewskim Kapłaństwem Boga, by błogosławić wszystkie narody. Pierwszy raz prawo Boże dla człowieka zostało podane w Edenie, kiedy człowiek został stworzony. Prawo Boże zostało zapisane w sercu Adama, w tym sensie, że został on stworzony na Boski obraz – z cechami umysłu i serca w pełni zgodnymi z jego Stwórcą. On umiłował sprawiedliwość i nienawidziłby nieprawości, gdyby taka wtedy istniała. Ale w tamtym czasie nie istniała żadna nieprawość.
Wielu ludzi wierzy, że chrześcijanie, a nawet cała ludzkość, podlegają Dziesięciu Przykazaniom. Jednak przykazania te są częścią Przymierza Zakonu, a Biblia uczy, że Przymierze Zakonu zostało dane tylko narodowi izraelskiemu. Apostoł Paweł wykazuje to w Gal. 3:3-23; 4:7.
Niektórzy chrześcijanie uważają, że Przymierze Zakonu, które Bóg zawarł z Izraelem, ustało i przeminęło. Jednak apostoł Paweł oświadczył w Rzym. 7:1, UBG: „[…] prawo panuje nad człowiekiem, dopóki on żyje”. Obecnie Prawo Mojżeszowe obowiązuje Żydów, tak samo jak obowiązywało ich ojców w czasach Mojżesza. Tylko śmierć, rzeczywista śmierć, albo przyjście do Chrystusa i stanie się martwym dla Prawa Mojżeszowego, jak zostało to określone w Rzym. 10:4, może uwolnić Żyda od tego Przymierza Zakonu, dopóki w słusznym Bożym czasie nie zostanie ono rozszerzone i dopóki nie stanie się tym, o czym mówi Jer. 31:31-34 jako o Nowym Przymierzu – Nowym Przymierzu Zakonu (BS 1956, s. 34).