Teraźniejsza Prawda nr 571 – 2024 – str. 52
quasi-wybranych (szczegóły patrz PT 1978, s. 50-59 [nr 556] – TP 1978, s. 91-96; TP 1979, s. 14-16, 24-32, 34-35, przyp. tłum.), czyli tych, poświęcających się po zakończeniu powołania Młodocianych Godnych jesienią 1954 r. (E10, s. 114; E11, s. 473; PT 1972, s. 68-70 – TP 1959, s. 171-180, przyp. tłum.). Mają oni swoje miejsce w Obozie Epifanii a nie na Dziedzińcu. Są przedstawieni przez Netynejczyków, którzy pomagali lewitom w ich służbie w Świątyni (Ezdr. 8:20; Neh. 10:28; PT 1971, s. 37-41 – TP 1972, s. 32-38, przyp. tłum.; PT 1972, s. 12-15; PT 1973, s. 29; PT 1978, s. 55 – TP 1979, s. 26, przyp. tłum.). Wielu z Poświęconych Obozowców Epifanii jako jednostki zakończy pozafiguralną podróż przed rozpoczęciem Pośredniczącego Panowania. Inni najwyraźniej przeżyją Czas Ucisku (PT 1978, s. 62, 63), wchodząc do Pośredniczącego Królestwa i w ten sposób ta klasa zakończy pozafiguralną podróż. Modlimy się, aby wszyscy Młodociani Godni i Poświęceni Obozowcy Epifanii, a także reszta drogiego ludu Bożego, nie zbłądzili na boczne ścieżki, lecz byli bardzo gorliwi podczas pozafiguralnej podróży, głosząc o Chrystusie jako Zbawicielu i Królu i o bliskim nadejściu Królestwa (Jana 18:37), wzrastając przy tym w wiedzy i w łasce (2Piotra 1:5-11; 3:18)!
Nawet święty Paweł był utrapiony z powodu swoich doświadczeń. „Nie czynię bowiem dobra, które chcę, ale zło, którego nie chcę, to czynię. Nędzny ja człowiek! […]” (Rzym. 7:19, 24; UBG). Jednak ten rodzaj niezadowolenia może mieć zbawienny wpływ, pobudzając nas do większego wysiłku w przezwyciężaniu wad charakteru. Z pewnością Paweł pod koniec swojego życia mógł z przekonaniem powiedzieć: „Dobry bój bojowałem, biegu dokonałem, wiarę zachowałem. A teraz oczekuje mnie wieniec sprawiedliwości, który mi w owym dniu da Pan, sędzia sprawiedliwy […]” (2Tym. 4:7, 8 BW).
Pastor Russell 111 lat temu napisał, że „[…] z końcem tego wieku nastąpi dostosowanie spraw […]” w odniesieniu do Kapłanów i Lewitów itp. (R4745) oraz że „[…] tylko Kapłani będą w Świątnicy; tylko Lewici będą na Dziedzińcu […]”. Zgodnie z naukami Pisma Świętego wyjaśnionymi przez „wiernego i roztropnego sługę”, Pański oświecony, poświęcony lud w czasie Epifanii, „u schyłku tego wieku”, wiernie zastosował się do Pańskiego „dostosowania spraw”. Epifania, Czas Ucisku, jest okresem przejściowym, o którym br. Russell mówi: „Czas przejściowy może być bolesny, a mimo to okaże się błogosławieństwem, oznaczającym obalenie królestwa szatana oraz panowania grzechu i śmierci, z inauguracją Królestwa Mesjasza oraz jego panowania sprawiedliwości i wiecznego życia” (E4, s. 48).
Wierni, oświeceni prawdą Epifani bracia przystosowali się do tych przejściowych zmian i dostosowań, wywołanych i objawionych przez Pana w Jego Słowie i przez opatrznościowe kierownictwo, które
kol. 2
trwa do dziś. A teraz (w 2024 r.) jest coraz więcej braci poświęcających się od jesieni 1954 r., którzy mają swoje miejsce w Obozie jako Poświęceni Obozowcy Epifanii. Będąc w prawdzie są najwyższą klasą antytypicznych Netynejczyków, jednomyślnie służącą ze swymi braćmi z klasy Młodocianych Godnych, którzy są antytypicznymi Lewitami na Dziedzińcu. Ponadto są oni bardzo blisko związani z Młodocianymi Godnymi, gdyż obie klasy pochodzą z tego samego antytypicznego pokolenia Manasesa.
Moi drodzy poświęceni bracia, Poświęceni Obozowcy Epifanii poświęcają się na śmierć w czasie, gdy przeważa grzech, więc wchodzą przez ciasną bramę i idą wąską drogą, gdyż pośród przeszkód i opozycji wielu z nich wiernie pozostaje martwymi dla siebie i świata, a żywymi dla Boga! Tak, w wielu aspektach są oni tak blisko należenia do wybranych. Wraz z większymi przywilejami przychodzą także większe próby, które są dla nich dowodem, że pozostają wierni swemu powołaniu. Jeśli jednak zawiodą świadomie, spotkają się z o wiele surowszym wyrokiem za swoje złe uczynki! Poświęceni Obozowcy Epifanii są „dziewicami bez liku” z PnP 6:8 (UBG), które miały bliski związek z Salomonem, ale nie był to związek małżeński. O tak, Poświęceni Obozowcy Epifanii otrzymali zlecenie od Boga, podane przez Dawida, aby służyć lewitom: „Nadto z Netynejczyków, których był postanowił Dawid i przedniejsi ku posłudze Lewitów […]” (Ezdr. 8:20). Tak, wraz z okresem przejściowym na prospektywnych Poświęconych Obozowców Epifanii przychodzą większe tarcia. Odłóżmy więc na bok szemrzące odrzucanie, zaprzeczanie, niewdzięczność i jak Paweł biegnijmy, aby zwyciężyć!
Trzecią klasą wymienioną w Joela 2:28 (i najwyższą wśród quasi-wybranych) są Poświęceni Obozowcy Epifanii. Poświęcają się oni od zakończenia powołania Młodocianych Godnych jesienią 1954 r. i mają swoje miejsce w Obozie Epifanii a nie na Dziedzińcu. Są oni typem Netynejczyków, którzy pomagali Lewitom w ich służbie w świątyni (Ezdr. 8:20; Neh. 10:28). Wielu z Poświęconych Obozowców Epifanii jako jednostki ukończy swój bieg życia przed rozpoczęciem Pośredniczącego Panowania. Wierzymy, że zostaną oni wzbudzeni na początku Pośredniczącego Królestwa. Może się zdarzyć, że inni przeżyją Czas Ucisku i wejdą do tego Królestwa żywo.
POMOCNE WERSETY PISMA ŚWIĘTEGO
W Księdze Przypowieści 23:26 (UBG) czytamy: „Synu mój, daj mi swoje serce, a niech twoje oczy strzegą moich dróg”. Wszyscy, którzy pokutowali za swoje grzechy i okazali wiarę w Chrystusa, stając się w ten sposób usprawiedliwieni przez wiarę, są postrzegani przez Boga jako synowie. W tym wersecie są oni zaproszeni do oddania swoich uczuć i woli Panu, co jest poświęceniem. Następnie są zachęcani do zapoznawania się z Bożym charakterem i Jego