Teraźniejsza Prawda nr 570 – 2024 – str. 41
klasa, ponieważ o takiej klasie nie uczy Pismo Święte. Jak twierdzą byłaby ona „pierwszą w historii klasą, która powstałaby bez matki – wszystkie wybrane klasy miały matkę w postaci cennych obietnic Pisma Świętego, które się nimi opiekowały” (por. PT 1960, s. 91, kol. 2, akapit 1). Twierdzą też, że Poświęceni Obozowcy Epifanii nie mogą zapisać swoich imion w księdze żywota, ponieważ Nowe Przymierze nie zostało jeszcze zainaugurowane.
Jednak, podobnie jak w przypadku Młodocianych Godnych, tak i w przypadku Poświęconych Obozowców Epifanii – nie potrzebują oni Nowego Przymierza, aby mogli się rozwijać jako tacy. Jako część „piątej wybranej klasy”, „piątego rzędu potomstwa Abrahama”, oni, podobnie jak Młodociani Godni, czwarta wybrana klasa i czwarty rząd potomstwa Abrahama, są karmieni i rozwijani pod ziemskimi zarysami Przymierza Potwierdzonego Przysięgą (1Moj. 22:16-18). Tak, oni mają matkę. Poświęceni Obozowcy Epifanii są prawdziwymi wierzącymi (R5358, par. 2) i dlatego należą do domu wiary obecnie, w rozszerzonym Żniwie Wieku Ewangelii, i „[…] dostępują błogosławieństwa z wierzącym Abrahamem”, należąc do jego przedtysiącletniego potomstwa (E4, s. 406; PT 1965, s. 62). Stwierdzenie brata Johnsona (E4, s. 355, 356) dotyczące Młodocianych Godnych możemy zastosować w odniesieniu do Młodocianych Godnych i także do Poświęconych Obozowców Epifanii. Jeśli na ten temat wciąż pozostają jakiekolwiek wątpliwości, powinny być one rozwiane przez Gal. 3:6-9 oraz Rzym. 4:16. Te fragmenty uczą bowiem, że wszyscy, którzy posiadają ten sam rodzaj wiary, jaką posiadał Abraham, razem z Abrahamem – każdy w swej klasie – będą błogosławieni przywilejem błogosławienia wszystkich narodów Ziemi! Ta obietnica jest przymierzem! Tak, „[…] przez wiarę chodzimy, a nie przez widzenie” (2Kor. 4:13; 5:7), więc oni „[…] dostępują błogosławieństwa z wiernym Abrahamem”. To prawda, że ziemskie zarysy Przymierza Potwierdzonego Przysięgą nie dają obecnie życia, jakie zostanie udzielone obydwu tym klasom przez Przymierze Ketury. Dają im one jednak pewien rodzaj stanowiska przed Bogiem.
W momencie poświęcenia Starożytni Godni zaczęli, a Młodociani Godni zaczynają wpisywać swoje charaktery do ziemskich zarysów Przymierza Potwierdzonego Przysięgą. Oczywiście to samo dotyczy Poświęconych Obozowców Epifanii. Codziennie zapisują swoje imiona w księdze żywota w podobny do Młodocianych Godnych sposób, chociaż w przeciwieństwie do Młodocianych Godnych nie mają swoich imion zapisanych w niebie.
kol. 2
Pewne rzeczy w tym życiu i pewne rzeczy w Tysiącleciu będą dokonywane w Poświęconych Obozowcach Epifanii, by przygotować ich do życia wiecznego (porównaj E4, str. 433). W tym życiu, pod Przymierzem Potwierdzonym Przysięgą, muszą oni okazać się wierni jako drugorzędne ziemskie potomstwo Abrahama podczas próby wiary i sprawiedliwości, aby utrzymać wysokie stanowisko łaski ofiarowane im przez Pana. Będąc poświęceni Bogu w obecnych warunkach, cierpią dla sprawiedliwości i bojują dobry bój wiary, który zapewnia im utrzymanie życia wiecznego, chociaż, jak w przypadku Młodocianych Godnych, będzie ono dane im dopiero pod Przymierzem. Teraz jednak Bóg, przez Chrystusa, postępuje z nimi jak ze swoimi przyszłymi synami.
Bóg objawia im swoje tajemnice (Ps. 25:14; Przyp. 3:32). Zbliża się do nich w społeczności (Jak. 4:8; 1Jana 1:3). Uświęca ich przez swoją prawdę i stopniowo uwalnia ich od mocy grzechu i błędu (Jan 17:17; 8:32). Daje im swojego Ducha Świętego (Łuk. 11:13; 1Piotra 4:14; 1Jana 3:24), a oni rozumieją Jego Słowo (1Kor. 2:9-12), które jest objawiane poświęconym jako prawda na czasie (Mat. 13:10-17; 16:17; Łuk. 2:26). Koryguje i dyscyplinuje ich, traktując ich jakby już byli Jego synami, przygotowując ich do swojej szczególnej służby w ziemskiej fazie Jego Królestwa (Żyd. 12:6-11; Filip. 2:13; Żyd. 13:21). Gdy znoszą (wytrzymują) prześladowania i uciski, można o tych doświadczeniach powiedzieć tak, jak w przypadku spłodzonych z Ducha, że „[…] są one dowodem sprawiedliwego sądu Boga, abyście byli uznani za godnych królestwa Bożego, za które też cierpicie” (2Tes. 1:4, 5, UBG).
Poświęceni Obozowcy Epifanii, podobnie jak Starożytni Godni, cierpią dla sprawiedliwości pod sprawiedliwym sądem Bożym (Mat. 5:10-12; Żyd. 11; 1Piotra 3:14-17). Bóg sprawdza i doświadcza ich w podobny sposób, aby przez rzeczywistą próbę poznać, czy kochają Go całym swoim sercem i duszą (5Moj. 13:3). Wierni spośród nich nie upodabniają się „do tego świata”, ale są stopniowo przekształcani (odmieniani, zmieniani) przez codzienne odnawianie umysłu, coraz bardziej naginając umysł do zgodności z Chrystusem, gdy podążają Jego śladami, myśląc tak, jak On myślał i czyniąc tak, jak On czynił lub tak, jak wierzą, że On uczyniłby w tych samych okolicznościach (1Piotra 2:21). Oni doświadczają, jaka jest ta dobra, przyjemna i doskonała wola Boża (Rzym. 12:2).
Zarówno Poświęceni Obozowcy Epifanii, jak i Młodociani Godni są próbnie objęci