Teraźniejsza Prawda nr 570 – 2024 – str. 40
– „piątego rzędu potomstwa Abrahama” (E12, str. 185). Oni „jako specjalni pomocnicy Starożytnych i Młodocianych Godnych […], będąc najniższą częścią przedtysiącletniego nasienia Abrahama zgodnie z Przymierzem będą używani w szczególny sposób” (E11, s. 293). Ponieważ quasi-wybrani są drugorzędną częścią potomstwa, które ma błogosławić wszystkie narody Ziemi, jest oczywiste, że oni, podobnie jak Starożytni i Młodociani Godni, są rozwijani pod ziemskimi zarysami Przymierza Potwierdzonego Przysięgą, choć oczywiście ofertę życia wiecznego otrzymają na warunkach ustanowionego Nowego Przymierza.
(6) Neh. 3:26 mówi: „A Netynejczycy, co mieszkali w Ofel, poprawiali aż na przeciwko bramie wodnej na wschód słońca, i wieży wysokiej”, a także w Ezdr. 8:20 czytamy: „Nadto z Netynejczyków, których był postanowił Dawid i przedniejsi ku posłudze Lewitów […]”. Poświęceni Obozowcy Epifanii, przez fakt poświęcenia, mają wyższą pozycję przed Bogiem i wyższą służbę w tym życiu, niż pozostali quasi-wybrani. Dlatego podczas Tysiąclecia i po Tysiącleciu będą mieli również udział w większych zaszczytach i służbie niż reszta quasi-wybranych i niewybrani. Widać to wyraźnie z Psalm 72:3 oraz z faktu, że pagórek Ofel w Jerozolimie reprezentuje Poświęconych Obozowców Epifanii, zarówno tych pochodzenia żydowskiego, jak i pogańskiego, i że są oni wyraźnie wyróżnieni jako stanowiący w tym życiu, w Tysiącleciu i po Tysiącleciu wyższą klasę niż pozostali quasi-wybrani (pochodzenia żydowskiego i pogańskiego) oraz niewybrani (pochodzenia żydowskiego i pogańskiego), którzy są reprezentowani odpowiednio przez wyższe i niższe części doliny w Jerozolimie. Szczegóły można znaleźć w PT 1970, s. 87-90 – TP 1971, s. 50-51, 66-72, przyp. tłum.; PT 1971, s. 39, 40 – TP 1972, s. 34-36, przyp. tłum.; PT 1972, s. 14,15.
(7) PnP 6:8: W październiku 1954 r. nastąpiła potrzeba dostosowania i rozwoju naszego poprzedniego zrozumienia Boskiego postępującego planu! Powołanie Młodocianych Godnych zakończyło się i rozpoczęło się budowanie Obozu Przybytku Epifanii w odróżnieniu od Dziedzińca (PT 1959, s. 56). Od 1954 r. aż do obecnej chwili Poświęceni Obozowcy Epifanii są powoływani i przygotowywani jako specjalni pomocnicy Starożytnych i Młodocianych Godnych w ziemskiej fazie Tysiącletniego Królestwa. Są oni pierwszymi poświęconymi spośród quasi-wybranych, „piątego rzędu potomstwa Abrahama” (E11, s. 293; E12, s. 185, 188). Po zakończeniu powołania do Małego Stadka i Wielkiej Kompanii nadal istnieją dwie klasy poświęconych dopełniających swój bieg
kol. 2
życia: Młodociani Godni i Poświęceni Obozowcy Epifanii. Wydaje się, że są oni reprezentowani w zastosowaniu wersetu z PnP. 6:8 po 1954 r. przez dwie grupy kobiet pozostających w specjalnej relacji z antytypicznym Salomonem – naszym Panem.
Młodociani Godni mają z Nim najbliższy związek, dlatego są reprezentowani przez nałożnice Salomona. Następni w kolejności bliskości są Poświęceni Obozowcy Epifanii, są więc reprezentowani przez dziewice, które pozostawały w kolejnym najbliższym związku z Salomonem, choć jeszcze nie w związku małżeńskim. Ich pozycja jest również przedstawiona przez Izraelitów w Obozie, co jest niższą pozycją niż pozycja Wielkiej Kompanii i Młodocianych Godnych, przedstawionych przez Lewitów na Dziedzińcu. Podobnie jak w przypadku Wielkiej Kompanii i Młodocianych Godnych, Poświęceni Obozowcy Epifanii są „bez liczby”, gdyż nie jest podana konkretna liczba członków żadnej z tych trzech klas. Dzięki i chwała niech będą Bogu i Panu Jezusowi za to i inne dalsze objawienia teraźniejszej prawdy na ten temat. Jakże są one stosowne obecnie w celu wzmocnienia Poświęconych Obozowców Epifanii (dziewic) i silnego utwierdzenia wiary nas wszystkich w Słowie Bożym (PT 1972, s. 76).
(8) 4Moj. 32: Bóg wyprowadza, gromadzi i rozwija poświęconych spośród quasi-wybranych, od jesieni 1954 r., kiedy okres Epifanii zakończył się w swoim wąskim, czyli ograniczonym, 40-letnim znaczeniu (zob. uwaga w P3, s. 382-387) i kiedy okres Bazylei (Królestwa) rozpoczął się zachodząc na poprzedni okres. Jako restytucjoniści będą oni mieli swoje wieczne dziedzictwo na Ziemi, zobrazowane przez pół plemienia Manassesa, którego dziedzictwo znajdowało się po zachodniej stronie rzeki Jordan.
Nazywamy tę klasę „Poświęconymi Obozowcami Epifanii”, ponieważ ich poświęcenie ma miejsce w okresie po 1954 r., kiedy okres Epifanii nachodzi na okres Bazylei i ponieważ ich pozycja łaski jest przedstawiona w Obozie Epifanii (patrz także PT 1958, s. 7). Byli oni również aktywni w pracy Żniwa Wieku Ewangelii. Symboliczna rosa Hermonu spoczywa teraz na symbolicznym pagórku Ofel (quasi-wybrani – Poświęceni Obozowcy Epifanii), a także na innych symbolicznych pagórkach Jerozolimy – reszcie poświęconego ludu Bożego w jego różnych klasach (Psalm 133:3).
POŚWIĘCENI OBOZOWCY EPIFANII MAJĄ MATKĘ
Niektórzy przeciwnicy prawdy twierdzą, że Poświęceni Obozowcy Epifanii „nie istnieją” jako