Teraźniejsza Prawda nr 570 – 2024 – str. 39
powinno to nas cieszyć, że Pan ma dla nas wiele pracy do wykonania i zapewnia nam czas niezbędny do zrealizowania wszystkich Jego planów dotyczących naszych charakterów! Tak, czas jest bliski, ale każdy zarys ma swój wyznaczony czas, a Jego czas jest najlepszy!
Wiek Ewangelii był czasem siania. „[…] Tym, który sieje dobre ziarno, jest Syn Człowieczy” (Mat. 13:37, UBG), a Jego uczniowie brali udział w tym dziele pod Jego nadzorem. Potem nastąpiło „żniwo”, poprzedzone wiekiem przeorywania i przygotowywania ludzi przez pług i brony gorzkich doświadczeń z grzechem i z Zakonem. Było także tyle rodzajów żniwa, ile rodzajów ziarna (Izaj. 28:23-27; 1Kor. 15:35-44), lecz porządek jest naczelną zasadą.
Choć wszyscy uznają, że istnieje właściwy czas dla siewu, to ogólnie zapomina się, że przyjdzie także czas żęcia – żniwo. Jednak z tego samego powodu, dla którego Bóg nie przygotowywał ciągle gleby pod zasiew, On także nie będzie ciągle rozsiewał nasienia, lecz we właściwym czasie skieruje swoją uwagę na żęcie, wiązanie w snopy, suszenie, młócenie, przewiewanie, przesiewanie i gromadzenie – siedem procesów żniwa (E5, s. 143)!
Mając przywilej zrozumienia głębokich rzeczy Bożego planu dostrzegamy, że znaczna część żniwa wobec Jego sług jest już zakończona. Wymieniamy ich wraz z odpowiednim symbolem ziarna: Starożytni Godni – żyto lub orkisz; Małe Stadko – pszenica; Wielka Kompania – jęczmień; Młodociani Godni – fasola; Poświęceni Obozowcy Epifanii – soczewica; pozostali quasi-wybranych – proso. Słusznie dostrzegamy, że całe figuralne żyto lub orkisz – Starożytni Godni, zostało zebrane przed Wiekiem Ewangelii (Łuk. 16:16). Wierzymy również, że cała figuralna pszenica i jęczmień – Małe Stadko i Wielka Kompania, zostały zebrane. Natomiast powołanie figuralnej fasoli – Młodocianych Godnych, zakończyło się w 1954 r., jednak niektórzy z tej klasy nadal kończą swój bieg poświęcenia.
Pan ustanowił klasę Poświęconych Obozowców Epifanii, aby wypełnić pozostałą część dzieła Bożego planu podczas tego rozszerzonego Żniwa Wieku Ewangelii. Są oni pierwszymi „quasi-wybranymi”, „piątym rzędem potomstwa Abrahama”, „piątą wybraną klasą”, która ma się poświęcić (E12, str. 185,188,519).
WERSETY PRZEDSTAWIAJĄCE WYBRANYCH I QUASI-WYBRANYCH
Aby lepiej zrozumieć quasi-wybranych, przestudiujemy kilka fragmentów, które odróżniają ich od klas wybranych. Klasy wybranych są przedstawiane w Piśmie Świętym na różne sposoby,
kol. 2
i z tego wynika, że istnieją tylko cztery wybrane klasy: Małe Stadko, Wielka Kompania, Starożytni Godni i Młodociani Godni. Jednak niektóre z tych fragmentów Pisma Świętego wskazują również na quasi-wybranych, choć nie jako część klas wybranych. Najpierw przedstawimy dwa wersety Pisma Świętego, które pokazują tylko cztery wybrane klasy, a następnie kilka, które pokazują również quasi-wybranych. (Szczegóły można znaleźć w E4, s. 317-325).
(1) W Ps. 72:3: Dwie góry, Syjon i Moria, reprezentują odpowiednio Małe Stadko i Starożytnych Godnych, a dwa pagórki, Akra i Bezeta, Wielką Kompanię i Młodocianych Godnych.
(2) W Izaj. 60:13: Słowo „Ciebie” odnosi się do Chrystusa – Głowy i Ciała; jodła do Starożytnych Godnych; sosna do Wielkiej Kompanii, a bukszpan do Młodocianych Godnych.
(3) Zwróćmy się do fragmentu z Joela 2:28, 29: Słudzy reprezentują tutaj Małe Stadko; służebnice – Wielką Kompanię; starcy – Starożytnych Godnych; młodzieńcy – Młodocianych Godnych; synowie – quasi-wybranych, a córki – niewybranych (szczegóły w HE [Herald of Epiphany] 1951, s. 35-39). Również w Izaj. 60:4 quasi-wybrani są przedstawieni jako tysiącletni synowie Chrystusa, podczas gdy niewybrani są reprezentowani przez córki. Wyższość quasi-wybranych nad niewybranymi jest przedstawiona w tych dwóch fragmentach z punktu widzenia wyższości synów nad córkami w krajach orientalnych.
(4) Przeczytajmy 2Tym. 2:20 (BW): Naczynia ze złota, srebra, drewna i gliny przedstawiają odpowiednio Małe Stadko, Wielką Kompanię, Starożytnych Godnych i Młodocianych Godnych. Ponadto quasi-wybrani, wraz z innymi wiernymi restytucjonistami, są przedstawieni przez naczynia do celów zaszczytnych (por. HE [Herald of Epiphany] 1951, s. 35, kol. 2).
(5) 1Moj. 22:16-18: Jest to Przymierze Potwierdzone Przysięgą, które jest sercem ewangelii (Rzym. 4:16; Gal. 3:6-9). Rozwija ono pierwszą obietnicę wszechobejmującego Przymierza Abrahamowego (1Moj. 12:2, 3, UBG): „A uczynię z ciebie wielki naród […]”. Pokazuje, że błogosławieństwo dla wszystkich narodów Ziemi przyjdzie przez potomstwo Abrahama, i że to potomstwo w szerszym znaczeniu zostanie rozmnożone zarówno w niebiańskim, jak i w ziemskim aspekcie – jak gwiazdy na niebie i jak piasek na brzegu morza. Niebiańskie potomstwo składa się z Małego Stadka i Wielkiej Kompanii, a ziemskie potomstwo składa się przede wszystkim ze Starożytnych i Młodocianych Godnych, a drugorzędnie z quasi-wybranych