Teraźniejsza Prawda nr 569 – 2024 – str. 26
W pewnych aspektach spodziewania brata Russella oraz innych, wiernych strażników odnośnie do pewnych klas nie przyniosły oczekiwanych owoców, mających nadejść jesienią 1914 r. albo krótko potem. Jednak podczas tych nieprzychylnych i bezproduktywnych doświadczeń, ci, którzy są właściwie poinstruowani oraz rozwinięci, nie trwożą się ani się nie zniechęcają, lecz nadal radują się w Panu, wiedząc, że w czasie właściwym u Boga to owocowanie nastąpi.
Na początku tego artykułu (R5383) brat Russell pokazuje, że z uwagi na to, iż słowa te występują w rozdziale, który jest „wysoce symboliczny”, „wydaje się całkiem rozsądnym, iż słowa proroctwa Abak. 3:17,18, takie jak: winnice, oliwa itd., powinny być interpretowane zgodnie z kontekstem, w jakim występują, czyli, że powinniśmy uważać, że prorok wyraża przez nie pewne głębokie prawdy. Biblia w znacznej mierze posługuje się językiem przenoś-n y m”.
Chociaż brat Russell podał pewne myśli dotyczące kwestii wymienionych w Abak. 3:17, to jednak nie podał on pełnego wyjaśnienia. Nie powinno to nas dziwić, ani nie powinniśmy obwiniać za to brata Russella, ponieważ wypełnienie się tego proroctwa należało do przyszłości. Tak jak on sam nauczał w związku z inną sprawą (Książka Pytań, str. 690): „każdy zarys typu i proroctwa należy do przyszłości i jest mniej lub więcej niepewny, aż do momentu kiedy się wypełni. Innymi słowy, Bóg nie podał proroctw i typów z wyprzedzeniem, po to, byśmy na ich podstawie snuli spekulacje, lecz po to, byśmy mogli je poznać, kiedy staną się prawdą na czasie”. Dzieje się tak zwłaszcza wtedy, gdy wiążą się z nimi próby charakteru, przez które lud Boży musi przejść (E3, s. 68; E4, s. 157-159).
SZEŚĆ KLAS ZBAWIONYCH
Abak. 3:17 wskazuje ponadto na następujące sześć klas: cielesny Izrael – drzewo figowe; Wielka Kompania – winnice; Małe Stadko – oliwa; niewybrany świat – role; Młodociani Godni – owce; Starożytni Godni – bydło (Książka Pytań: „Niespłodzeni”, s. 152). Pięć z nich (cztery wybrane klasy i Poświęceni Obozowcy Epifanii) to klasy, które w szczególny sposób będą współpracować w błogosławieniu wszystkich narodów Ziemi. Szósta – niewybrany świat – jest klasą, która, poza klasami wiary, będzie błogosławiona podczas Tysiąclecia na mocy wielkiej obietnicy złożonej Abrahamowi, chociaż owce spośród niej także przyłączą się do błogosławienia innych (Mat. 25:31-40; Joela 2:28 – „prorokować będą synowie wasi i córki wasze”). Te sześć klas zbawionych spośród ludzkości są także zobrazowane w Joela 2:28,29 (E17, rozdz. II). „Synowie” reprezentują wierzący cielesny Izrael (Joela 2:28), a drugorzędnie wiernych niepoświęconych usprawiedliwionych z wiary z Wieku Ewangelii (quasi-wybranych – patrz PT 1955, s. 20-23, 41-44; PT 1956, s. 20-27; TP 1957, s. 83-93; TP 1958, s. 10-15 – przyp. tłum.). Wydaje się, że w podobny sposób usprawiedliwieni z wiary
kol. 2
z Wieku Ewangelii są w drugorzędny sposób policzeni z wierzącym cielesnym Izraelem (Abak. 3:17).
DEDYKACJA MODLITWY ABAKUKA
Słowo „Sela” użyte trzy razy w tej przepięknej modlitwie Abakuka oraz jej dedykacja (Przewodnikowi chóru, na moje instrumenty strunowe, Abak. 3:19, UBG) pokazują, że zamiarem proroka było, aby była ona śpiewana publicznie przy akompaniamencie instrumentów muzycznych tak, by wielu mogło ją usłyszeć i się jej nauczyć. Mogli oni również zostać przez nią podniesieni na duchu i pocieszeni, zwłaszcza podczas niesprzyjających okoliczności.
Podobnie, antytypiczny Abakuk zadedykował to pobudzające do radości i wiary poselstwo prawdy na czasie zwłaszcza wodzom ludu Bożego, którzy posiadają szczególne kwalifikacje do tego, by je głosić. W ten sposób przez nich mogło być ono przekazywane innym, tak, by wielu mogło je usłyszeć i się go nauczyć, jak również, by mogli zostać przez nie podniesieni na duchu i pocieszeni, zwłaszcza w niesprzyjających okolicznościach. Takie okoliczności istnieją w Epifanii, kiedy nie można już powiedzieć, że słowa z Abak. 3:17, 18 są „bliskie wypełnienia”, gdyż one są już w trakcie wypełniania. Biblia jest Bożą harfą. Brat Russell, antytypiczny Dawid (1Sam. 16:16, 23; E9, s. 526,530), wprawnie grał na Bożej harfie i z pewnością wydobył z niej piękną i harmonijną muzykę. Pisma brata Russella dobitnie pokazują, że jego pragnieniem było, aby głoszeniu poselstwa prawdy zawsze towarzyszyło piękne i harmonijne świadectwo Słowa Bożego.
Jak już wykazaliśmy, modlitwa antytypicznego Abakuka składa się głównie z prawd: o potężnych Bożych dziełach niszczenia imperium Szatana, o wybawieniu Jego ludu Wieku Ewangelii, ustanowieniu Jego Królestwa oraz o błogosławieniu i wybawieniu niewybranych. Do tego dodany jest wyraz mocnego i nieugiętego zdecydowania, by ufać i radować się w Bogu, wiedząc, że pomimo niesprzyjających okoliczności, wszystkie Jego cele zostaną osiągnięte. Krótko można ją podsumować jako przesłanie Królestwa – „[…] Alleluja, bo objął królestwo Pan Bóg Wszechmogący” (Obj. 19:6, UBG).
Zachęcamy wszystkich sług Boga zarówno małych i wielkich (Obj. 19:5), by starannie przestudiowali, nauczyli się oraz zastosowali w swoim sercu i życiu to pocieszające na duchu przesłanie podane nam przez Pana za pośrednictwem antytypicznego Abakuka. Ponadto, niech wszyscy, stosownie do swoich zdolności i możliwości, obwieszczają je innym wraz ze świadectwem Słowa Bożego. Dzięki temu coraz więcej ludzi je usłyszy i się go nauczy, i nawet pośród niesprzyjających okoliczności będą mogli przyłączyć się do nas w radosnym obwieszczaniu: „Ja jednak będę się radował w PANU, rozraduję się w Bogu mojego zbawienia. Pan BÓG jest moją siłą i uczyni moje nogi jak nogi łań, i sprawi, że będę chodzić po wyżynach”.
PT 2024, s. 18-26