Teraźniejsza Prawda nr 569 – 2024 – str. 22
ze swoimi naukami i zbawiennymi organizacjami („Czy PAN rozgniewał się przeciwko rzekom? […] przeciwko morzu zwróciło się twoje oburzenie, gdy jechałeś na swoich koniach i na swoich rydwanach zbawienia?” Abak. 3:8, UBG)?
Antytypicznemu Abakukowi, a poprzez niego innym, zostało wyjaśnione, że podczas Żniwa, a zwłaszcza w czasie ucisku, w związku z obalaniem imperium Szatana, ofensywna broń Boga, a w szczególności Jego moc wystrzeliwania ostrych, kontrowersyjnych prawd, wyraźnie zamanifestuje się w ostrej krytyce, demaskowaniu i karaniu zła oraz złoczyńców (Twój łuk został obnażony [wyciągnięty z pokrowca], Abak. 3:9, UBG). Bóg zapowiedział w swoim Słowie, że takie potępienie, demaskowanie i kary nadejdą. Wykazał także, że są one jedynie koniecznymi środkami towarzyszącymi realizacji celu, jakim jest ustanowienie zasad prawdy i sprawiedliwości (Ps. 72:1-3; Izaj. 2:4; Sof. 3:8, 9; Ag. 2:6, 7; Ps. 97:2; Izaj. 28:17) na całej Ziemi oraz jakim jest także błogosławienie wszystkich narodów Ziemi przez Abrahama i jego potomstwo w jego dwunastu pokoleniach – zarówno duchowych, jak i ziemskich. Było to zgodne z Przymierzem Potwierdzonym Przysięgą, zawartym z Abrahamem, Izaakiem i Jakubem, kiedy pokolenia te były wciąż w ich biodrach (z powodu przysięgi wypowiedzianej pokoleniom; 1Moj. 22:16-18; 26:4; 28:14; 5Moj. 9:5; Dz. 3:25; Gal. 3:7-9, 29; Obj. 7:4-8). A zatem mamy tutaj odpowiedź na te pytania, które zawarte są w zadeklarowanym celu Boga, jakim jest obalenie imperium Szatana, grzechu i błędu i ustanowienie prawdy i sprawiedliwości, by błogosławić swój lud.
Antytypiczny Abakuk rozumiał i ogłaszał, że Boskie kary spadające w Dniu Pomsty są zarówno konieczne jak i sprawiedliwe (P4, rozdz. 3.), że przychodzą tylko w najlepiej pojętym interesie danej osoby i że są zamierzone „na karanie” („dla poprawy” – w przekładzie KJV – przyp. tłum.) (Abak. 1:12, UBG). Rozumiał i ogłaszał, że każdy, kto umiera w Czasie Ucisku, a nie jest obecnie na próbie do życia, będzie miał swoją własną, indywidualną całkowitą i zupełną możliwość uzyskania zbawienia po przebudzeniu w Królestwie pod Nowym Przymierzem, kiedy to nikt nie umrze z innego powodu, jak tylko za swoje własne, osobiste grzechy (Jer. 31:30). Podczas ucisku, ci, którzy będą szukać sprawiedliwości i pokory, będą mieć wielką przewagę nad innymi i być może w jakiś sposób ukryją się nawet przed nim (Sof. 2:3; P1, s. 334). W ten sposób antytypiczny Abakuk pokazał, jak Bóg w swoim gniewie będzie pamiętał o miłosierdziu nawet w stosunku do świata.
Słowo „Sela” następujące po wtrąconym pytaniu z Abak. 3:8 i odpowiedzi na nie w wersecie 9, wydaje się łączyć poprzednie informacje
kol. 2
o wybawianiu Izraela z tymi, które nastąpią później. Oprócz reprezentowania narodów, rzeki są także czasami wykorzystywane do tego, by symbolizować prawdę (por. E5, s. 510, 511) – czystą (np. Ps. 46:5; Obj. 22:1, 2) albo zmieszaną z błędem (Ezech. 34:18, 19; Mat. 7:25, 27). W Obj. 12:15-17 wielka rzeka wody przedstawia ostre prawdy dotyczące praw człowieka itd., które wypłynęły w czasie Rewolucji Francuskiej (P3, s. 65-67). Od tamtego czasu prawdy religijne i świeckie w coraz większym stopniu wypływają na powierzchnię, ze szczególnym nasileniem w okresie Żniwa.
Antytypiczny Abakuk rozumiał i nauczał, że poprzez takie wylewanie prawd świeckich i religijnych, przy końcu tego Wieku Bóg dzieli ludzkie społeczeństwo na różne części, zwłaszcza na konserwatystów i radykałów (Podzieliłeś ziemię rzekami). Królestwa chrześcijaństwa częściowo rozpoznają, że widziane przez nie bezprecedensowe wydarzenia i warunki istniejące obecnie, przy końcu Wieku, takie jak wielki kryzys w stosunkach międzyludzkich, z którym w sposób oczywisty nie są w stanie sobie skutecznie poradzić, są manifestacją Boskiej mocy w wyniku czego wielce się trwożą (Widziały cię góry i zadrżały [Ps. 97:4; 114:6, 7; Dan. 5:5,6; Łuk. 21:26; P1, s. 323; E9, s. 445], Abak. 3:10, UBG).
Ponadto, brat Russell dostrzegł w Piśmie Świętym i głosił: że ogrom prawdy pojawiającej się przy końcu Wieku całkowicie zniszczy takie błędy, jak: o wiecznych mękach, o nieśmiertelności człowieka, o świadomości umarłych itd. (ulewa wód przeminęła [por. z Izaj. 28:17; E16, s. 295]); że w Czasie Ucisku zbuntowane masy będą głośno wykrzykiwać uprawiając propagandę i agitację (przepaść [„otchłań morska” w przekładzie KJV – przyp. tłum.] wydała swój głos; Ps. 46:4; E2, s. 308) i będą sięgać wysoko, by pochłonąć nawet najwyższe szczyty ludzkiego społeczeństwa, łącznie z władzami religijnymi (wysoko podniosła swoje ręce; Ps. 107:26; PT 1950, s. 172).
„SŁOŃCE I KSIĘŻYC ZATRZYMAŁY SIĘ”
Bóg nadmienia, że Jego zwycięstwo nad Amorejczykami w dolinie Gabaon (Joz. 10:8-14, UBG; Izaj. 28:21, BW), kiedy to „[…] zatrzymało się słońce, i księżyc stanął […]” (R3344, R3345; E1, s. 357-359; BS 1953, s. 45; SB 1986, s. 149 – przyp. tłum.) jest typem. W antytypie jest to część dziwnego dzieła Boga, Jego niezwyczajnej sprawy (Abak. 1:5). Pokonanie pięciu królów amorejskich oraz ich wojsk (Joz. 10:5) przez Jozuego i Izrael jest typem pokonania pięciu wielkich przesiewawczych błędów i klas okresu żęcia Żniwa Wieku Ewangelii (E5, rozdz. 2.) przez Jezusa i Jego wiernych naśladowców (E10, s. XIII; E9, s. 555) jako części „niezwyczajnej sprawy” Boga dokonywanej obecnie, przy końcu tego Wieku.