Teraźniejsza Prawda nr 569 – 2024 – str. 18
PROROCTWO ABAKUKA
ROZDZIAŁ 3.
(Ciąg dalszy z TP, Wiosna 2024, Nr 568)
MODLITWA ABAKUKA
Tak, jak to już zaznaczyliśmy przy omawianiu Abak. 2:2, 3, przekazanie przez Boga antytypicznemu Abakukowi antytypicznego widzenia – wspaniałego planu wieków (R5374, R5731) – i wyjaśnianie tego planu przez Abakuka innym, ma charakter postępujący. Proces ten trwał przez całą Paruzję i jest kontynuowany podczas Epifanii (PT 1938, s. 188, u góry). Za wyjątkiem kilku przypadków, te zarysy antytypicznego widzenia, które były na czasie w Paruzji, Bóg najpierw podał bratu Russellowi – „onemu słudze wiernemu i roztropnemu” (Mat. 24:45-47; E9, s. 109-113), a przez niego innym. Na przykład bracia Edgarowie, którzy po otrzymaniu prawdy na czasie poprzez brata Russella, wykonywali dobrą służbę, wyjaśniając jej różne zarysy na tablicach (wykresach) tak, aby inni mogli je z łatwością zrozumieć.
kol. 2
Rozpatrując tę kwestię z punktu widzenia brata Russella jako antytypicznego Abakuka, wiemy, że do końca 1875 r. zrozumiał on wiele zarysów antytypicznego widzenia, łącznie z celem i sposobem powrotu naszego Pana, oraz że opublikował broszurkę na ten temat w nakładzie 50 000 egzemplarzy. Jednak w dużej mierze ze względu na niewłaściwe wykorzystywanie przez adwentystów proroczego czasu do przewidywania daty przypuszczalnego powrotu Jezusa w ciele oraz przypuszczalnego zniszczenia fizycznego wszechświata, był on uprzedzony do stosowania chronologii związanej z proroctwami. Nie był wówczas gotowy do tego, by przyjąć i głosić prawdę o czasie powrotu naszego Pana oraz na inne tematy oparte na proroctwach dotyczących czasu. Pan w swej łaskawości zaczął go tak prowadzić, by począwszy od stycznia 1876 r. zrozumiał, że proroctwa czasowe są potrzebne (R3821, R3822; E9, s. 460-463), oraz że 1335 dni z Księgi Daniela wskazują bezpośrednio na 1874 r. jako czas powrotu naszego Pana i początek Żniwa Wieku Ewangelii, kiedy to widzenie miało przemówić i nie skłamać (E6, s. 463).
Kiedy brat Russell rozpoznał głos Boży mówiący do niego poprzez proroctwa dotyczące czasu, doniosłe znaki czasów i wydarzenia, które miały nastąpić i wkrótce się wypełnić, będąc jednym z tych, którzy drżą na Słowo Boże (Iz. 66:2,5), stał w podziwie i pełnej czci bojaźni przed Nim (O PANIE! usłyszawszy wyrok twój uląkłem się [heb. yare, oznacza także cześć – patrz 3Moj. 19:31; 26:2; Ps. 89:7, gdzie słowo to jest przetłumaczone jako cześć w angielskim przekładzie KJV], Abak. 3:2; por. z Dan. 10:8-17; E9, s. 477-481). Mając takie myśli i będąc przekonany o karze nadchodzącej na chrześcijaństwo, brat Russell pokornie błagał, by Bóg ponownie dokonał wybawienia swego wiernego ludu i okazał to wybawienie oraz by pomimo tego, że będzie używał rózgi swego gniewu wobec chrześcijaństwa, okazał także miłosierdzie (PANIE, ożyw swoje dzieło w środku lat, objaw je w środku lat; w gniewie pamiętaj o miłosierdziu).
„W ŚRODKU LAT”
Świadomość tego, że proroctwa dotyczące czasu dowiodły, że druga obecność Pana (Żyd. 10:37) i Żniwo rozpoczęły się w 1874 r., napełniła brata Russella jeszcze większą gorliwością przepełnioną miłością, by głosić to innym. Oświadcza on: „Świadomość