Żyjemy w doniosłych czasach! Wypełnia się wiele proroctw. Żadne wcześniejsze pokolenie nie widziało tego, co my widzimy. Nigdy wcześniej w historii świata nie było takiego przyspieszenia działań, jak w ciągu ostatnich kilku lat, tak że obecnie atmosfera jest napełniona oczekiwaniem na rozwój tej części wielkiego dramatu Wieków. Jak nigdy dotąd widzimy niszczące wpływy, które obalają imperium Szatana i
kol. 2
budujące wpływy, które ustanawiają Królestwo Boże, występujące w tym samym czasie i obok siebie. Od 1954 r. żyjemy w okresie nakładania się okresu Epifanii na okres Bazylei. W związku z tym powinniśmy oczekiwać, że to dwojakie dzieło będzie trwało aż do całkowitego zakończenia Czasu Ucisku i pełnego zaprowadzenia Królestwa Bożego.
PT 2023, s. 61-62

kol. 1

WYBORCZE CECHY
WIEKU PATRIARCHÓW

      Niniejsze rozważania skierowane są do tych, którzy wierzą, że Jehowa istnieje, że ma On plan dla wszystkich osób, które otrzymały tchnienie życia, i że Jego plan obejmuje cechy czasowe i wybrane osoby w pewnych okresach do wykonania Jego dzieła. Uznajemy ogólne różnice w postępowaniu Pana w tych Wiekach (okresach). Zaczynamy od pierwszego z nich, Wieku Patriarchów.

      Bóg, chcąc wyjaśnić swój plan wieków tym, którym chciał, ustanowił Pierwszy, Drugi i Trzeci Świat. Pierwszy Świat nie był podzielony na Wieki, ponieważ od upadku człowieka aż do potopu nie było zmiany w metodzie postępowania Pana z człowiekiem – On pozostawił go pod zarządem aniołów jako władz duchowej kontroli. W tym czasie nie wchodził w przymierze z nikim z rodzaju ludzkiego, chociaż chętnie błogosławił, w ramach ograniczeń klątwy, wszystkich tych, którzy przychodzili do Niego, tak jak urzędnicy w więzieniu udzielają pewnych przywilejów godnym zaufania skazanym, których nie udzielają innym.

      Zgodnie z tą zasadą Bóg okazywał pewną łaskę, odpowiednią ze względu na przekleństwo, Ablowi, Enochowi i Noemu, nie zawierając z nimi specjalnego przymierza, chociaż po zawarciu takiego przymierza z Abrahamem, Bóg łaskawymi warunkami tego przymierza sięgnął wstecz i objął nimi Abla, Enocha i Noego (Żyd. 11:4-7, 39, 40). W pierwszym świecie nie było żadnych Wieków właśnie dlatego, że w czasie od upadku do potopu między Bogiem a człowiekiem nie było ani przymierza, ani zmiany działania przymierza. W czasie drugiego świata – drugiej dyspensacji – wystąpiły jednak trzy zmiany w przymierzu działającym między Bogiem a pewnymi wybranymi jednostkami i narodami, dlatego też w drugim świecie są trzy Wieki – Wiek Patriarchów, Wiek Żydowski i Wiek Ewangelii, zwany także Wiekiem Chrześcijańskim.

      By właściwie zrozumieć postępowanie Boga wobec człowieka w czasie Drugiego Świata, konieczne jest, abyśmy zrozumieli przekleństwo i stan ludzkości bez Boga i Chrystusa, kontrolowanej w drugim – złym świecie przez Szatana, a także stan
kol. 2
i postępowanie pewnych klas wybranych, będących podczas tej samej dyspensacji pod kierownictwem Boga. Te dwa punkty widzenia dadzą nam pełniejszy obraz sposobów oddziaływania Boga na człowieka w czasie Drugiego Świata – drugiej dyspensacji. Postępowanie Boga z klasami wybranych możemy zrozumieć właśnie z punktu widzenia trzech Wieków tego świata, ponieważ w ich trakcie Bóg w oparciu o przymierze kontaktował się tylko z wybranymi.

      W Wieku Patriarchów Bóg w oparciu o przymierze utrzymywał kontakt z pewnymi patriarchami jako jednostkami – Abrahamem, Izaakiem i Jakubem, a poprzez nich, na podstawie ziemskich wyborczych zarysów Przymierza Abrahamowego, utrzymywał kontakt także z ich rodzinami.

      Ogólnie mówiąc, Wiek Patriarchów rozpoczął się pod koniec potopu (2472 r. p.n.e.), częściowo dlatego, że w tym czasie Bóg zawarł szczególne przymierze z Noem i jego potomkami, że nigdy nie niszczy potopem (symbolicznej) ziemi (1Moj. 9:8-17). Mówiąc bardziej precyzyjnie, Wiek Patriarchów rozpoczął się od przymierza z Abrahamem (2045 r. p.n.e.) (1Moj. 12:1-5). Z powodu wstecznego działania błogosławieństw Przymierza Abrahamowego były one już wcześniej zastosowane wobec Noego, a nawet wobec Enocha i Abla (Żyd. 11:4-7, 39, 40). To właśnie z powodu wstecznego działania tego przymierza aż do Noego znajdujemy uzasadnienie, by rozpocząć Wiek Patriarchów wraz z końcem potopu. Słowo patriarchowie oznacza pierwsi ojcowie. Ze względu na to, że Noe, Abraham, Izaak i Jakub byli pierwszymi ojcami Izraela w tym okresie, nazywamy ten okres Wiekiem Patriarchów. Pomijając przymierze mówiące o tym, że Ziemia nie będzie zniszczona potopem, Bóg w tym okresie nie utrzymywał kontaktów opartych na przymierzu ze wszystkimi istotami ludzkimi, tj. ani z wyprzedzeniem, ani w żaden inny sposób nie rozciągnął błogosławieństw Przymierza Abrahamowego na wszystkich żyjących w tym czasie. Jehowa w oparciu o Przymierze Abrahama, utrzymywał kontakty z Abrahamem, a przez niego z jego rodziną, potem z Izaakiem, a przez niego z jego rodziną, następnie z Jakubem, a przez niego z jego rodziną. Tak więc

poprzednia strona – następna strona