Teraźniejsza Prawda nr 565 – 2023 – str. 25
a mało ich jest, którzy ją znajdują”. Droga ta była otwarta tylko dla poświęconych chrześcijan w czasie, gdy obowiązywało Wysokie Powołanie. Jedynie ci, którzy weszli na tę drogę i przeszli ją wiernie do końca, otrzymali nagrodę Boskiej natury, tworząc Chrystusa, Głowę i Ciało (2Piotra 1:4).
Obecnie poświęceni chrześcijanie nie podróżują tą drogą, ponieważ jest ona zamknięta od wielu lat.
Inna droga jest opisana w księdze Izajasza 35:8 (UBG): „I będzie tam ścieżka […]”. Jest to droga, która zostanie otwarta dla ludzi podczas nadchodzącego Królestwa Chrystusa, a ci, którzy będą wiernie podążać do jej końca, otrzymają nagrodę – przywrócenie do ludzkiej doskonałości. Droga ta nie będzie tak trudna jak wąska droga, ani nie będzie wymagała poświęcenia naturalnych ludzkich praw i przywilejów. Poświęceni chrześcijanie w obecnym czasie nie podróżują tą drogą, ponieważ nie została ona jeszcze otwarta.
Ci, którzy poświęcili swoje życie Bogu teraz, chociaż nie zostali spłodzeni z Ducha, poświęcili swoją własną wolę wobec siebie i świata, i przyjęli wolę Bożą jako swoją własną. To nie doprowadziło ich do tej wąskiej drogi, która prowadzi do życia i nieśmiertelności, chociaż zaprowadziło ich na dość trudną drogę – drogę samozaparcia usianą pokusami i przeciwnościami ze strony świata, ciała i Diabła, wraz z próbami, utrapieniami, prześladowaniami i cierpieniami dla sprawiedliwości. (Czasami odnosimy się do ich drogi jako do wąskiej drogi, w przeciwieństwie do drogi świata). Chociaż nie są na próbie do życia, są poddawani próbom wiary i posłuszeństwa, które „[…] w niektórych przypadkach nie będą mogły ich zreformować […]” – zob. E16, s. 175.
Zwracamy uwagę na zrozumienie brata Johnsona z PT 1949, s. 93: „I będzie tam ścieżka i droga […]” (Izaj. 35:8-10, UBG). Droga jest traktem publicznym, a tutaj pod naszą uwagę dana jest publiczna droga zbawienia dla klasy restytucyjnej. Jest ona nazwana „drogą bitą”, tzn. drogą, która będzie dla restytucjonistów. Będzie ona nazywana Drogą Świętą, ponieważ będzie wymagała od ludzi nie tylko usprawiedliwienia, ale także uświęcenia i wyzwolenia oraz mądrości i mocy. Ci, którzy pozostaną nieczyści, nie będą po niej chodzić, a ci, którzy nie zechcą się zreformować nie będą mogli dojść do końca tej drogi – niektórzy zostaną odcięci przy końcu stu lat, inni przy końcu tysiąca lat, ponieważ nie wypełnili swoich dni dobrem. Będzie ona dla dobra tych, którzy nią pójdą. Będzie dla tych, którzy zechcą podróżować drogą prawdy, sprawiedliwości i świętości. I nawet gdyby byli bardzo, bardzo głupi, nie zbłądzą na niej, ponieważ tylko prawda, sprawiedliwość i świętość będą panować na tej drodze, w wyniku tego nie zbłądzą. „Nie będzie tam lwa i żaden drapieżny zwierz po niej nie będzie chodził ani się tam nie znajdzie, ale będą chodzić po niej wybawieni”. Na tę drogę nie będą miały
kol. 2
wstępu żadne lwy grzechu, jakie występują obecnie, ani żadne okrutne zwierzęta – żadne złe wpływy, instytucje, trusty, samolubne korporacje, nie zważające na dobro ludzi. Nie będzie ich tam, ponieważ jeśli nadal będą postępować w ten sposób, nie będą mogli dojść do jej końca. Nikogo z tej klasy tam nie będzie, ale odkupieni będą tam chodzić, ponieważ: „Odkupieni PANA powrócą i przyjdą na Syjon ze śpiewem, a wieczna radość będzie na ich głowach. Dostąpią radości i wesela, a smutek i wzdychanie znikną”.
ZROZUMIENIE HEBRAJSKICH SŁÓW
W Izaj. 35:8 czytamy: „ścieżka i droga”. Są to dwa różne hebrajskie słowa: pierwsze słowo to „ścieżka” – macluwl, wymawiane jako maslool, oznaczające drogę przelotową (jak szlak w jakimś kierunku; Strong 4547). Jest to oparte na oryginalnym słowie calal (Strong 5549), wymawianym sawlal’; pochodzi ono od słowa układać w stos, usypać (zwłaszcza drogę). Przenośne znaczenie tego wyrazu to: wynosić, zginać, przeciwstawiać się (jak tama), sumować, wynosić, wychwalać (siebie), wyjaśniać, podnosić.
Drugie słowo to „droga”, derek wymawiane deh’rek (Strong 1870). Jest to oparte na oryginalnym słowie (Strong 1869) droga (wydeptana). Przenośne znaczenie to bieg życia lub sposób działania, często używane jako przysłówek: wzdłuż, z dala, z powodu, przez rozmowę, zwyczaj, na wschód, podróż, sposób, pasażer, przez, w kierunku, szlak, ścieżka, dokądkolwiek.
Przenośne użycie słowa droga odnosi się do postępowania lub charakteru człowieka (Ijoba 17:9; 22:15), okazywanego na dobrej drodze (2Moj. 18:20; 32:8; 5Moj. 31:29; Izaj. 30:21; Mat. 21:32; 1Kor. 4:17) i na złej drodze (4Moj. 22:32; Ps. 139:24; Izaj. 65:2; Jer. 18:11; Dz. 14:16) – Te WyclifeBible Encyclopedia.
Drogi Boże mogą oznaczać albo Jego własną metodę postępowania i działania (Obj. 15:3), albo drogi, które chciałby, aby były wybierane przez ludzi. W pierwszym przypadku nacisk może być położony na Boskie rzeczywiste metody, zarówno obecne (5Moj. 32:4; Dz. 13:10) jak i przyszłe (Izaj. 40:3; Mat. 3:3), na sposób Jego działania (Izaj. 55:8) lub na cel Jego zamierzeń (Izaj. 58:2; Rzym. 11:33). W przypadku tego, jak Bóg nakazuje człowiekowi postępować (Ps. 18:30; 25:4; Przyp. 8:32), to Boże drogi są dobre (1Król. 8:36), prawe (1Sam. 12:23) i doskonałe (Ps. 101:6). Zarówno Jezus (Mat. 22:16), jak i zakon (5Moj. 8:6) nauczają drogi Pana. Jezus nie tylko nauczał „drogi Bożej w prawdzie” (Mat. 22:16, UBG), ale On jest „drogą, prawdą i życiem” (Jana 14:6, UBG). Jezus jest jedyną drogą do Ojca (zob. Dz. 4:12). A dokładniej, Jego zastępcza śmierć i obecne wstawiennictwo są „drogą nową i żywą” prowadzącą do Ojca (Żyd. 10:20).