Teraźniejsza Prawda nr 565 – 2023 – str. 23
dzielić niebiańskie dziedzictwo ze swoim Panem. My nie możemy już kroczyć tą samą drogą poświęcenia, ale podobnie jak dawni wierni uczniowie, możemy unikać drogi zniszczenia i kroczyć wąską ścieżką prawdy i uczciwości, czcząc naszego Boga (Ps. 26:1, 3; 101:6; 128:1). Bóg nie prosił o rzeczy niemożliwe, gdy powiedział do Abrahama: „[…] Chodź przed moim obliczem i bądź doskonały” (1Moj. 17:1, UBG). Bóg dostrzega nie tyle uczynki upadłej natury, co intencje serca. „Nad wszystko, czego ludzie strzegą, strzeż serca twego; bo z niego żywot pochodzi” (Przyp. 4:23).
ŻYCIE MA SWOJE PROBLEMY
Nowa Droga Świętości będzie drogą prowadzącą do doskonałego ludzkiego życia w przywróconym ziemskim raju. Miliony ludzi na Ziemi – zarówno tych, którzy przejdą żywo do Królestwa, jak i tych, którzy zostaną uwolnieni z grobu – będą podróżować z warunków pełnych grzechu, chorób i smutku do czystości, radości i świętości. Proroctwo to nie jest fantazją. Użyty tutaj język może wydawać nam się osobliwy w dzisiejszych czasach, ale dobre i praktyczne zamiary naszego kochającego Stwórcy wybijają się na pierwszy plan, a On wita wszystkich ludzi tymi słowami: „[…] To jest droga, chodźcie nią […]” (Izaj. 30:21, UBG).
Im szybciej i pełniej ci, którzy znajdują się na drodze do życia, zaakceptują nowe warunki, tym szybciej i pełniej zakosztują radości zbawienia i Pańskiej łaski oraz będą mieli pokój Boży w swoich sercach. Miara światła, przeciwko któremu ktoś grzeszy w obecnym życiu, określa nie tylko stopień zatwardzenia serca, ale także czas i ilość trudności potrzebnych do ponownego zmiękczenia serca. Ci, którzy zostaną zniszczeni podczas Tysiąclecia, będą tymi, którzy mając pełną możliwość wejścia na drogę do życia, odmówią podążania nią. Osiągnięcie nagrody życia na końcu tej drogi będzie wymagało wysiłku i dowodów postępu w rozwoju charakteru. Chociaż ludzkość nie będzie już pod wyrokiem śmierci Adamowej, skutki grzechu i deprawacji będą musiały zostać wykorzenione z charakterów wszystkich, którzy pragną podobać się Panu i zyskać życie wieczne.
Teraz potykamy się o kamienie obrażenia, które próbują naszą wiarę i cierpliwość, i są lwy opozycji, które grożą, zniechęcają i zawracają wszystkich oprócz tych, których Pan wybiera do przyszłego dzieła. Lecz na tej przyszłej drodze „nie będzie tam lwa i żaden drapieżny zwierz po niej nie będzie chodził […]”, kamienie błędu zostaną usunięte, góry trudności wyrównane, a doliny rozpaczy i zniechęcenia zasypane. Droga prowadząca do życia będzie bardzo przyjazna, wszyscy odkupieni przez Pana – wszyscy, którzy przyjmą dar życia na Pańskich warunkach będą mogli dojść do doskonałości (Izaj. 35:8-10, UBG; 40:4, 5).
kol. 2
Kiedy imperium Szatana zostanie wstrząśnięte do głębi i obalone, rozpocznie się proces zmartwychwstania dla świata… Wtedy sposób, w jaki ludzie będą podążać za Jezusem znacznie się zmieni. Izajasz bardzo dobrze wyjaśnia to w rozdziale 35. Zauważmy, że w tych dziesięciu krótkich wersetach jest mowa o naprawieniu wszystkiego, co jest w nas złe – o daniu wzroku niewidomym, słuchu głuchym itd. i nawet Ziemia będzie błogosławiona, ponieważ ona również zostanie uwolniona od przekleństwa. Zamiast „wąskiej ścieżki” poświęcenia dla nielicznych wybranych, teraz słyszymy o „drodze świętej”, która jest przeznaczona dla głupców, dla wędrowców, jak czytamy w wersetach 8, 9. (UBG): „I będzie tam ścieżka i droga, którą nazwą Drogą Świętą. Nie będzie po niej chodził nieczysty, ale będzie ona dla nich. Ci, którzy tą drogą będą chodzić, nawet głupcy, nie zbłądzą. Nie będzie tam lwa i żaden drapieżny zwierz po niej nie będzie chodził ani się tam nie znajdzie, ale będą chodzić po niej wybawieni”. Zauważmy: wybawieni będą tam chodzić. Pamiętajmy, że Jezus złożył swoje życie jako okup za WSZYSTKICH, aby dać świadectwo „[…] we właściwym czasie” (1Tym. 2:6, UBG).
Jest to kolejna kluczowa fraza, ponieważ nawiązuje do następnego wersetu, który zamyka ten rozdział. Izaj. 35:10 (UBG): „Odkupieni PANA powrócą i przyjdą na Syjon ze śpiewem, a wieczna radość będzie na ich głowach. Dostąpią radości i wesela, a smutek i wzdychanie znikną”.
Skąd mają powrócić odkupieni Pana (Paweł mówi, że WSZYSCY)? Z grobu – ze stanu śmierci – z pozycji bycia przeklętym tak, jak powiedziano Adamowi, że śmiercią umrze (1Moj. 2:17; 3:17-19). Wszystkie jego dzieci zostały przeklęte w jego biodrach, ponieważ zgrzeszył i stał się niedoskonały, a niedoskonały ojciec nie może spłodzić doskonałych dzieci (Ps. 51:7). Dlatego Jezus jest określony w 1Kor. 15:45 jako ostatni lub drugi Adam, ponieważ powstał i zajął miejsce Adama, stając się nowym ojcem dla upadłego, umierającego świata i czyni dla niego to, czego Adam nie zdołał uczynić, a mianowicie daje mu życie (1Kor. 15:45-47).
Droga, w przeciwieństwie do wąskiej drogi (drogi prywatnej), jest drogą publiczną, otwartą dla wszystkich. Droga Święta odnosi się do publicznej drogi pełnej świętości, po której ludzie będą mieli możliwość podróżowania, gdy zostaną im udzielone błogosławieństwa restytucji w Wieku Tysiąclecia. Wiemy, że nie jest ona otwarta podczas Wieku Ewangelii, ponieważ: Po pierwsze, inna droga – wąska droga do życia (Mat. 7:14) – jest otwarta w tym czasie. Po drugie, warunki panujące, gdy Święta Droga zostanie otwarta, będą całkiem inne (Izaj. 35:8, 9) niż te w Wieku Ewangelii. Po trzecie, pewne niespełnione wydarzenia, które mają mieć miejsce przed jej otwarciem, jeszcze się nie wydarzyły, to jest: skompletowanie