Teraźniejsza Prawda nr 565 – 2023 – str. 20
(a Lot mieszkał w miastach tej równiny) w najgorszej jego części (i rozbił swój namiot aż do Sodomy), gdzie jej mieszkańcy popełniali wiele zła (Ale mężczyźni Sodomy byli źli) i łamali Boskie prawdy i zarządzenia w wielkim stopniu. To było szczególnie prawdziwe w przypadku tych z nich, którzy poszli na drugą śmierć (i wielkimi grzesznikami przed PANEM). W ten sposób antytypiczny Lot i jego pasterze zdobyli to, co w ich ocenie było cenną zdobyczą – antytypiczne zielone równiny i zamieszkali tam w antytypicznych miastach. Jednak działało to bardzo na ich duchową szkodę, ponieważ w tej sferze uwikłali się w działalność sekciarską i stali się budowniczymi symbolicznego Babilonu. Natomiast antytypiczny Abram i jego pasterze otrzymali antytypiczne skaliste wyżyny, które ogólnie uważano za mniej urodzajne i pożądane i zamieszkali na nich. Niemniej jednak te tereny były naprawdę bardziej pożądane ze względu na ich najlepsze duchowe dobro, ponieważ byli znacznie bardziej oddaleni od ducha sekciarstwa w chrześcijaństwie. W ten sposób Małe Stadko mogło być pod kierownictwem naszego Pana prawdziwymi budowniczymi Syjonu – Niebiańskiego Królestwa.
(11) Bóg przez swoje Słowo, Ducha i opatrzność zbliżył się do Małego Stadka i uspokajał je po każdym z takich konfliktów i rozłączeń (I PAN powiedział do Abrama, gdy Lot już odłączył się od niego, w. 14; por. Jak. 4:6-8; 2Kor. 6:17), mówiąc im o Jego nieustającej łasce, wskazując im zwiększoną miarę zrozumienia prawdy i jej ducha, jakie otrzymali w wyniku tych sporów. Bóg zaprosił ich, aby dokładnie rozważyli to, co osiągnęli i co jest przed nimi: jaka jest długość i szerokość sfery prawdy na czasie i jej ducha we wszystkich kierunkach (Podnieś teraz swe oczy i spójrz z miejsca, na którym teraz jesteś, na północ i na południe, na wschód i na zachód), ponieważ całą tę ziemię, jaka jest przed nimi – sferę prawdy na czasie i jej ducha (Bo całą ziemię, którą widzisz, w. 15) On da tym, którzy rozwiną się jako symboliczne potomstwo (dam tobie i twemu potomstwu na wieki). Bóg obiecał Małemu Stadku, że będzie im bardzo błogosławił i da im bardzo wielu symbolicznych potomków jako potomstwo Abrahama (I rozmnożę twoje potomstwo jak proch ziemi, tak że jeśli ktoś będzie mógł zliczyć proch ziemi, to również twoje potomstwo będzie policzone, w. 16). Dlatego Bóg zachęcał ich, aby wyruszyli i starali się dalej badać sferę prawdy na czasie i jej ducha i poszukiwać jej cudownych skarbów, ponieważ łaskawie im ją da jako ich wieczne dziedzictwo (Wstań i przejdź tę ziemię wzdłuż i wszerz, bo dam ci ją, w. 17).
(12) Po każdym ogólnym doświadczeniu związanym ze sporem między nauczycielami Małego Stadka a nauczycielami z Wielkiej Kompanii – podczas których nauczyciele Małego Stadka gorliwie walczyli o wiarę i po każdym wynikającym stąd rozłączeniu się – bracia z Małego Stadka, zachęceni zapewnieniem
kol. 2
Boga danym w Słowie Bożym, zachęceni przez Ducha i opatrzności wychodzili ze sfery tego sporu (Abram zwinął więc namiot, w. 18). Wchodzili i osiedlali się na wyższej pozycji pewnego i większego zrozumienia i większej miary prawdy na czasie (przyszedł i mieszkał na równinach Mamre [pewność, stałość, energia], które są w Hebronie [związek, przyjaźń], około 2800 stóp n.p.m. [354 m n.p.m. – przyp. tłum.]). Na takim więc miejscu nadal rozwijała się klasa Kościoła, używając swego ofiarowanego człowieczeństwa w służbie dla Pana (i tam zbudował ołtarz dla PANA).
ZASTOSOWANIE NA OKRES EPIFANII
(13) Powyższy opis ma równoległość w okresie Epifanii, z głównymi nauczycielami (członkami gwiazd) okresu Interim – pomiędzy żniwem żydowskim a żniwem wieku Ewangelii, którzy byli specjalnymi obrońcami prawdy na czasie – mającymi swoją równoległość w Posłańcu Epifanii. Podobnie jak historia ludu Bożego w okresie Interim, historia Jego ludu podczas Epifanii była w dużej mierze historią gromadzenia duchowego dobra, następujących potem sporów i podziałów oraz specjalnych błogosławieństw dla Małego Stadka dzięki prawdzie na czasie i jej duchowi. Natomiast podczas Paruzji miały miejsce wielkie spory w dużej mierze między nauczycielami Małego Stadka i członkami wtórej śmierci (E5, s. 397, 398), a nie między nauczycielami Małego Stadka i nauczycielami Wielkiej Kompanii, dlatego nie są one częścią tego antytypicznego obrazu.
(14) Warunki po śmierci br. Russella były pod wieloma względami podobne do tych, jakie panowały po śmierci Apostołów. Lewici w prawdzie (antytypiczny Lot) mieli wielu usprawiedliwionych i poświęconych zwolenników oraz wiele tymczasowych miejsc zamieszkania (w. 5). Gdyby wszyscy nadal byli wierni prawdzie i jej duchowi danemu przez tego „wiernego i roztropnego sługę” oraz właściwym zarządzeniom, nie byłoby trudności – nie byłoby rozdziału między antytypicznym Eliaszem i Elizeuszem ani podziału na wiele sekt lewickich. Jednak ze względu na to, że wielu, którzy później utworzyli grupy lewickie, zaczęło odczuwać znudzenie prawdą na czasie i jej zarządzeniami, to nie mogli oni mieszkać razem w jedności Ducha, w więzach pokoju z Małym Stadkiem (antytypicznym Abrahamem) w sferze prawdy na czasie i jej ducha (w. 6). W wyniku tego często pojawiały się spory dotyczące prawdy i jej zarządzeń między nauczycielami Małego Stadka a mniej lub bardziej sekciarskimi i kontrowersyjnymi nauczycielami Wielkiej Kompanii. Światowość i egoizm były bardzo widoczne wśród ludu Bożego, zwłaszcza u tych o mniej lub bardziej dwoistym umyśle, ambitnych i sekciarskich przywódców Wielkiej Kompanii, którzy byli skłonni do sporów i rywalizacji (w. 7; E4, s. 262; E5, s. 499, 516).
(15) Małe Stadko podczas Epifanii jak zawsze, pragnęło pokoju między braćmi w zgodzie