Teraźniejsza Prawda nr 562 – 2022 – str. 41
PRAWDY OBJAWIONE WE WŁAŚCIWYM CZASIE
„Noc przeminęła, a dzień się przybliżył […]” (Rzym. 13:12).
Bóg „[…] we właściwym czasie objawił swoje słowo […]” (Tyt. 1:3, UBG), przed tym to czasem [kairos– odpowiednia pora] nie można było odkryć jego tajemnic. Na przykład prorocy „[…] wywiadywali się i badali […]” o „[…] cierpienia, które miały przyjść na Chrystusa i mającą potem nastąpić chwałę”, ale nie mogli zrozumieć tego, co jeszcze nie miało być objawione (1Piotra 1:10-12, UBG).
Kiedy Apostołowie pytali Jezusa o czas, kiedy „[…] naprawisz królestwo Izraelskie”, On odpowiedział: „[…] Nie wasza rzecz jest, znać czasy i chwile, które Ojciec w swojej mocy położył” (Dz. 1:6, 7). A przed swoją śmiercią, mówiąc o czasie ustanowienia Królestwa, powiedział: „Lecz o tym dniu i godzinie nikt nie wie, ani aniołowie, którzy są w niebie, ani Syn, tylko Ojciec” (Mar 13:32, UBG; patrz P2, s. 18). Tak było wtedy i tak jest teraz. Nie powinniśmy jednak rozumieć, że te słowa naszego Pana oznaczają, że nikt oprócz Ojca nigdy nie będzie mógł poznać Jego czasów i pór. Oznacza to raczej, że my nie możemy znać tych czasów i pór teraz, a nie że nasz Pan nie może znać ich teraz. Gdyby proroctwo nigdy nie miałoby być zrozumiane, to nie byłoby żadnego rozsądnego powodu, by je podawać.
Apostoł Paweł opowiada, jak w wizji „[…] został porwany aż do trzeciego nieba [trzeciej dyspensacji]” i „[…] do raju [nowej Ziemi] i słyszał niewypowiedziane słowa, których człowiekowi nie wolno mówić [prawdopodobnie obejmujące sprawy odnoszące się do ustaleń związanych z Nowym Przymierzem, z klasami rozwijanymi pod nim itp., które w tym czasie nie miały być jeszcze ujawnione]” (2Kor. 12:2,4, UBG; patrz E6, s. 215; E12, s. 661; Life-Death-Hereafer, s. 196-198).
Podczas Wieku Ewangelii niektórzy członkowie gwiazd snuli błędne przypuszczenia co do czasu wtórej obecności Jezusa, czasu Tysiącletniego panowania itp. zanim nastąpił właściwy czas na objawienie tych rzeczy.
Podczas 40-letniego okresu Paruzji, w czasie żęcia Maluczkiego Stadka, brat Russell uważał, że czas ucisku zakończy się wkrótce po 1914 r., a nawet obecnie nie zostało nam jeszcze objawione, kiedy dokładnie czas ucisku ma się zakończyć. Również w P6, s. 128,129, brat Russell podał niedojrzałą myśl, pisząc, że Gerson jest typem „zbawionej ludzkości”
kol. 2
(Aby uzyskać dalsze wyjaśnienie tego tematu, gdy stał się prawdą na czasie, patrz P6, Dodatek, przyp. 1 – TP 1977, s. 83, przyp. tłum.). Brat Russell podał pewne myśli na temat niespłodzonych z Ducha Świętego poświęconych – Młodocianych Godnych, kiedy te myśli stały się prawdą na czasie w okresie Paruzji po zakończeniu ogólnego wezwania do Wysokiego Powołania w 1881 r. Jednak wiele wersetów Pisma Świętego dotyczących Młodocianych Godnych nie było zrozumianych nawet przez specjalne Boskie narzędzia, dopóki Młodociani Godni nie wystąpili jako oddzielna klasa podczas Epifanii i kiedy była potrzeba takiej prawdy na czasie.
Podobnie było z pewnymi prawdami, które nie miały być jeszcze objaśnione w czasach brata Johnsona. Wśród nich są: długość „okresu Epifanii, czyli Apokalipsy” jako czasu ucisku, który rozciąga się daleko poza jego oczekiwania dotyczące lat 1954-1956 i krótko po tym; czas światowej anarchii; wyraźne przedstawienie prawdy o klasie Poświęconych Obozowców Epifanii, która powstała dopiero w 1954 r., kilka lat po śmierci brata Johnsona (Jednak dopuszczał on istnienie takiej klasy, gdyż wykazał, że Obóz Epifanii jako odrębny od Dziedzińca będzie zbudowany po roku 1954. Obóz ten w skończonym obrazie będzie przedstawiał wiernych tymczasowo usprawiedliwionych, „tych, którzy wytrwają w wierze w Jezusa jako Zbawiciela i Króla” – E5, s. 420 – i w praktykowaniu sprawiedliwości, a niektórzy poświęcą się w obozie Epifanii, gdyż jak stwierdza, „poświęcenie jest zawsze właściwe” – E5, s. 420; patrz też PT 1970, s. 88; PT 1972, s. 73; [TP 1971, s. 66; TP 1960, s. 10 – przyp. tłum.]); antytypiczni Netynejczycy poświęcający się po jesieni 1954 r., w okresie Epifanii jako Poświęceni Obozowcy Epifanii (PT 1971, s. 37, 38; PT 1972, s. 12,14; PT 1973, s. 29 – TP 1972, s. 32-34 – przyp. tłum.); znaczenie pagórka Ofel jako reprezentującego Poświęconych Obozowców Epifanii (PT 1970, s. 87-91 – TP 1971, s. 66-72, przyp. tłum.).
Jest też wiele innych prawd, które nie będąc na czasie nie są jeszcze zrozumiane, gdyż „[…] ścieżka sprawiedliwych jest jak jasne światło, które świeci coraz jaśniej aż do dnia doskonałego” (Przyp. 4:18, UBG; P1, s. 20-28). We właściwym czasie otwarta zostanie inna księga – księga żywota, zawierająca dalsze światło na temat objawień Nowego Przymierza, jakie jeszcze nie zostały zrozumiane i wyjaśnione (Obj. 20:12).