Teraźniejsza Prawda nr 560 – 2022 – str. 7
– Młodociani Godni i Poświęceni Obozowcy Epifanii, są odbiorcami tej wielkiej łaski).
W roku 2022 przekonujemy się, że wiele kwestii będzie wymagało naszego szerokiego lub rozszerzonego zrozumienia. Gdy br. Russell zmarł w 1916 roku, niektórzy myśleli, że nie będzie już więcej postępującej prawdy. Dlatego walczyli i nadal walczą przeciwko rozwijającej się prawdzie Epifanii – światłu po 1916 roku. (Tak, Ps. 119:105 nadal obowiązuje: „Słowo twe jest pochodnią nogom moim, a światłością ścieszce mojej”). Przestali oni chodzić w świetle postępującej prawdy i słuchać głosu Dobrego Pasterza. Niektórzy z nich nawet zaprzeczali wielu prawdom, które Pan im dał przez br. Russella. Podobnie, gdy br. Johnson zmarł w 1950 roku, niektórzy myśleli, że nie będzie już dalej rozwijającej się prawdy. Dlatego walczyli i nadal walczą przeciwko prawdzie na czasie podanej po 1950 roku i przestali chodzić w świetle, jakie Pan dawał (PT 1967, s. 36 – TP 1999, s. 73 – przyp. tłum.).
Konstruktywna postępująca prawda przekonująco wykazuje, że poświęceni po 1954 roku, których nazywamy również Poświęconymi Obozowcami Epifanii, ponieważ ich pozycja przed Bogiem jest przedstawiona w obozie Epifanii, w odróżnieniu od dziedzińca Epifanii, są najwyższą klasą wśród quasi-wybranych, „piątym rzędem [przedrestytucyjnego] potomstwa Abrahama” (E12, s. 185), którzy będą „specjalnymi pomocnikami Starożytnych i Młodocianych Godnych” i którzy „będą szczególnie używani, zgodnie z Przymierzem, bardziej niż pozostała część klasy restytucyjnej, do błogosławienia rodzin, narodów i rodzajów ziemi” (E11, str. 293).
Ci, którzy poświęcają się w obecnym czasie, są pokazani w królowej Saby, poszukującej mądrości Salomona (1Król. 10:1-13; 2Kron. 9:1-12), w pagórku Ofel, w niższych książętach Tysiąclecia, w eunuchach z Księgi Izajasza 56. itd. Ich dziedzictwo w Królestwie pod Nowym zymierzem jest przedstawione: w antytypicznym, trzecim synu Ketury -Medanie (1Moj. 25:2), w połowie pokolenia Manasesa, które miało swoje dziedzictwo na zachód od rzeki Jordan (4Moj. 32:33; Joz. 1:12-15) i w Miriam, szczególnie, gdy przewodziła kobietom izraelskim w wielkiej pieśni wyzwolenia po pokonaniu faraona i jego zastępów w Morzu Czerwonym (2Moj. 15; E11, s. 276-296). Mają oni szerokie i wspaniałe perspektywy, znacznie przewyższające te, jakie ogólnie posiada klasa restytucyjna. Ci, którzy poświęcają się obecnie, mają (jeśli są wierni) cudowne oświecenie (włączając w to zrozumienie „głębokich rzeczy” ze Słowa Bożego), a także podnoszący na duchu i ożywiający wpływ Ducha Świętego, równy temu, jaki posiadali Starożytni Godni.
Gdy mówimy o głębokich rzeczach Bożych, wiedza powinna być wysoko ceniona wśród ludu
kol. 2
Bożego i uważana za dowód postępu, wzrostu. Nikt nie może umacniać się „w Panu i w potędze jego mocy” (Efez 6:10, UBG) – w łasce – jeśli nie wzrasta również w wiedzy. Właściwym jest najwyżej oceniać tych, których miłość do Boga i Jego prawdy przejawia się w tym, że są coraz bardziej prowadzeni w głębokie sprawy Boże. Tak, lud PAŃSKI ma w sercu i umyśle zarówno Jego poselstwo w natchnionym, spisanym Słowie, jak i działanie Ducha Świętego, jako potężny Boży wpływ ku dobremu. Tajemnice Boże są teraz otwarte dla Jego wiernych dzieci, stróżów. Otrzymujemy jasne zrozumienie „głębokich rzeczy Bożych”, których pewne zarysy nigdy nie były objawione aż do czasu Żniwa, przez służbę dwóch ostatnich członków gwiezdnych – Anioła Laodycejskiego (Obj. 3:14). Apostoł Paweł mówi nam również, że to, co zostało napisane przez sług PAŃSKICH w minionych dyspensacjach, zostało napisane dla naszego napomnienia, pouczenia i pociechy, dla nas „[…] do których przyszły końce wieków” (1Kor. 10:11, Nowa Biblia Gdańska).
Kiedy mówimy o klasie Królowej Saby (najwyższy rząd Poświęconych Obozowców Epifanii), zdajemy sobie sprawę, że spoczywa na nich wielka odpowiedzialność i mają oni wielki przywilej służenia Jehowie. Warunki rozszerzonego Wieku Ewangelii wymagają wiary, która ufa tam, gdzie nie może widzieć i która ufa Panu, chociaż On dozwala na zabicie wierzącego. Tak długo, jak grzech będzie panował, a Szatan będzie działał jako bóg tego świata, tak długo wierni PANU, muszą poświęcać swoje prawa aż do śmierci w sprzeciwie wobec grzechu i w służbie sprawiedliwości. Złe warunki, którym trzeba się przeciwstawić w takim postępowaniu, zużywają i odbierają życie. Wierność w poświęceniu wymaga obecnie oddania wszystkiego Bogu w służbie w warunkach, które prowadzą do śmierci ofiarującego to wszystko. Oprócz tego, że obecne warunki skazują wiernych na śmierć, to każdy z nich jest zaproszony do zawarcia przymierza służby – śmierci dla siebie i świata oraz ożywienia dla Boga. W Piśmie Świętym nie ma najmniejszej wzmianki o tym, że ci, którzy poświęcają się za późno, aby otrzymać koronę, lecz przed otwarciem drogi świętości, poświęcają się w inny sposób niż ci, których poświęcenie zostało przyjęte przez spłodzenie z Ducha.
Ci, którzy są antytypicznymi członkami klasy królowej Saby, mają większe przywileje, a więc i większą odpowiedzialność! Podobnie jak królowa Saby usłyszała o Salomonie, tak i my usłyszeliśmy o pismach antytypicznego Salomona z okresu Epifanii i przyszliśmy do niego z naszymi trudnymi pytaniami i udzielono nam odpowiedzi na te pytania. Podobnie jak królowa, zasiedliśmy do stołu prawdy, aby jeść, dopóki nie uwierzyliśmy nawet w głębokie sprawy Boże, w postępującą prawdę na czasie!