błogosławieństwa dla siebie? Cóż, możemy powiedzieć, że „nam także” dane są wielkie i kosztowne obietnice i przez nie możemy stać się uczestnikami doskonałego życia, chwały niebiańskiej albo chwały ziemskiej. Jeśli jesteśmy z Wielkiego Ludu, powiemy że chwały niebiańskiej, a jeśli nie jesteśmy spłodzeni z Ducha, powiemy, że chwały ziemskiej. O tak, dane są nam bardzo wielkie i kosztowne obietnice. Przez nie możemy stać się Poświęconymi Obozowcami Epifanii i otrzymać wieczne życie ziemskie. Mamy bojować dobry bój wiary oraz uchwycić się wiecznego życia i to stosuje się do każdego z „nas”. W taki sposób zaadaptowałbym ten werset.

      Apelujemy, aby nikt, kto oddał siebie samego w poświęceniu, nie lekceważył tego zaproszenia do

Kol. 2

służby na rzecz planu Jehowy. Przewiduje on specjalne błogosławieństwo dla pięciu przedrestytucyjnych poświęconych klas – Małego Stadka, Starożytnych Godnych, Wielkiej Kompanii, Młodocianych Godnych i Poświęconych Obozowców Epifanii (symbolizowanych odpowiednio przez Syjon, Morię, Akrę, Bezetę i Ofel) – jako specjalnych narzędzi, pomagających niewybranym kroczyć Drogą Świętą (PT 1997, s. 38). Wspominamy naszego Pana i Jego służbę, coraz lepiej poznając Go osobiście dzięki uświadamianiu sobie na nowo naszego usprawiedliwienia i uświęcenia, abyśmy mogli mu służyć.

PT 2022, s. 8-14

ZASŁONY DZIEDZIŃCA I ICH ZNACZENIE

Kol. 1

      Bóg w swej mądrości umieścił Przybytek na pustyni i dał pastorowi Russellowi przywilej objaśnienia jego zastosowania. Z pewnych punktów widzenia książka Cienie Przybytku to najwybitniejsze z licznych dzieł pióra naszego Pastora. Pierwsze wydanie tej niewielkiej książki zostało opublikowane w 1881 roku i zdaje się, że dzięki Pańskiemu błogosławieństwu okazało się bardzo pomocne dla klasy, dla której było szczególnie przeznaczone, to jest dla Królewskiego Kapłaństwa. Zauważamy jednak, że poprzez budującą postępującą prawdę elementy tego dzieła prawdy są nadal aktualne.

      Pragniemy tu szczegółowo rozważyć kwestię zasłon, które otaczały dziedziniec. Rozumiemy, że słupy rozstawione na „Dziedzińcu” i podtrzymujące białe zasłony reprezentowały usprawiedliwionych wierzących. Sam „Dziedziniec” przedstawiał stan usprawiedliwienia. Słupy były wykonane z drewna – nietrwałego materiału, co oznaczało, że członkowie przedstawionej przez nie klasy nie są w rzeczywistości doskonali jako istoty ludzkie. Ludzką doskonałość symbolizowała miedź, więc słupy musiałyby być zrobione z miedzi albo pokryte miedzią, aby mogły wyobrażać rzeczywiście doskonałe istoty ludzkie. Chociaż były one sporządzone z drewna, to osadzono je w miedzianych podstawkach, co świadczy, iż mimo rzeczywistej niedoskonałości, stanowisko ich było stanowiskiem doskonałych istot ludzkich. Nie można chyba jaśniej przedstawić usprawiedliwienia przez wiarę.

      Br. Russell pisząc w Cieniach Przybytku o zastosowaniu na Wiek Ewangelii, stwierdza że usprawiedliwieni powinni stale pokazywać światu, wówczas pokazanemu w „Obozie”, czyste płótno, wyobrażające Chrystusową sprawiedliwość, będącą ich okryciem

Kol. 2

(usprawiedliwieniem). Białe zasłony, które podtrzymywane przez słupy tworzyły dziedziniec, dobrze obrazowały to samo usprawiedliwienie, czyli czystość.

      W wyniku świadectwa dawanego przez te zasłony w czasie wieku Ewangelii – do października 1954 roku wielu wierzących w Jezusa jako Zbawiciela stało się próbnie usprawiedliwionymi „dla celów [wyborczych] Wieku Ewangelii” i ich stanowisko było pokazane na Dziedzińcu. W zastosowaniu na okres Epifanii po październiku 1954 roku Zasłony te wciąż są pokazywane światu. Wciąż stanowią świadectwo dla obecnych w Obozie i w rezultacie tego, wielu wierzących w Jezusa jako Zbawiciela stało się próbnie usprawiedliwionymi dla celów Obozu epifanicznego, lecz ich stanowisko pokazane jest w Obozie, ponieważ Brama Dziedzińca – wejście do stanu lewitów – jest zamknięta. Br. Johnson wyjaśnia, że w zastosowaniu na Epifanię, ta Zasłona ma być „podtrzymywana tak, by była widziana przez wszystkich w Obozie. Zasłona przedstawia Chrystusa jako „Zbawiciela i Króla”. Celem podtrzymywania Zasłony obecnie jest budowa Obozu epifanicznego, aby „przyprowadzić nominalny lud Boży do prawdy z 1 Tomu Wykładów Pisma Świętego – o Chrystusie jako Zbawicielu i Królu” (E5, s. 420).

      Gdy br. Johnson po raz pierwszy pisał na ten temat w roku 1930 (PT 1930, s. 142-149), przewidywał, że „trzęsienie ziemi” (z 1Król. 19:12) nadejdzie w 1934 roku (PT 1934, s. 190; PT 1937, s. 16), lecz następnie zrozumiał, że stanie się to później i że służba poświadczająca Wielkiej Kompanii, czyli budowa Obozu Epifanii w odróżnieniu od Dziedzińca nastąpi przy końcu antytypicznych 80 dni z 3Moj. 12:5-8 (1874-1954), tj. jesienią 1954 roku, po zakończeniu