Teraźniejsza Prawda nr 560 – 2022 – str. 13
Wypróbowanie wszystkich usprawiedliwionych i poświęconych w Wieku Ewangelii polega na przedstawieniu im sposobności służenia Bogu i Jego sprawie. Ta sama zasada obowiązuje w obecnym Wieku, gdy z powodu przewagi grzechu wszyscy, którzy chcą żyć pobożnie i nieść światło, będą prześladowani (2Tym. 3:12). Ci, których poświęcenie jest zupełne i właściwe, będą się radowali z przywileju służenia Bogu i Jego sprawie, będą cieszyć się z tego, że zostali uznani za godnych cierpienia dla tej sprawy, a przez to okażą Bogu szczerość swojej miłości i poświęcenie się Jemu.
Przekonawszy się, czym jest uświęcenie, jego cel lub rezultat i jego obecna cena, zauważmy że Chrystus stał się „dla nas” od Boga poświęceniem – co oznacza, że nie moglibyśmy uczestniczyć w takim powołaniu i doznać takiego dzieła łaski w Boskim planie bez Chrystusa i Jego dokonanego dzieła, jakie jeszcze dla nas wykonuje – usprawiedliwiając nas przed prawem Bożym, czyniąc nas sposobnymi do powołania, abyśmy mogli osiągnąć Królestwo i umożliwiając nam każdego dnia i godziny sprawować nasze poświęcenie aż do śmierci. Poprzez swoją służbę uświęcenia w stosunku do nas Jezus umożliwił nam poświęcenie się, umacniając nas w uświęconej wierze i miłości, umożliwia nam pozostawanie umarłymi dla siebie i świata, a ożywionymi dla Boga, gdy kładziemy nasze ciała w Jego służbie na śmierć oraz umożliwia nam rozwój we wszelkich owocach Ducha.
CHRYSTUS NASZYM ODKUPIENIEM [WYZWOLENIEM]
Wielu czytelników myli słowa „odkupić” i „odkupienie” znajdujące się w Nowym Testamencie, gdy tymczasem (jak to jest wykazane w P5, s. 509-521) odnoszą się one do odrębnych, choć spokrewnionych ze sobą zarysów dzieła Chrystusa. Słowo „odkupić” w użyciu Nowego Testamentu – jak to wykazuje grecki tekst – oznacza „nabyć przez zapłacenie ceny”, podczas gdy słowo „odkupienie” tak, jak zostało użyte w Nowym Testamencie – jak to również wykazuje grecki tekst – oznacza „oswobodzenie lub uwolnienie tego, co było nabyte przez zapłacenie ceny”. „[…] wykupieni [nabyci] jesteście […] drogą krwią [ofiarowanym życiem, śmiercią] […] Chrystusa”. Oczekujemy na „wykupienie [oswobodzenie] nabytej własności” (1Piotra 1:18, 19; Efez. 1:14).
W obecnym życiu nasze odkupienie, czyli uwolnienie od mocy grzechu, błędu, samolubstwa i światowości, jest w Chrystusie. To On umożliwia nam przezwyciężenie tych nieprzyjaciół w naszych walkach z nimi, a w przyszłości wyzwoli nas od śmierci, dając nam zmartwychwstanie – tak bowiem zarządził Bóg. Ten, kto odkupił (lub kupił) nas ofiarą swego życia, daje nam, jako nasz Prorok lub Nauczyciel, mądrość za pośrednictwem swojej Ewangelii w celu zrozumienia naszego upadłego stanu i Jego
kol. 2
jako naszego Pomocnika. Jako nasz Kapłan, On najpierw nas usprawiedliwia, a potem nas ofiarowuje lub poświęca. Wreszcie jako Król zupełnie wyzwala swój lud spod panowania grzechu, a potem wyzwoli go zupełnie ze stanu śmierci – gdyż Bóg „[…] nas wzbudzi [od umarłych] przez Jezusa […]” (2Kor. 4:14). Jeżeli pozostaniemy wierni naszemu powołaniu i przymierzu, to w swoim czasie otrzymamy udział w Królestwie. „Alleluja! co za Zbawiciel!” Naprawdę jest On zdolny i chętny w pełni zbawić wszystkich, którzy przychodzą do Boga przez Niego (Żyd. 7:25)!
WŁAŚCIWA OCENA PRZYWILEJU
Chociaż powyższe myśli szczególnie odnosiły się do Małego Stadka, gdy przebywało ono na ziemi, powinniśmy pamiętać, że z Wielką Kompanią, Młodocianymi Godnymi i Poświęconymi Obozowcami Epifanii – którzy obecnie są usprawiedliwionym i poświęconym ludem Bożym w Epifanii Chrystusa po 1954 roku – Bóg postępuje według tych samych ogólnych zasad. Dlatego też „my” jako prospektywni Poświęceni Obozowcy Epifanii powinniśmy wyciągnąć wiele korzyści z powyższych treści, we właściwy sposób stosując je do siebie!
Na zebraniu pytań i odpowiedzi w październiku 1968 roku br. Jolly w następujący sposób rozszerzył nasze spojrzenie na słowo „my”: Wiele określeń podanych dla nowych stworzeń z Małego Stadka można również zastosować do Wielkiej Kompanii. Jeśli zatem znajdziecie rzeczy stosujące się jedynie do Małego Stadka, jak możemy je zaadaptować? Na przykład pieśń ze słowami: „Maluczkie Stadko, tak On nas nazywa” stosuje się bezpośrednio tylko do Małego Stadka. Ale jeśli jesteście w klasie Wielkiej Kompanii lub Młodocianych Godnych to możecie powiedzieć, że lud Pański jest bardzo nieliczny w porównaniu z ogółem świata. Myślę, że możemy powiedzieć, iż wszyscy z nas, którzy tu dzisiaj jesteśmy i wszyscy z poświęconego ludu Pana, znajdujący się obecnie na Ziemi, są naprawdę małą grupą w porównaniu z wielkimi tłumami. Ogólnie powiemy więc, że tak, w stosunku do ludzkości jesteśmy małym stadkiem, jedynie małą liczbą. Zatem wiele rzeczy stosujących się bezpośrednio do Maluczkiego Stadka, może także dla naszej korzyści stosować się do nas. Wiele wersetów Manny, wiele pieśni, które śpiewamy oraz wierszy w książce poematów odnosi się bezpośrednio do Małego Stadka, ale my także możemy się z nich nauczyć pewnych wspaniałych lekcji.
Weźmy teraz na przykład werset 2Piotra 1:4 (BW): „Przez które darowane nam zostały drogie i największe obietnice, abyście przez nie stali się uczestnikami boskiej natury […]”. Jak odczytacie ten tekst? My, którzy nie jesteśmy z Maluczkiego Stadka, a to obejmuje nas wszystkich, pytamy: Jak zamierzamy stosować ten werset, by otrzymać z niego