Teraźniejsza Prawda nr 559 – 2021 – str. 64
zarówno przed otwarciem Drogi Świętej, jak i po jej otwarciu, musi ono być poświęceniem do czynienia woli Bożej, jakakolwiek by ona była. Zawsze musi to być rezygnacja z własnej woli i przyjęcie woli Boga.
Jak wykazuje br. Russell, „Poświęcenie musi być dobrowolnym oddaniem czyichś dóbr, co zostało przedstawione w niektórych ofiarach po Dniu Pojednania [zwróćmy uwagę, że ofiary składane przez kogokolwiek po Dniu Pojednania, były oddawane dobrowolnie, „z własnej, wolnej woli” (3Moj. 1:3; 2:1; 3:1, tłum. dosł. z KJV), co pokazuje, że każde poświęcenie dokonane po otwarciu Drogi będzie dobrowolne]”. „[…] w świetle faktu, iż »wysokie powołanie« jest zamknięte […] – rodzi się pytanie, jaki to ma wpływ na poświęcenie? Odpowiadamy, że nie powinno to mieć żadnego znaczenia: poświęcenie i tak jest jedyną rozumną, właściwą drogą dla ludu Pańskiego. Od tych, którzy będą chcieli żyć i radować się błogosławieństwami Wieku Tysiąclecia, nie będzie wymagane nic innego jak pełne poświęcenie”. „Od świata Bóg będzie wymagał pełnego poświęcenia do czynienia Jego woli. Musi to obejmować ich całe jestestwo, ich wolę i ciało – posłuszeństwo z całego serca [kursywa nasza]” (Cienie Przybytku, s. 94; P6, s. 156; R5949).
To zupełne poddanie siebie Panu w poświęceniu przez restytucjonistów jest typicznie pokazane w Egipcjanach, którzy sprzedawali swój majątek, a nawet siebie samych Józefowi (1Moj. 47:13-19; por. E10, s. 654, 655). Całkowite, bezwarunkowe poświęcenie będzie wymagane od wszystkich, którzy będą chcieli cieszyć się Bożą łaską w restytucji, tak samo jak jest wymagane, by cieszyć się nią obecnie – „Synu mój, daj mi swoje serce […]” (Przyp. 23:26, UBG). Br. Johnson stwierdza: „Chociaż [Jezus] będzie wymagał zewnętrznego posłuszeństwa zarządzeniom Królestwa i karał każde świadome ich lekceważenie, kwestię poświęcenia pozostawi decyzji każdej jednostki” (E12, s. 258).
Zatem choć nie ma różnicy w poświęceniu dokonywanym przed otwarciem Drogi Świętej (Obozowcy Epifanii) i po nim (Obozowcy Tysiąclecia) pod względem samego poświęcenia, o ile jest szczere,
kol. 2
to jednak rozumiemy, że jest różnica pod względem sposobów wykorzystania tych poświęcających się przez Boga oraz wymagań, jakie im stawia (por. E8, s. 620). Jednakże to Bóg, a nie poświęcający się ustala te różne sposoby wykorzystania i wymagania, które zależą np. od zmian dyspensacyjnych w Boskim planie, i nie powinno to stanowić żadnej różnicy w rodzaju dokonywanego poświęcenia.
Gdy Droga zostanie otwarta i warunki na świecie ulegną zmianie, ponieważ Szatan, „bóg świata tego” (2Kor. 4:4) będzie całkowicie związany, a zupełną kontrolę obejmie Królestwo Chrystusa, nastąpi znacząca zmiana w zakresie sposobów wykorzystania przez Boga jednostek, które w pełni się Mu poświęcą, oraz wymagań, jakie będzie im stawiał. Poświęcający się wówczas nie będą musieli oddawać swego człowieczeństwa na śmierć, ale będą zobowiązani umrzeć dla grzechu i błędu i pozostać dla nich martwymi, oraz żyć dla prawdy i sprawiedliwości, jeśli będą chcieli osiągnąć wieczne życie na Ziemi. Zatem z powodu zmienionych warunków na Ziemi w tym czasie, a nie z powodu innego rodzaju poświęcenia, poświęcenie będzie wtedy do życia, a nie na śmierć, jak jest obecnie, gdy Szatan nie jest jeszcze zupełnie związany, a zło wciąż się wzmaga.
Poświęcony Obozowiec Epifanii powinien nieustannie wykonywać przywilej i obowiązek zachęcania usprawiedliwionych wierzących do poświęcania się do czynienia woli Bożej, do rezygnacji z własnej woli i przyjmowania Bożej woli za własną. Powinni czynić to chętnie, nie myśląc o otrzymaniu nagrody, ale z wdzięczności i oceny dla łask Bożych wobec nich (Rzym. 12:1; E4, s. 420, 421). Powinni być nakłaniani, by pozostawić w Bożych rękach kwestię tego, czy jako Poświęceni Obozowcy Epifanii będą musieli umrzeć, czy żyć aż do momentu otwarcia Drogi Świętej i następnie podążać nią ku żywotowi bez doświadczania stanu śmierci. Jedno jest pewne – aby być przyjętym przez Boga w poświęceniu dla Niego, Poświęceni Obozowcy Epifanii muszą w każdym przypadku posiadać ducha wierności aż do śmierci, nawet jeśli nie w każdym indywidualnym przypadku tę śmierć poniosą (por. PT 1955, s. 42).
PAMIĘTAMY
Dnia 19.11.2021 r. w wieku 97 lat zmarła siostra Feliksa Skiba ze zboru w Paarach.
Dnia 22.11.2021 r. w wieku 96 lat zmarł brat Karol Gruszecki ze zboru w Tomaszowie Lubelskim.
Dnia 26.11.2021 r. w wieku 81 lat zmarł brat Henryk Krzanowski ze zboru w Jaśle.
Dnia 02.12.2021 r. w wieku 90 lat zmarła siostra Stanisława Markowska ze zboru w Łodzi.
Dnia 12.12.2021 r. w wieku 94 lat zmarła siostra Regina Tkaczyk z Kanady.
Dnia 13.12.2021 r. w wieku 63 lat zmarła siostra Halina Wac ze zboru w Jarosławiu.
Dnia 19.12.2021 r. w wieku 71 lat zmarł brat Roman Kozłowicz ze zboru w Gdańsku.