Teraźniejsza Prawda nr 559 – 2021 – str. 57
selekcji, pracą wybierania spośród rodzaju ludzkiego przedtysiącletniego potomstwa (dzieci) Abrahama – tych, którzy wytrwale praktykowali wiarę, tak jak on (Rzym. 4:1-25).
Jezus podczas swej pierwszej obecności głosił poselstwo Królestwa w celu dokonania dzieła wyboru, a nie dzieła nawrócenia świata. Celowo mówił On w przypowieściach „Tym […], którzy są na zewnątrz […]; Aby patrząc, patrzyli, a nie widzieli i słysząc, słyszeli, a nie zrozumieli, by się czasem nie nawrócili i nie były im przebaczone grzechy” (Mar. 4:11, 12, UBG; Mat. 13:10-17).
Pamiętajmy o tym, że obecnie, przy końcu Wieku, Bóg dokonuje szczególnego dzieła gromadzenia i tworzenia swoich klejnotów (Mal. 3:17; Ps. 50:5; Izaj. 56:8). W dalszym ciągu starajmy się być świecącymi światłami w tym ciemnym i złym świecie, wytrwale przedstawiającymi Słowo Życia (Filip. 2:15, 16), ustnie lub słowem drukowanym, w celu wybrania kolejnych klejnotów, których Pan poszukuje jako przedtysiącletniego potomstwa Abrahamowego (BS 1983, s. 71).
Oprócz wykonywania swojej głównej pracy, klasa Chrystusa dodatkowo bardzo aktywnie zajmowała się realizacją wyborczych i quasi-wyborczych zarysów Boskiego dzieła Wieku Ewangelii. Uzupełniała ona rozwój drugorzędnej klasy wybranej, Wielkiej Kompanii, tak aby mogła ona zająć swoje miejsce w Królestwie, jako szlachta na Jego dworze oraz jako antytypiczni lewici w Jego Świątyni. Ponadto klasa Chrystusa aktywnie wspierała rozwój i kompletowanie Młodocianych Godnych (patrz P6, s. 156, 157; PT 1972) – ostatniej z czterech właściwych klas wybranych. Dla tych spośród Młodocianych Godnych, którzy nadal się rozwijają, bardzo cennym i zachęcającym jest odkrycie, że klasa
kol. 2
Chrystusa, wspomagana przez podległą jej Wielką Kompanię i aniołów, jest bardzo aktywna w związku z przygotowywaniem tych Godnych do ich stanowisk w Królestwie Bożym. Poza tym klasa Chrystusa jest również aktywna w związku z rozwijaniem klas quasi-wybranych, co można uważać za końcowe dzieło Wieku Ewangelii. Poświęceni Obozowcy Epifanii, którzy poświęcają się od jesieni 1954 roku, są zbierani i rozwijani jako najważniejsi z nich. Oni także powinni cieszyć się z błogosławieństw, jakie otrzymują przez tę odpowiednią posługę i nie robić, ani nie mówić rzeczy, które nie podobałyby się Bogu, klasie Chrystusa, Wielkiej Kompanii i innym istotom w Królestwie duchowym i które by ich zasmucały.
Poświęceni Obozowcy Epifanii, w szczególności klasa Królowej Saby, mają umysł, serce i wolę przygotowaną przez pokutę i usprawiedliwiającą wiarę w Boga poprzez naszego Pana Jezusa Chrystusa. Tak jak owce, które były wezwane przed nami, i my pragniemy słów Psalmu 23:1 (UBG): „PAN jest moim pasterzem, niczego mi nie zabraknie”. Uczucia te zdają się dotykać duszy w każdych okolicznościach – i w radości, i w smutku. Odnosząc się do Psalmu 23, Beecher (Henry Ward Beecher, kaznodzieja amer., 1813-1887 – przyp. tłum.) napisał: „To słowik pośród psalmów. Jest mały, skromnie upierzony i śpiewa nieśmiało z ukrycia, lecz wypełnia powietrze całego świata melodyjną radością”. Natomiast Spurgeon (Charles Spurgeon, kaznodzieja bryt., 1834-1892 – przyp. tłum.) powiedział: „Jest to perła wśród psalmów, której miękki i czysty blask cieszy każde oko”. Tylko lud Boży pozostający w przymierzu z Bogiem potraf właściwie docenić ten psalm i zastosować jego wspaniałe uczucia do siebie.
PT 2021, s. 50-57
POTRZEBA WŁAŚCIWEJ AGRESYWNOŚCI
„[…] zawsze pełni zapału do pracy dla Pana […]” bojujmy „on dobry bój wiary” (1 Kor. 15:58, BW; 1Tym. 6:12).
kol. 1
ŁĄCZĄC fragmenty tych dwóch tekstów chcielibyśmy wydobyć myśl o agresywności, która, jak wierzymy, jest szczególnie pożyteczną cechą dla ludu Bożego. Pracą dla Pana jest wszystko, co On chce, abyśmy wykonywali w drodze do zwycięstwa. Oznacza to zatem studiowanie, rozpowszechnianie i praktykowanie prawdy, prowadzenie dobrego boju przeciwko złu w nas i wokół nas, oraz wierne podążanie naprzód w obliczu sprzyjających i niesprzyjających doświadczeń. I o takich uczynkach z pewnością naucza nasz połączony tekst. Jednym słowem, nasza główna myśl tego połączonego tekstu dotyczy
kol. 2
agresywności w badaniu, rozpowszechnianiu i praktykowaniu prawdy, w atakowaniu zła, szczególnie w nas i w pewnym stopniu wokoło nas, oraz w wiernym wytrwaniu w różnego rodzaju przeciwnościach.
DEFINICJA AGRESYWNOŚCI
Agresywność, jedna z niższych pierwszorzędnych łask, jest najbardziej użyteczną z nich na drodze do zwycięstwa. Możemy zdefiniować agresywność jako zaletę, która popycha nasze cele i plany do pomyślnego zakończenia. Wszyscy myślący ludzie mają cele i plany, które starają się realizować aż do ich pomyślnego