przewrotnego serca niewiary, które by odstępowało od Boga żywego”!

      Jehowa, napełniając swój spichlerz przedtysiącletnim nasieniem Abrahama, ogłosił wezwanie: „[…] Wyjdźcie z niej, mój ludu, abyście nie byli uczestnikami jej grzechów […]” (Obj. 18:4, UBG). Ten proces zbierania rozpoczął się ogólnym powołaniem Wieku Ewangelii, a szczególne powołania miały miejsce podczas Żniwa tego wieku: dzieło Paruzji, dzieło Epifanii. Takie wybiórcze zbawienie trwa podczas tego czasu zbierania nachodzącego na te okresy. Możemy zadać pytanie: Jak można odstąpić od Boga żywego? Odpowiadamy, że przez rozwinięcie w sobie złego, niedowierzającego serca, przez wyrzeczenie się pewnych zarysów prawdy, które Bóg dał swemu ludowi, aby Jego lud się nimi cieszył, albo przez grzech przeciwko Duchowi Świętemu. PAN celowo sprawia, że próby są wystarczająco surowe (1Kor. 10:13), aby przesiać i odwiać wszystkich poza wiernymi jednostkami (rozpraszanie). Proces ten aktualnie ma miejsce, szczególnie wśród Jego poświęconych sług na ziemi – Młodocianych Godnych i Poświęconych Obozowców Epifanii – i z pewnością będzie trwał aż do jego ukończenia.

      Choć okres Basileia rozpoczął się w swoim pierwszym początkowym zachodzeniu w 1954 roku, wciąż znajdujemy się w zachodzącym zakończeniu okresu Epiphaneia lub Apokalupsis, który to zaczął się w roku

kol. 2

1914 i potrwa jeszcze przez pewną liczbę lat, ponieważ PAN nadal oświetla to, co ukryte w ciemności i ujawnia zamiary serc. „Dlatego nie sądźcie przed czasem, dopóki nie przyjdzie Pan, który oświetli to, co ukryte w ciemności, i ujawni zamiary serc. Wtedy każdy otrzyma pochwałę od Boga” (1Kor. 4:5, UBG). Patrz też: E4, s. 14,15, 45-48, 60-65. Niektórzy z tych, którzy mienią się być w prawdzie „nie przyjęli miłości prawdy” i z tego powodu Bóg zesłał im „[…] silne omamienie [silne działanie zwiedzenia, energia urojenia – Diaglott], tak że uwierzą kłamstwu; Aby zostali osądzeni [jako niegodni] wszyscy, którzy nie uwierzyli prawdzie, ale upodobali sobie niesprawiedliwość” (2Tes. 2:10-12, UBG).

      Te słowa mogą dla kogoś zabrzmieć ostro, jednak dostosowanie spraw oraz przesiewania stanowią dużą część dzieła, którego wykonania oczekuje Jehowa pośród swego wybranego ludu. O tak, Bóg wymaga wypróbowanego ludu! Gdy mówimy, że posłannictwo prawdy Pana i Jego kierownictwo ma na celu w takim samym stopniu przyciągnąć i zatrzymać jedną grupę, jak odstręczyć i odepchnąć drugą, niektórzy bracia z powodu niezrozumienia tematu mają problem z zaakceptowaniem tej myśli. Jehowa przyciąga ludzi do Królestwa i jego zarządzeń.
PT 2021, s. 36-39

KSDIĄŻĘTA, NETYNEJCZYCY, PANNY

– okres przejściowy –

„Pierzem swem okryje cię, a pod skrzydłami jego bezpiecznym będziesz; prawda jego tarczą i puklerzem”. Psalm 91:4

kol. 1

      Rozpoczynamy rozważania tego tematu od myśli przedstawionych w Mannie na dzień 17. października: Jehowa tak blisko swego serca gromadzi swoje lojalne i wierne dzieci, że one, odczuwając ciepło Jego miłości, reagują na nią następującą wypowiedzią swoich serc: „Będę mieszkał w przybytku twoim (pod Twoją ochroną) na wieki, schraniając się pod zasłonę skrzydeł twoich. Sela. Albowiemeś ty był ucieczką moją, i basztą mocną przed twarzą nieprzyjaciela. Albowiemeś ty, Boże! wysłuchał żądości moje (moje poświęcenie); tyś dał dziedzictwo tym, którzy się boją imienia twego” (Psalm 61:5, 4, 6).

      Adresatami powyższych słów są święci Laodycei. Tak, pozostajemy na laodycejskim etapie Kościoła podlegając zbawieniu z wyboru i pomimo iż jesteśmy niższymi świętymi, to nadal pozostajemy świętymi Laodycei. Te prawdy są naszą ochroną. O, my (Poświęceni Obozowcy Epifanii), jako prospektywni święci, jesteśmy jak klejnoty w Bożej ręce – Mal. 3:17 (Przekład Literacki): „Będą należeć do Mnie – mówi PAN Zastępów – w dniu, gdy sam będę przygotowywał swoją

kol. 2

cenną własność [klejnoty, KJV]. Wówczas oszczędzę ich, jak człowiek oszczędza swego syna, który mu służy pomocą”. Wiemy, że nie jesteśmy diamentami, ale jesteśmy jak inne drogocenne klejnoty. Słowa tego tekstu są cenne; szczególnie te odnoszące się do „swego syna” (Izaj. 60:4; Joel 2:28; BS 1998, s. 77) jak i te skierowane do naszego właściwego Ojca – „[…] Ojcze, któryś jest w niebiesiech! […]”. Jehowa poucza i dyscyplinuje swoich synów, natomiast pomija nawet większe przewinienia innych! Jehowa gromadzi swoje lojalne i wierne dzieci tak blisko swego serca, że odczuwają one ciepło Jego miłości.

      Poświęceni Obozowcy Epifanii, zobrazowani w – zrodzonym jako trzeci – synu Ketury, Medanie, to ci, którzy poświęcają się Bogu i pozostają wierni w poświęceniu podczas Epifanii, będącej samym już końcem Wieku Ewangelii, po tym, gdy cztery wybrane klasy całkowicie zostały upewnione w swoim członkostwie. Stanowią oni przedtysiącletnie nasienie Abrahama przygotowywane w czasie, gdy grzech nadal ma przewagę, a proces przygotowywania

poprzednia strona – następna strona