NIECH BÓG BŁOGOSLAWI ICH PAMIĘĆ

„[…] sprawiedliwy na wieki pozostanie w pamięci” (Psalm 112:6 UBG).

Pierwszy Posłannik Laodycei.  Charles Taze Russell Posłannik okresu Paruzji

      Bóg upamiętni sprawiedliwych wiecznym życiem, ale „[…] wytraci wszystkich niegodziwych” (Psalm 145:20 UBG) Sprawiedliwi będą też uczczeni i na zawsze zapamiętani przez tych którzy wysoko oceniają standardy prawdy i sprawiedliwości, a szczególnie przez tych, którzy zostali przez nich ubłogosławieni. „Ci, którzy są mądrzy [na marginesie w KJV: nauczyciele – nauczyciele prawdziwej mądrości pochodzącej z góry], będą świecić jak blask firmamentu, a ci, którzy przyprowadzili wielu do sprawiedliwości – jak gwiazdy na wieki wieków” (Dan. 12:3 UBG). Ich dzieła i trud miłości nigdy nie zostaną zapomniane

kol. 21

przez wdzięcznych bliźnich, a oni sami pozostaną w wiecznej pamięci.

Pierwszy Posłannik Laodycei Charles Taze Russell Posłannik okresu Paruzji

      Zgodnie z tą właśnie zasadą Apostoł Paweł zachęca w 1Tes. 5:12,13 (UBG): „I prosimy was, bracia, abyście darzyli uznaniem tych, którzy pracują wśród was, którzy są waszymi przełożonymi w Panu i was napominają; Ze względu na ich pracę darzcie ich jak najgorętszą miłością […]”. Niektórzy mogą mylnie rozumieć to jako „czczenie aniołów” (które jest zakazane: Kol. 2:18; Dz.Ap. 14:14,15; Obj. 19:10; 22:8), musimy jednak starannie to rozróżniać.

      Z pewnością święty Paweł nie ostrzegałby braci w Kol. 2:18 przed czczeniem aniołów (posłań­ców), a następnie nie zachęcał ich do tego w 1Tes. 5:12,13! Jest ogromna różnica pomiędzy (a) wielbieniem ich, adoracją, oddawaniem religijnej czci i składaniem hołdu (patrz PT 1952, s. 71-76), a z drugiej strony (b) darzeniem ich uznaniem i wysoką oceną w miłości ze względu na ich pracę i trud z miłości do Pana, prawdy i braci. To w tym drugim znaczeniu, a nie w sensie religijnej czci, lud Pana – który właściwie ocenia trud miłości Posłanników Paruzji i Epifanii oraz błogosławieństwa otrzymywane dzięki ich przykładowi a także drogocenną postępującą prawdę, którą Pan dał nam za ich pośrednictwem – czci ich pamięć.

      Choć otrzymaliśmy wiele błogosławieństw od sprawiedliwych ludzi Bożych w czasach starotestamentowych (Żyd. 11) oraz od nowotestamentowych świętych sprzed okresu Laodycei, szczególnie od Apostołów i innych członków gwiezdnych z tamtych czasów, to jest rzeczą szczególnie właściwą darzyć miłością i wysokim uznaniem Anioła Kościoła Laodycejskiego – członków gwiezdnych Paruzji i Epifanii. To bowiem z ich rąk otrzymaliśmy od Pana wspaniałą ucztę prawdy, która stała się aktualna w okresie Jego drugiego przyjścia (Mat. 24:45-47; Łuk. 12:37-44; Obj. 3:20; 19:5-10), i są oni siódmym i ósmym z książąt (Mich. 5:5).

      Pamięć o braciach Russellu i Johnsonie zasługuje na podtrzymywanie pośród nas, a najlepszym na to sposobem jest wierne korzystanie z prawdy, którą oni nam przedstawili oraz wierne naśladowanie ich świętego przykładu w podążaniu za Chrystusem (1Kor. 11:1, 2; Filip. 3:17, 18). Takie postępowanie z naszej strony będzie służyło temu, aby ich pamięć była wciąż

poprzednia strona – następna strona