Teraźniejsza Prawda nr 557 – 2021 – str. 32
*What Pastor Russell Wrote for the Overland Monthly – Co Pastor Russell napisał dla Overland Monthly;
*Pastor Russell’s 2 major debates: Russell-Eaton (1903) and Russell-White (1908) – Dwie poważne debaty Pastora Russella: Russell – Eaton (1903) i Russell–White (1908);
*Expanded Biblical Comments (1879-1916) – Rozszerzone Komentarze Biblijne (1879-1916);
*Expanded Comments For Tabernacle Shadows – Rozszerzone Komentarze do Cieni Przybytku.
PRAWDA NA CZASIE PO ROKU 1916
Pytanie: Jak odpowiedziałbyś na zarzut, przypuszczalnie oparty na prawdzie nauczającej, że cały spichlerz został powierzony „Onemu Słudze”, zakładający, że nie było i nie ma prawdy na czasie, od kiedy przeszedł on za zasłonę?
Odpowiedź: Pozostajemy w całkowitej zgodzie z myślą, że cały spichlerz, a także wszyscy domownicy, zostali oddani pod opiekę „Onego Sługi”, ale nie myślimy, że ten nadzór trwał dłużej niż jego urząd szafarza. Tak jak w przypadku każdego szafarstwa, „on Sługa” miał nadzór nad wszystkimi powierzonymi mu sprawami tak długo, jak trwało jego szafarstwo. Zatem, kiedy jego szafarstwo skończyło się, przestał mieć nadzór nad spichlerzem i nad domownikami (Ezech. 9:11).
Jest rzeczą oczywistą, że ci, którzy zaprzeczają, że jakakolwiek prawda na czasie mogłaby przyjść po jego śmierci, lub zaprzeczają, że jakakolwiek się pojawiła od tego czasu, opierając swój pogląd na tym, że miał on nadzór nad spichlerzem, są w sprzeczności z podaną powyżej oczywistą zasadą jakiegokolwiek szafarstwa. Co więcej, ich pogląd pozostaje w bezpośredniej sprzeczności z jasną obietnicą Pańską, że światło będzie świecić coraz jaśniej aż do dnia doskonałego, który oczywiście jest jeszcze przyszłością (Przyp. 4:18).
Najwyraźniej coś złego dzieje się z tymi, którzy twierdzą, że żadna prawda na czasie nie ukazała się od 1916 r. Nie nastał jeszcze dzień doskonały, a fakt, że nie otrzymują żadnej prawdy postępującej od tak wielu lat, dowodzi, że albo nie znajdują się na ścieżce sprawiedliwych, albo że ich oczy zostały zaślepione. Wypadałoby, aby tacy bracia pilnie przeegzaminowali samych siebie, by zobaczyć, czy nie istnieje w ich przypadku konieczność pozbycia się kwasu, który prawdopodobnie powstrzymuje Pana przed obdarowaniem ich łaską postępującego światła. Ponieważ wszyscy ci, którzy pilnie czuwają, krocząc ścieżką sprawiedliwych, będą mieć coraz więcej światła, jak będą na nie gotowi.
NAGRODY PROROKÓW I MĘŻÓW SPRAWIEDLIWYCH
Pytanie: Co ma na myśli Pan Jezus w Mat. 10:41, gdy wypowiada następujące słowa: „Kto przyjmuje proroka w imieniu proroka, zapłatę proroka weźmie; a kto przyjmuje sprawiedliwego w imieniu sprawiedliwego, sprawiedliwego zapłatę weźmie.”?
Odpowiedź: Słowo prorok z tego wersetu najprawdopodobniej oznacza „drugorzędnego proroka” (1Kor. 12:28; E7, s. 282-298), jednakże zasada leżąca u podstaw tego tekstu odnosi się na równi do nauczającego lokalnego starszego (który jest prorokiem, mimo iż nie zalicza się do tych objętych wyrażeniem „drugorzędni prorocy”) i w rzeczy samej do każdego innego rodzaju sługi prawdy, opowiadającego prawdę.
Przyjmowanie proroka w imieniu proroka oznacza przyjęcie go i otoczenie społecznością, posługą, gościnnością, wsparciem, itd., ze względu na charakter jego urzędu. Dla tych, którzy tak postępują, prorok ma nagrodę, którą ich z radością obdaruje. Tą nagrodą jest szczególnie prawda, którą on za darmo obdarowuje swych dobroczyńców w sprawach ziemskich jako dodatkowe dobrodziejstwo spowodowane uprzejmością okazaną przez nich prorokowi. Tym samym, ci, którzy przyjmowali naszego Pana, jak Szymon, Marta, Maria, itd., otrzymali od Niego nagrodę w formie zwiększonej dozy prawdy. Lydia i strażnik z Filipi doświadczyli podobnego błogosławieństwa, gdy usługiwali Pawłowi, Syli i Tymoteuszowi. Ci, którzy przyjmują pielgrzymów, otrzymują wypływające z ich nauczania błogosławieństwa, których w innym wypadku by nie otrzymali. Wielu z nas doświadczyło tego.
Przyjmowanie sprawiedliwego człowieka w imieniu sprawiedliwego człowieka oznacza przyjmowanie go i otoczenie społecznością, usługą, gościnnością, itd., ze względu na jego charakter. Tym, którzy tak go traktują, on – poprzez swój dobry charakter – zapewnia błogosławieństwa charakteru otwartym sercom. Jego Święty Duch, objawiający się w formie różnorodnych łask, błogosławi jego dobroczyńców poprzez wzmacnianie ich ducha, tak że postępują w rozwoju dobrego ducha i charakteru poprzez jego wpływ i przykład. Tacy sprawiedliwi ludzie emanują prawdą, nadzieją, miłością, posłuszeństwem, pokojem, radością, łagodnością, itd. Tym samym, taki emanujący wpływ jest nagrodą, którą sprawiedliwi obdarzają tych, którzy ich przyjmują.
PAMIĘTAMY
Dnia 11.06.2021 r. w wieku 90 lat zmarła siostra Katarzyna Stopińska ze zboru w Przemyślu.