Teraźniejsza Prawda nr 555 – 2020 – str. 61

      Quasi-wybrani są tak nazywani, gdyż Bóg trak­tuje ich tak, jak gdyby rzeczywiście byli wybraną klasą. Wyróżniamy trzy ogólne grupy quasi-wybranych (PT 1978, s. 50-51 [TP 1978, s. 93]).

      a) Żydzi, którzy podczas Wieku Żydowskiego i Ewangelii pozostali wierni Przymierzu Abrahamowemu i Mojżeszowemu, chociaż się nie poświęcili.

      b) Poganie i niektórzy Żydzi, którzy podczas Wieku Ewangelii, włączając nasze czasy, pokutowali za swoje grzechy i przyjęli Jezusa jako swego Zbawi­ciela, pozostając wierni okupowi i sprawiedliwości, chociaż się nie poświęcili.

      c) Poświęceni Obozowcy Epifanii, którzy poś­więcają się i są wierni (po 16 września 1954 roku – za późno, by należeć do wybranych) przed otwar­ciem Drogi Świętej.

      Te trzy główne grupy quasi-wybranych można podzielić na 10 grup (PT 1957, s. 27). W Wieku Ewangelii, gdy nowo poświęceni byli przyjmowani jako prospektywni członkowie aktualnie powoły­wanej klasy wybranej, wśród quasi-wybranych nie było jednostek poświęconych. Lecz po zamknięciu powołania do Młodocianych Godnych, Poświęceni Obozowcy Epifanii stali się najwyższą klasą wśród quasi-wybranych.

      E12 na s. 186-188 mówi o „wierzących Żydach oraz niepoświęconych, lecz wiernych tymczasowo usprawiedliwionych z Wieku Ewangelii”. Są oni opi­sani jako „dwie części piątej klasy wybranej”, które będą aktywne „w tysiącletnim ogólnoświatowym dziele”. Wydaje się, że br. Johnson uznał za stosowne, by wymienić tu quasi-wybranych jako „piątą klasę wybraną”, ponieważ byli oni nieomal wybraną klasą (choć nie rzeczywiście).

      (2) To zdjęcie przedstawia POE jako część tysiąc­letnich „synów” z Joela 2:28 i Izaj. 60:4. Mamy tu po­kazanych symbolicznych ziemskich synów uwielbio­nej klasy Chrystusa (PT 1983, s. 59). Bracia Johnson i Jolly wyjaśnili, że quasi-wybrani będę tysiącletni­mi „synami” z Joela 2:28 i Izaj. 60:4, a POE są częścią quasi-wybranych. Wydaje się, że synowie Wieku Tysiąclecia – quasi-wybrani, z których wszyscy są rozwijani jako tacy w okresach poprzedzających Królestwo w fazie restytucji, mogą być uważani za składających się z dziesięciu grup. Są one objaśnione w PT 1955, s. 23, gdzie pada również stwierdzenie, że Żydzi i poganie, którzy poświęcają się przed res­tytucją (podczas Bazylei) [grupy siódma i dziesiąta spośród dziesięciu grup quasi-wybranych] stanowią klasę znaną także jako Poświęceni Obozowcy Epifa­nii – ostatnią, która poświęca się przed otwarciem Drogi Świętej.

      W PT 1967, s. 13 czytamy: „Poświęceni Obozowcy Epifanii, podobnie jak Młodociani Godni, są próbnie przykryci zasługą okupową Jezusa przypisaną w sposób poczytany na ich korzyść (E15, s. 252). Są oni najwyższą grupą spośród quasi-wybranych, przyszłymi »synami« z Joela 2:28 i Iz. 60:4, klasą Miriam, »specjalnymi pomocnikami Starożytnych i Młodocianych Godnych« w ziemskiej fazie Tysiąc­letniego Królestwa – są bowiem w swoim poświęce­niu najwyższą i najbardziej rozwiniętą częścią »naj-niższego rzędu przedtysiącletnich potomków Abrahama«, która będzie »szczególnie używana, zgodnie z Przymierzem, bardziej niż pozostała część klasy restytucyjnej, do błogosławienia rodzin, narodów i rodzajów ziemi« (E11, s. 293; E15, s. 545-547). Są pierwszymi z »quasi-wybranych«, »piątego rzędu potomstwa Abrahama«, z »piątej klasy wybranej«, którzy się poświęcą (E12, s. 185, 188, 519, 730)”.

      Br. Johnson jasno zdefiniował quasi-wybranych. Jego ogólna definicja „synów” jako „w znacznym stopniu wiernych wierzących z okresów przed Ty­siącleciem” stosuje się do wszystkich quasi-wybranych aż do zakończenia 40-letniego okresu Epifanii, końca Wieku Ewangelii w punkcie, gdy zaczął za­chodzić na okres Bazylei na samym jego początku. Co więcej, przez analogię możemy wywnioskować, że quasi-wybrani (i ta definicja) będą obejmować także inną grupę tych „w znacznym stopniu wier­nych wierzących”, tj. tych, którzy po jesieni 1954 roku, ale przed otwarciem Drogi Świętej (wciąż w „okresach przed Tysiącleciem”) przyjdą:

      a) spomiędzy Żydów do wiary w obietnice Abrahamowe i Przymierze Mojżeszowe i będą w tym wiernie trwać oraz

      b) spomiędzy Żydów i pogan do wiary w Jezusa jako ich Zbawiciela i będą trwać w wierności oku­powi i sprawiedliwości. Aby odróżnić te dwie gru­py od quasi-wybranych sprzed jesieni 1954 roku, tj. sprzed rozpoczęcia się Bazylei, możemy nazywać je przedrestytucyjnymi quasi-wybranymi okresu Bazylei. Zarówno ci (bazylejscy), jak i przedbazylejscy (sprzed 16 września 1954 r.) quasi-wybrani, którzy staną się poświęconymi w Bazylei przed res­tytucją nadal będą zaliczani do quasi-wybranych, lecz z powodu swego poświęcenia będą zajmować najwyższe stanowiska wśród nich. Ponieważ wielu z takich poświęconych okaże się wiernymi, wyra­żenie „w znacznym stopniu wierni wierzący” nie będzie się do nich odnosić. Powodem, dla którego włączamy takich bazylejskich przedrestytucyjnych poświęconych do quasi-wybranych jest fakt, że wszyscy quasi-wybrani będą musieli poświęcić się w czasie Tysiąclecia, czy to teraz, czy po rozpoczę­ciu restytucji, gdyż inaczej nie otrzymają wiecznego życia (P6, s.156; Cienie Przybytku, s. 98).

      (3) Trzeci obraz Poświęconych Obozowców Epifanii, jako części quasi-wybranych, przedstawia ich jako część klasy antytypicznej Miriam z 2Moj. 15:20-21. Na tej fotografii widzimy POE jako

poprzednia strona – następna strona