Teraźniejsza Prawda nr 555 – 2020 – str. 60
w najbliższej – obok Małego Stadka – relacji z antytypicznym Salomonem. Z tego powodu są stosownie reprezentowani przez królowe-żony Salomona, które spośród tych trzech grup były z nim w najbliższym związku. Młodociani Godni pozostają w następnej w kolejności relacji z Jezusem, są zatem przedstawieni w nałożnicach Salomona, które w dalszej kolejności były mu najbliższe. Następni w kolejności bliskości są Poświęceni Obozowcy Epifanii, są więc reprezentowani przez dziewice, które pozostawały w kolejnym najbliższym związku z Salomonem, choć jeszcze nie w związku małżeńskim. Ich stanowisko jest w inny sposób zobrazowane przez Izraelitów w obozie, mających niższą pozycję od Młodocianych Godnych, pokazanych przez Lewitów na dziedzińcu. I tak jak w przypadku Wielkiej Kompanii i Młodocianych Godnych, Poświęceni Obozowcy Epifanii są „bez liczby”, gdyż nie jest podana konkretna liczba członków żadnej z tych trzech klas (PT 1972, s. 76).
W następnej kolejności przyjrzyjmy się mirtowi z Izaj. 41:19. Obraz ten dowodzi, że POE są jedną z siedmiu klas ludzkości, którym Bóg da życie wieczne. Rozumiemy, że w symbolice drzew z Izaj. 41:19 Bóg pokazuje siedem klas ludzkości, którym zamierza dać życie wieczne. Przedstawia symbolicznie najpierw trzy pierwsze klasy restytucyjne, które otrzymają wieczne życie na ziemi, podając je w kolejności rosnącej ważności, tzn. zbawieni nie-wybrani, pokazani w cedrze, quasi-wybrani, pokazani w akacji i POE, pokazani w mircie. Te trzy ziemskie klasy nie będą pozostawione samym sobie w stanie pustyni, jak mówi Izaj. 41:19, gdyż „przybytek Boga”, tj. uwielbiony Kościół, pokazany w drzewie oliwnym, będzie z nimi (Obj. 21:3).
Święte Miasto, Nowe Jeruzalem, zstąpi z nieba od Boga, przygotowane jak oblubienica przyozdobiona dla swego męża, a Duch i oblubienica powiedzą: Przyjdź! pij darmo wodę życia (Obj. 21:2; 22:17). „Z Syjonu, doskonałego piękna”, zajaśnieje Bóg i wezwie ziemię do zbawienia (Ps. 50:1, 2). Podczas gdy Drugi Adam – Dawca Wiecznego Życia, będzie odradzał ludzkość (1Kor. 15:46,47; Izaj. 9:6; Mat. 19:28), Druga Ewa – uwielbiony Kościół, Jego Oblubienica – będzie spełniać rolę matki dla rodzaju ludzkiego, przystosowując go do życia wiecznego (E12, s. 244, 245).
Kościół, pokazany w drzewie oliwnym, będzie miał pomocników w ochranianiu, orzeźwianiu i odżywianiu trzech klas, które otrzymają wieczne życie na ziemi – niewybranych (cedrów), quasi-wybranych (akacji) i POE (mirtów). Bóg zarządził, że pozostałe trzy grupy wybranych, które będą antytypicznymi Lewitami podczas Tysiąclecia, będą pomagać Kościołowi – Kapłanom – w służbie w Przybytku w celu błogosławienia antytypicznego Obozu – ludzkości. Te trzy grupy to Starożytni Godni, Wielka Kompania i Młodociani Godni, pokazani typicznie przez Kehatytów, Merarytów i Gersonitów. Będą oni wielką pomocą dla Małego Stadka jako Kapłanów. Jako antytypiczni Lewici i symboliczne drzewa będą pomagać światu, będącemu w stanie pustyni, w czasie, gdy będzie podlegał restytucji (PT 1959, s. 34). Są oni pokazani we właściwym porządku w Izaj. 41:19, od największych do najmniejszych: Starożytni Godni, zobrazowani przez cyprys, Wielka Kompania, symbolizowana przez wiąz, i Młodociani Godni, których typem jest bukszpan – jest to także pokazane w Izaj. 60:13.
W Izaj. 41:19 POE i pozostali quasi-wybrani, jako dwie z siedmiu klas ludzkości, są symbolizowani oddzielnie przez dwa z siedmiu wymienionych rodzajów drzew. Jak to zostało wyjaśnione w PT 1967, s. 71-76, ten werset i jego kontekst mają zastosowanie na Wiek Tysiąclecia (por. Ps. 107:35; Iz. 35:6,7; 44:3; Ezech. 36:25-27; E15, s. 559, 560; E17, s. 331). Cedry, akacje i mirt z Izaj. 41:19 przedstawiają odpowiednio w kolejności rosnącej trzy klasy restytucjonistów, którzy otrzymają życie wieczne na ziemi – zbawionych niewybranych, quasi-wybranych i Poświęconych Obozowców Epifanii. Drzewo oliwne, cyprys, wiąz i bukszpan przedstawiają odpowiednio w kolejności malejącej cztery klasy wybranych, które ostatecznie otrzymają życie wieczne w niebie – Małe Stadko, Starożytnych Godnych, Wielką Kompanię i Młodocianych Godnych. Gdy klasy te zajmą swoje stanowiska w Tysiącleciu, usuną – a szczególnie Maluczkie Stadko, przy pomocy pozostałych wybranych klas – pustynię i warunki pustynne wśród ludzkości (PT 1978, s. 55-56 [TP 1979, s. 27]).
Łatwo jest patrzeć na typ Poświęconych Obozowców Epifanii i traktować go tylko jako kolejny dowód, że ta klasa istnieje – co jest prawdą, bo każdy z typów tego dowodzi. Rozważając jednak te typy, spróbujmy spojrzeć na każdy z nich jak na „zdjęcie” od Boga, pokazujące coś konkretnego na temat klasy POE, do której mamy nadzieję należeć – czy to będzie miłość Boża dla nas, nasze miejsce lub funkcja w rodzinie Bożej, nasze przywileje w porównaniu z innymi klasami ludu Bożego, nasz stosunek do prawdy, nasze dziedzictwo lub miejsce zamieszkania w Jego Królestwie – cokolwiek dany typ ma ilustrować.
Przeanalizujmy teraz sześć powiązanych i do pewnego stopnia przeplatających się obrazów, ponieważ we wszystkich sześciu POE są częścią quasi-wybranych.
(1) Obraz Poświęconych Obozowców Epifanii jako najwyższej grupy wśród quasi-wybranych.
Zostało już wyjaśnione, że ponieważ POE są poświęceni, będą uważani za wyższą od dwóch nie-poświęconych grup quasi-wybranych.