Br. Johnson w E16, s. 339-340 komentuje to następująco: „Gościniec Świątobliwości [inaczej Droga Święta, Droga Świętości – przyp. tłum.] odnosi się do drogi publicznej w harmonii z świą­tobliwością, po której ludzkość będzie miała możliwość podróżowania, gdy otrzyma błogos­ławieństwa restytucji w Wieku Tysiąclecia […]. Ci, którzy będą podróżować tą drogą, będą się uczyć Bożego Słowa (Iz. 35:5), głosić je (Izaj. 35:6; Ps. 107:22) oraz praktykować (Izaj. 35:6; Ezech. 36:25, 27)”. W E17, s. 331, akapit 1., br. Johnson cytuje Izaj. 35:8: „Stanie tam gościniec i droga, a bę­dzie nazwana Świętą Drogą; nie przejdzie po niej nieczysty, bo ona będzie dla nich; ktokolwiek pój­dzie tą drogą, to nawet nieświadomi nie zbłądzą” (NBG – Nowa Biblia Gdańska).

      Następnie komentuje: „Droga jest traktem pub licznym, a tutaj naszej uwadze przedstawiana jest publiczna droga zbawienia dla klasy restytucyjnej. Nazywana jest ona »bitą«, tzn. drogą, któ­ra będzie dla restytucjonistów. Będzie nazywana Drogą Świętości, ponieważ od ludzi będzie wy­magać usprawiedliwienia i uświęcenia. Ci, którzy będą trwać w stanie nieczystym, nie będą po niej chodzić, a ci, którzy nie zechcą się reformować, nie będą mieli prawa dojść nią do końca – niektó­rzy zostaną odcięci pod koniec stu lat, inni pod koniec tysiąca lat, jako ci, którzy nie wypełnili swych dni dobrem. Będzie ona dla tych, którzy nią pójdą. Będzie ona dla dobra tych, którzy ze­chcą podróżować drogą prawdy, sprawiedliwości i świętości” (Izaj. 65:20; E4, s. 422; E16, s. 155, 164).

      Ci spośród ludzkości, którzy nie będą prakty­kować i rozpowszechniać prawdy, grzesząc przez zaniechanie (Mat. 25:41-46), mimo że będą zew­nętrznie posłuszni podczas Tysiącletniego Pa­nowania, zostaną w Małym Okresie odcięci we wtórej śmierci jako członkowie klasy kozłów. Zwięzłe stwierdzenie dotyczące tego znajdujemy w Abd. 1:16: „Bo jak wy piliście na mojej świętej górze, tak będą stale pić wszystkie narody; będą pić i pochłaniać, aż będzie z nimi tak, jakby ich nigdy nie było” (UBG).
PT 2020, s. 44-46

PYTANIA BIBLIJNE

      Pytanie: Czy Poświęceni Obozowcy Epifanii jako poświęcający się „między wiekami” mają rozwijać bezinteresowną (niesamolubną) miłość w obecnym czasie swojej próby? (1983)

      Odpowiedź: Ci poświęcający się nie są na pró­bie do życia, lecz tak jak Starożytni Godni, są na próbie kwalifikującej do zajęcia stanowisk „książąt” w Pośredniczącym Królestwie (Izaj. 32:1; TP 1973, s. 66; TP 1978, s. 91). Dlatego też nie znajdują się oni obecnie pod prawem miłości bezinteresownej (niesamolubnej) w pełni jako zasadą przezwycię­żania prób, jakie przechodzą, co miałoby miejsce, gdyby teraz byli na próbie do życia. Muszą oni jed­nak w dużym stopniu wypracować bezinteresowną miłość, w przeciwnym razie nie wykonają wiernie swego poświęcenia, gdyż obowiązkowa miłość nie poświęca swych praw dla dobra innych, choć wy­maga respektowania ich praw.

      Zatem prawo sprawiedliwości, które jest pra­wem usprawiedliwionej ludzkiej natury, nie wyma­ga od nikogo poświęcenia swoich praw dla innych. Jednak prawo ofiary, którym jest bezinteresowna (niesamolubna) miłość, wymaga poświęcenia swych praw w imię Boskiego planu dla dobra dru­gich. Poświęcając się, przyjmuje się prawo ofiary, co w obecnym czasie musi być uczynione z uwagi na dominację Szatana i grzechu, ponieważ tak długo jak grzech i Szatan mają przewagę w ludzkich relacjach, to obecne korzyści są po stronie grzechu i samolubstwa, a obecne niekorzyści są po stronie sprawiedliwości i miłości. Stąd teraźniejsze warun­ki wymagają ofiarowania swoich praw, jeśli osoba poświęcona ma być wierna swym ślubom poświę­cenia – tj. te warunki zmuszają do rozwijania bez­interesownej miłości, jeśli poświęcony chce być wierny swoim ślubom poświęcenia. Tak nie będzie w Pośredniczącym Królestwie, kiedy wszelkie ak­tualne korzyści będą po stronie sprawiedliwości, a niekorzyści po stronie grzechu.

      Jaka zatem jest różnica między poświęceniem Małego Stadka i Wielkiej Kompanii z jednej strony a poświęcającymi się „między wiekami” z drugiej strony? Odpowiadamy, że nie ma różnicy w kwestii samej natury ślubów, ponieważ poświęcenie pod­czas panowania Szatana i grzechu zawsze oznacza poświęcenie swoich praw w interesie Boskiej sprawy w służbie dla innych, czyli zawsze oznacza miłość bezinteresowną.

      Skoro nie ma różnicy między ślubami przyjmo­wanymi przez poświęcenie, to w czym tkwi różni­ca? Odpowiadamy: Nie w ślubach ani zobowiąza­niach, jakie z nich wynikają, lecz w wymaganym przez Boga sposobie wypełniania zobowiązań. Poddając próbie najpierw Małe Stadko i Wielką

poprzednia strona – następna strona