„[…] książęta w sądzie panować będą” – „książętami są tutaj Starożytni i Młodociani Godni” (E17, s. 111, 329), a „miejsce twoich ojców zajmą twoi synowie, których ustanowisz książętami po całej ziemi”. „Sta­rożytni Godni „będą książętami – nie królami – […] na całej ziemi (Ps. 45:16, UBG; w BG w. 17 – przyp. tłum.), a za pomocników będą mieli Młodocianych Godnych (Joela 2:28)”. „Ci Starożytni i Młodociani Godni będą pod zwierzchnictwem Chrystusa dru­gorzędnymi władcami. Natomiast świat [przedsta­wiony w typie przez dwanaście pokoleń Izraela] nie tylko w ogóle nie będzie wówczas rządził, lecz będzie poddany Godnym”. „Starożytni i Młodociani Godni będą stać przed światem jako jego widzialni wład­cy i jako tacy będą uznawani przez posłuszny świat” (E17, s. 107).
PT 2020, s. 34-38

WYBORY SŁUG ZBOROWYCH

      Wybory sług w zbo­rach lokalnych zwyk­le odbywają się pod koniec roku, kiedy to do szczegól­nej służby na rzecz zboru w następnym roku wybiera­ni są starsi, diakoni, sekretarz, skarbnik, przewodni­czący pracy publicznej itp. Wiele napisano na ten temat w P6, s. 329-423 oraz w in­nej literaturze prawdy, więc bracia w prawdzie powinni być dobrze z tymi sprawa­mi zaznajomieni. Jednakże w miarę upływu czasu pewna liczba nowo zainteresowanych i młodzieży wychowanej w prawdzie poś­więca się i dołącza do zborów oświeconych prawdą epifaniczną. Wierzymy, że ci drodzy bracia i siostry powinni być również dobrze zapoznani z biblijnym porządkiem oraz dyscypliną w kościele, przedsta­wionymi w P6, s. 329-423 itp. Byłoby to z korzyścią dla wszystkich, gdyby dokładnie zbadali ten temat przed wzięciem udziału w wyborach sług w lokal­nych zborach.

      Kościół pierwotny potrzebował pouczenia o tym, jak zorganizować lokalne zbory, łącznie z in­formacją, w jaki sposób wybierać starszych jako swych nadzorców. Nie znano wtedy dobrodziejstwa druku, nawet kopie rękopisów nauk apostolskich nie były w powszechnym obiegu, a większość nie potrafiła czytać. Wiele nauk podawano ustnie przez usługę (1) Apostołów, (2) ich pomocników, którzy byli także generalnymi starszymi (np. Barnaba, Łu­kasz, Tymoteusz, Tytus itp.) oraz (3) lokalnych star­szych w różnych zgromadzeniach.

      Apostoł Paweł i Barnaba, gdy zebrali grupy wie­rzących w Listrze, Ikonii i Antiochii, „[…] przez głosy postanowili [z grec­kiego cheirotoneo – wybrać przez podniesienie ręki] im starszych w każdym zborze […]”, z modlitwą i postem. To ustanawianie w każdym przypadku dokonywało się na skutek głosowania przez podnoszenie rąk człon­ków lokalnego zboru (P6, s. 332-337), a następnie, polecając ich Panu, Apo­stołowie odchodzili (Dz. 14:21-23). Paweł rów­nież upoważnił Tytusa, aby poszedł i „[…] co tam jeszcze zostaje [brakuje] w rząd dobry wprawił, i postanowił [gr. kathistemi – umieścić, postawić – w ten sam sposób przez wybory lokalnego zboru] po miastach starszych […]”. Ich obowiązkiem było nadzorowanie trzody Pańskiej w poszczególnych zborach, karmienie jej prawdą, strzeżenie przed fałszywymi naukami błądzicieli z zewnątrz i wewnątrz i działanie w sposób ogólny jako ich przedstawiciele. Mieli służyć nie-samolubnie, nie dla materialnego zysku (Tyt. 1:5; Dz. 20:17,28-31; 1Piotra 5:1, 2). Paweł wyraźnie przedstawił też kwalifkacje dla starszych i diako­nów (1Tym. 3:1-13; Tyt. 1:5-9).

      Żyjemy w czasach, gdy ludzie poszukują oso­bistej wolności, a niektórym z ludu Pańskiego się wydaje, że dzisiaj nie jest już tak niezbędne prze­strzeganie tego biblijnego porządku. Na przykład lokalne zbory obecnie nie składają się z antytypicznych kapłanów, lecz z poświęconych niekapłanów – Lewitów i Netynejczyków. Wskutek tego w pew­nych zborach, w których znajdują się bracia zdolni do usługiwania jako starsi, wybiera się jedynie ko­goś na przewodniczącego, a nie na starszego, ponieważ

poprzednia strona – następna strona