Teraźniejsza Prawda nr 554 – 2020 – str. 37
zdolni finansiści chętnie zwracali się do niego o radę. Jego pisma potwierdzają, że świetnie orientował się w zawiłych zagadnieniach przemysłu, ekonomii, socjologii, kapitału i świata pracy. Dogłębnie badał różne zagadnienia z dziedziny filozofii, a w sprawach teoretycznej i praktycznej psychologii był ekspertem. Niewielu zrozumiało działanie ludzkiego intelektu i serca tak dobrze jak on. Anatomia i fizjologia człowieka były mu dobrze znane. Jego wiedza z zakresu tych nauk, połączona ze znajomością medycyny, umożliwiała mu w sztuce leczenia osiąganie rezultatów lepszych od rezultatów przeciętnego lekarza. Jednakże jego prawdziwa wybitność w nauce w pełni ukazywała się w dziedzinie teologii, w której od czasów apostolskich nie było mu równego. Jego wiedza biblijna była fenomenalna. A kiedy inni teolodzy byli odrzucani, jego uznawano za niezawodny autorytet w tej największej ze wszystkich nauk.
Dalsze zrozumienie na temat książąt na Ziemi otrzymujemy dzięki kolejnemu wspaniałemu wersetowi (Miche. 5:3, UBG): „Dlatego wyda ich aż do czasu, kiedy rodząca porodzi. Wtedy resztka jego [Jezusa] braci wróci do synów Izraela”. Jezus był Lwem z pokolenia Judy i miał wielu braci w tym pokoleniu. Jego bracia powrócą wraz z dziećmi Izraela (dziesięcioma pokoleniami). Mamy tu dwa pokolenia (Judy i Beniamina) oraz dziesięć pokoleń. Jego bracia z Judy (Żydzi) powrócą wraz z dziećmi Izraela (dziesięcioma pokoleniami). Czy oni wszyscy powrócą z grobu? O tak! Tak tamte dziesięć pokoleń, jak i te dwa!
Czytamy o tym w Miche. 5:4 (UBG): „Powstanie i będzie paść [NKJV: swoje stadko] w mocy PANA i w majestacie imienia PANA, swego Boga. I będą mieszkać spokojnie, bo już będzie on wielki aż po krańce ziemi”. Mamy tu historię Wieku Ewangelii dla Kościoła. Przez cały ten Wiek Jezus „stoi”. Dotyczy to okresu, kiedy jest w chwale, przy swym wniebowstąpieniu i po nim. „Powstanie i będzie paść w mocy PANA” (w mocy Jehowy). Jezus stoi w sile Jehowy, tj. Jezus powiedział, kiedy był tu na ziemi, że nie zna czasu swojej drugiej obecności. Lecz Jehowa Mu to podał, co było częścią tej mocy, jakiej udzielił Jehowa, a Jezus karmił owce, stadko, tymi owocami. Zatem kiedy zrozumieliśmy, że nasz Pan przyszedł, On już tu był. „Powstanie i będzie paść swoje stadko”. Nie znaczy to, że będzie pasł siebie samego. Użyty tu czasownik jest czasownikiem przechodnim. Jezus będzie paść innych. Pasie stadko swe w mocy swego Ojca. „W majestacie imienia PANA, swego Boga”, gdyż w swym zmartwychwstaniu Jezus stoi w Jego majestacie – w imieniu Jehowy, swego Boga, „I będą mieszkać spokojnie, bo już będzie on wielki aż po krańce ziemi”. „Będą mieszkać”. Co to oznacza?
Oznacza to zwycięski Kościół zasiadający na tronie, łącznie ze zwycięskim Wielkim Ludem znajdującym się przed tronem, z Młodocianymi Godnymi, którzy będą zwycięzcami jako książęta na Ziemi, z Poświęconymi Obozowcami Epifanii, którzy poświęcają się obecnie przed rozpoczęciem Restytucji oraz z tymi z ludzi, którzy po tym, jak skrystalizują charakter w mocy Pana, otrzymają życie wieczne. To właśnie oni będą mieszkać na Ziemi. Bracia i siostry, prawda przyszła i już pozostanie, będzie się rozszerzać coraz bardziej, aż obejmie całą Ziemię. Już więcej nie będzie uciekać na pustynię. Ci, którzy zostaną uznani za godnych życia wiecznego, zamieszkają, „bo już będzie on wielki aż po krańce ziemi”. Prawda będzie rozprzestrzeniać się coraz szerzej i coraz bardziej zbawiać, aż wszystkie owce restytucji otrzymają życie wieczne. Podczas Wieku Ewangelii Jezus stoi w mocy i majestacie Boga oraz w Boskiej naturze. Pasie swoje stadko, a ono będzie mieszkać spokojnie.
Podczas gdy Starożytni i Młodociani Godni są głównymi książętami Tysiąclecia, w szerszym znaczeniu książętami są Poświęceni Obozowcy Epifanii i pozostali quasi-wybrani, a w najszerszym znaczeniu są nimi wszyscy restytucjoniści, którzy żyć będą pod koniec wieku Tysiąclecia. Br. Russell napisał o tych wiernych sługach w 1910 roku. Wiara usprawiedliwiła Abrahama i wszystkich Starożytnych Godnych w taki sposób, że skoro tylko zakończy się antytypiczny Dzień Pojednania, a zaświta błogosławiony poranek Tysiąclecia pod Nowym Przymierzem, ci Starożytni Godni powstaną z grobów doskonali, usprawiedliwieni, odnowieni w zupełności, sprawiedliwi i w harmonii z Bogiem. Mieli „świadectwo, że podobali się Bogu” – zostali usprawiedliwieni do doskonałych warunków na ludzkim poziomie poprzez swą wiarę w obietnice.
W 1986 roku br. Hedman przedłożył naszej uwadze uaktualnione zrozumienie tej kwestii: „Potem wszyscy Godni zostaną wyprowadzeni z grobów jako doskonałe ludzkie istoty. Po wzbudzeniu będą wybawiani od swoich grzechów, wyzwalani od nich, uwalniani z więzów skażenia i doprowadzeni do pełnej wolności synów Bożych na ziemskim poziomie. Niektóre wersety Pisma Świętego sugerują, że pod koniec Tysiąclecia klasa ta osiągnie poziom duchowy. Po tych dwóch klasach (Kościoła i Godnych), w następnej kolejności nasz Pan Jezus wyzwoli od grzechu wszystkich, którzy będą pragnęli być Jego ludem”. O tak, Bóg przygotowuje wspaniałych nauczycieli na czas tysiącletniego Pośredniczącego Panowania Chrystusa!
PODRZĘDNI KSIĄŻĘTA TYSIĄCLECIA
W zastosowaniu na Wiek Tysiąclecia Obóz wokół Przybytku reprezentuje „stan świata poddanego procesowi restytucji” (PT 1940, s. 14; PT 1953, s. 22). Obóz ten będzie składał się z dwunastu antytypicznych pokoleń restytucjonistów – będzie to „tysiącletni Izrael Boga” (patrz E17, s. 360-363). Najwyraźniej „książętami” stojącymi na czele tych dwunastu pokoleń będą Godni, bowiem w tym czasie (Izaj. 32:1)