Teraźniejsza Prawda nr 554 – 2020 – str. 35
Następna w kolejności klasa – Wielki Lud (Obj. 7:9-17), Wielka Kompania, jest przedstawiona w wersetach 14, 15 (UBG; w BG w. 15, 16 – przyp. tłum.) jako „dziewice [zarówno Małe Stadko jak i Wielka Kompania są pokazane w dziewicach (pannach) w Mat. 25], jej towarzyszki [Druhny]” idące za nią. Są one prowadzone do pałacu Jehowy z weselem i radością, na Wieczerzę Weselną Baranka (Obj. 19:7-9). Książęta na ziemi to szlachta i antytypiczni Lewici w Tysiącleciu i po nim.
W Ps. 45:16 (UBG; w BG w. 17 – przyp. tłum.) dalsze rozważania wskazują, że we właściwym czasie rodzą się dzieci – mowa tu o zmartwychwstaniu pierwszej oddzielnej klasy restytucyjnej Tysiąclecia – Starożytnych Godnych. „Miejsce twoich ojców zajmą twoi synowie, których ustanowisz książętami po całej ziemi”. Ci którzy byli „ojcami” – Starożytnymi Godnymi, staną się tysiącletnimi dziećmi Chrystusa, Głowy i Ciała – Oblubieńca i Oblubienicy. Jedynie Starożytni Godni – pierwszorzędna klasa książąt Tysiąclecia – są „ojcami” i dlatego też są jedynymi książętami Tysiąclecia, wyszczególnionymi w Ps. 45:16. Oczywiście Młodociani Godni mają swój udział w służbie, naturze i nagrodzie wraz ze Starożytnymi Godnymi, jak to pokazują inne wersety Pisma Świętego, chociaż nie są wyszczególnieni w tym fragmencie.
Młodociani Godni jako czwarta klasa wciąż są z nami, ale już niedługo zakończą swój kierowany Pańską ręką rozwój, przygotowujący ich do zajęcia stanowisk pod zwierzchnictwem Starożytnych Godnych w ziemskiej fazie Królestwa. Ten czas próby obejmuje po części lata wędrówki po symbolicznej pustyni, przy końcu którego wierne Maluczkie Stadko i Wielka Kompania otrzymały swój obiecany odpoczynek w Kanaanie. Młodociani Godni współpracują z Panem w kończeniu swojego rozwoju niezbędnego do zajęcia urzędów w Tysiącletnim Królestwie. Towarzyszące temu doświadczenia mają bardzo zróżnicowany charakter, lecz pośród nich wszystkich Pan prowadzi swój lud, tak jak Mojżesz prowadził Izrael podczas typicznej czterdziestoletniej wędrówki.
Nadmieńmy krótko, że narody wysławiające Boga na wieki wieków, o których mówi w. 17 (UBG; w BG w. 18 – przyp. tłum.) obejmują Poświęconych Obozowników Epifanii, pozostałych zbawionych quasi-wybranych i zbawionych niewybranych spośród całej ludzkości. Zatem wszyscy, którzy znajdą się w jednej z siedmiu zbawionych klas, obejmujących ludzi żyjących przed Tysiącleciem, w Tysiącleciu i po Tysiącleciu, opisani są w Ps. 45:13-17 (UBG; w BG w. 14-18 – przyp. tłum.; E17, rozdział II).
Innym silnie przemawiającym wersetem jest Izaj. 32:1, który mówi: „Oto król będzie królował w sprawiedliwości, a książęta w sądzie panować będą”. Wymienionym tu królem jest z całą pewnością Chrystus(Głowa i Ciało), a sprawowane przez Niego rządy w sprawiedliwości i pokoju, jako wielkiego antytypicznego Salomona, odnoszą się do pośredniczących rządów Tysiąclecia (Ps. 72:1, 7). Podczas tych rządów Starożytni i Młodociani Godni (antytypiczni Lewici) wzbudzeni ze śmierci jako doskonałe w swoich zdolnościach istoty ludzkie, będą rządzić w sądzie jako książęta – ziemscy władcy, żyjący na Ziemi pod zwierzchnością Chrystusa złożonego z istot duchowych, Królów i Kapłanów. „Książętami są tutaj Starożytni i Młodociani Godni” (E17, s. 111, 329).
Najwyraźniej książęta stojący na czele tych dwunastu pokoleń przedstawiają Starożytnych i Młodocianych Godnych (Izaj. 32:1). Starożytni i Młodociani Godni będą podporządkowanymi Chrystusowi władcami, podczas gdy świat (przedstawiony w typie przez dwanaście pokoleń Izraela; Mat. 19:28) nie tylko nie będzie w ogóle sprawował władzy, lecz będzie poddany tym Godnym. Starożytni i Młodociani Godni postawieni będą nad światem jako jego widzialni władcy, których świat uzna i którym okaże posłuszeństwo (E17,107).
Na czele każdego pokolenia stał jeden książę (4Moj. 1:5-16), co jednak nie znaczy, że tylko jeden przedstawiciel Godnych zostanie głową każdego odpowiedniego pokolenia, bowiem zgodnie z zastosowaniem na Wiek Ewangelii, książęta w każdym przypadku reprezentują „przywódców (nie jednego lecz pewną liczbę)” każdego z antytypicznych pokoleń (E8, s. 12). W typie przywódcy lub książęta mieli „podwładnych” (E8, s. 665 u dołu), czyli pomocniczych książąt, zwanych też kapitanami.
Zatem Godni jako książęta będą posiadać zdolnych pomocników w quasi-wybranych (szczególnie w klasie Poświęconych Obozowników Epifanii), w zależności od ich różnych zdolności, bowiem quasi-wybrani przedstawieni są przez podległych książąt lub kapitanów. Będą oni pomagać niewybranym – „córkom” (Izaj. 60:4; Joela 2:28) w kroczeniu Drogą Świętą, ponieważ jako wielcy misjonarze Wieku Tysiąclecia, przede wszystkim pod kierownictwem Chrystusa i Kościoła, a w następnej kolejności Starożytnych i Młodocianych Godnych, pójdą wszędzie, by nawracać pogan i odstępczych Żydów zgodnie ze Słowem i dziełem Bożym (patrz Joela 2:28; E17, s. 339, por. PT 1978, s.54, TP 1979, s. 24).
O książętach Tysiąclecia wspomina również Ps. 107:40. Wersety 32-42 odnoszą się do warunków w czasie Tysiąclecia, a wersety 33-38 zwracają uwagę na klasę restytucyjną żyjącą w Wieku Tysiąclecia. Rzeki, które zamieniły się w pustynię, źródła wody w suchą ziemię, to strumienie i źródła Babilonu. Zostaną one całkowicie wysuszone w czasie Królestwa. Mimo że pod pewnymi względami był to obszar przynoszący bogate owoce swoim mieszkańcom, Bóg go zniszczy. W jego miejsce narody otrzymają odpowiedni zakres prawdy i jej ducha