stronami o równej pozycji lub pomiędzy takimi, które znajdują się w bardzo różnych warunkach. W tym drugim przypadku dobra wola ze strony osoby o wyższej pozycji przejawia się w uczynkach pełnych łaskawości i błogosławieństwa, a ze strony osoby o niższej pozycji – we wdzięczności i takim odwzajemnianiu się w czynach, na ile to możliwe. Dla nas, powołanych, by kroczyć wąską i trudną drogą, nie ma nic bardziej pożądanego i pomocnego od takiego braterstwa. Lecz choć zawsze powinniśmy pragnąć takiego braterstwa i praktykować je, musimy być bardzo ostrożni, pilnując, by nasza wzajemna społeczność była oparta na właściwych zasadach. W przeciwnym wypadku to, co w zamierzeniu ma być błogosławieństwem, okaże się dla nas bardzo niekorzystne. „A jeśli chodzimy w światłości, tak jak on jest w światłości, mamy społeczność między sobą, a krew Jezusa Chrystusa, jego Syna, oczyszcza nas z wszelkiego grzechu” (1Jana 1:7, UBG).

      Zdając sobie z tego sprawę, Apostoł Paweł napominał nas słowami: „Nie wprzęgajcie się w nierówne jarzmo z niewierzącymi. Cóż bowiem wspólnego ma sprawiedliwość z niesprawiedliwością? Albo jaka jest wspólnota między światłem a ciemnością? […] albo co za dział wierzącego z niewierzącym?” (2Kor. 6:14, 15, UBG). W wersecie z Amosa 3:3 (UBG) znajdujemy pytanie: „Czy dwóch może chodzić razem, jeśli się nie zgadzają?” To niemożliwe. Dopilnujmy więc, by nasze braterstwo było oparte na pewnym fundamencie wspomnianym w 1Jana 1:7 (UBG): „[…] krew Jezusa Chrystusa, jego Syna, oczyszcza nas z wszelkiego grzechu” oraz by nasza radość i wspólnota jaśniały coraz bardziej w „chodzeniu razem”.

      To wielkie błogosławieństwo, jak mówi Apostoł Jan, jest naszym przywilejem. Mówi on, że możemy mieć społeczność z naszym Ojcem, z Jego Synem, a także z innymi poświęconymi, którzy chodzą w światłości – w prawdzie. Apostoł Jan mówi: „Przesłanie zaś, które słyszeliśmy od niego i wam zwiastujemy, jest takie: Bóg jest światłością i nie ma w nim żadnej ciemności”. Dla Boga prawda jest wyraźna i oczywista i przez swego Ducha i swoje Słowo poprowadzi On wszystkie swe dzieci ku światłości(prawdy) na czasie – jeśli będą w rzeczywistej społeczności z Nim. Jan stwierdza to bardzo stanowczo: „Jeśli mówimy, że mamy z nim społeczność, a chodzimy w ciemności, kłamiemy i nie czynimy prawdy” (1Jana 1:5, 6, UBG).

      Ktoś mógłby powiedzieć: „Janie, jesteś zbyt surowy. Znam wielu dobrych chrześcijan, którzy mówią, że są zupełnie poświęceni Bogu i pragną tylko poznawać i pełnić Jego wolę i naprawdę czynią wiele wspaniałych rzeczy – a jednak chodzą w ciemności, nie znając wcale błogosławionych prawd, które my obecnie widzimy tak jasno. Co więcej, nie chcą wcale o nich słyszeć i nie pragną ich. A jednak twierdzą, że mają społeczność z Bogiem – jak to możliwe?”. Odpowiedź Jana jest bezpośrednia i dla wielu może zdać się surowa, ale my rozumiemy, że taka jest surowość prawdy. Mówi on: „Kłamią i nie czynią prawdy”. Nie chcą jej znać, bo nie chcą jej czynić.

      Bóg przemawia do swych dzieci poprzez swoje Słowo. On zna całą naszą sytuację i słyszy nasze modlitwy, ale wielkim błędem jest sądzić, że mamy społeczność i łączność z Bogiem, jeśli tylko mówimy do Niego w modlitwie, a nie badamy Słowa, aby usłyszeć, co On mówi do nas. Możemy mówić i potem słuchać, ale powinniśmy słyszeć znacznie więcej, niż mówimy. Mamy społeczność, wymianę myśli – łączność. Nikt nie może obcować z Bogiem, nie zapoznawszy się w jakimś stopniu z Jego prawdą, a jeśli ktoś będzie w harmonii i społeczności z Nim, Jego plany i cele staną się planami i celami tej osoby. Jeśli ktoś nie chce być posłuszny prawdzie, będzie zwodził samego siebie, próbując jej nie wierzyć i zastępując ją czymś innym. Postępując tak wielu trzyma się formy mądrych słów, zaprzeczając ich znaczeniu.

      Lecz jako dzieci światłości chodzimy w światłości i nie tylko mamy społeczność z naszym Ojcem i naszym Panem, ale także z innymi, którzy idą tą samą wąską drogą – z którymi możemy chodzić w równym jarzmie!
PT 2020, s. 25-30

PYTANIA BIBLIJNE

      Pytanie: Często mówisz o Poświęconych Obozowcach Epifanii i ich znaczeniu w obecnym czasie. Czy wiemy, ilu ich będzie?

      Odpowiedź: Nie, nie jest mi znana konkretna liczba! Mamy powody przypuszczać, że będzie to znaczna liczba. W Pieśni 6:8 Biblia używa figury dziewic (albo panien) jako reprezentujących poświęcony lud – „dziewic bez liku” – Poświęconych Obozowców Epifanii.

      Około 108 lat temu Pastor Russell napisał: „pod koniec obecnego Wieku nastąpi dostosowanie spraw [inaczej adaptacja, korekta, zmiana – przyp. tłum.]”.

poprzednia strona – następna strona