Teraźniejsza Prawda nr 553 – 2020 – str. 19

swych babilońskich wyznaniowych mieszkań wiele obcych doktryn i praktyk zapożyczonych z pogań­stwa, a ponadto żyły w luksusach i dbały o własne interesy (Izaj. 56:10-12), ale zniszczenie wielkiego Babilonu w swoim czasie zakończy się] przestał być miastem, nigdy nie będzie odbudowany”.

      „Dlatego będzie cię wielbić lud mocny” (w. 3). Ci, których Bóg w szczególny sposób używa w oba­laniu i niszczeniu Bablionu stanowią Jego wielką armię – „lud wielki a mocny” (Joela 2:2-12; Komen­tarze Bereańskie). „Wystąpiło [powstało, wezbrało] morze [niespokojne masy ludzkie, szczególnie w re­belii Armageddonu] przeciwko Babilonowi […]” (Jer. 51:42, UBG; EH, s. 481). „Doprawdy nawet gniew człowieka będzie cię chwalić, a ty resztkę tego gniewu powstrzymasz” (Ps. 76:10, UBG).

      Gdy jednak imperium Szatana zostanie całkowi­cie zniszczone i Babilon ze swymi licznymi błędami i praktykami przestanie istnieć, Bóg „[…] przywróci narodom czyste wargi [czyste posłannictwo praw­dy wolnej od błędu], aby wszyscy wzywali imienia PANA [odwoływali się do urzędu Jehowy, gdy Jego wola będzie wykonywana rękami Chrystusa – Jezusa i Kościoła – który będzie Namiestnikiem Jehowy] i służyli mu jednomyślnie” (Sof. 3:8, 9, UBG).

      Dokonując zniszczenia Babilonu, wielka armia Pana uwielbi Go. Oprócz tego, posłuszni spośród ogółu ludzkości, w tym wielu z tych, którzy w cza­sie ucisku stanowią Jego wielką armię bezprawia i buntu, zwrócą się do prawdy i sprawiedliwości i będą czcić i chwalić Jehowę za Jego potężne dzieła dokonywane poprzez Mesjasza w celu ich wyzwo­lenia (Filip. 2:9-11). „[…] miasto [władze religijne] okrutnych narodów [ludów, szczególnie w wielkiej armii Pana i jej licznych członków] będzie się ciebie bać [będzie ciebie czcić]”. „Któż by się nie bał [nie czcił] ciebie, Panie, i nie uwielbił twego imienia? Bo ty jedynie jesteś święty, bo wszystkie narody przyjdą i oddadzą tobie pokłon, bo objawiły się twoje wyroki [sprawiedliwe czyny]” (Obj. 15:4, UBG; por. R2713).

„SCHRONIENIE PRZED BURZĄ”

      Werset 4. opisuje stan ludzi w czasie ucisku: „Ty [Je­howa] bowiem jesteś twierdzą dla ubogiego [pokor­nego], twierdzą dla nędzarza w jego ucisku [szcze­gólnie właśnie pokorny lud Boży szuka Go w trud­nościach i znajduje w Nim bezpieczeństwo; Sof. 2:3; Izaj. 26:20, 21], ucieczką przed powodzią [KJV: schro­nieniem przed burzą; w ang. sztormem – przyp. tłum.], zasłoną przed upałem [On jest osłaniającym i orzeźwiającym cieniem, chroniącym przed sym­bolicznymi ognistymi promieniami słońca; Ps. 91:1; 121:6; Izaj. 4:6; 32:2], gdy [w czasie ucisku] wściekłość okrutników jest jak powódź [KJV: burza, sztorm] bi­jąca w ścianę [w ang. mur – przyp. tłum.]”.

      Mury (siły obronne) Babilonu, „miasta obron­nego”, „pałacu cudzoziemców”, miasta pychy, upadają pod potężnym niszczącym uderzeniem wiel­kiej armii Boga (Izaj. 22:5; 28:3; Jer. 51:44, 58; Ezech. 13:10-15; patrz P4, s. 40; BS 1960, s. 13), ale „ubo­dzy i nędzarze” są bezpieczni wewnątrz swego miasta (swojego rządu religijnego, „miasta Boga” – Ps. 46:4), którego mury są „zbawieniem” (Ps. 72:4,12,13; Izaj. 14:32; 26:1; 60:18).

      Werset 5.: „Wrzawę cudzoziemców stłumisz [uci­szysz fałszywe błędy i praktyki pysznych w Babilonie] jak upał na wysuszonej [spalonej] ziemi, [tak samo] jak upał [jest schładzany] – cieniem obło­ku. Okrucieństwo [KJV: gałąź – przyp. tłum.; Rotherham: pieśń] okrutników będzie poniżone”.

      Sądząc po szyku zdania w tekście hebrajskim, zawarte jest tu znaczenie, że tak jak gęsta chmu­ra nagle przesłaniająca słońce łagodzi jego żar na spierzchniętej ziemi, tak Bóg użyje swej potężnej mocy, aby przerwać i uciszyć zgiełk cudzoziem­ców w Babilonie i tryumfującą pieśń „okrutników” – Jego wielkiej armii. Jego „cichy i delikatny głos” (1Król. 19:12, UBG) zdziała cuda, położy „kres woj­nom aż po krańce ziemi [społeczeństwa ludzkiego]”i będzie „wywyższony na ziemi” (Ps. 46:9, 10, UBG). Obiecuje: „I poznacie, że ja jestem PANEM, waszym Bogiem, który mieszka na Syjonie, mojej świętej gó­rze. I Jerozolima [Królestwo Boże na ziemi] stanie się święta [KJV uwaga na marginesie: świętością], a obcy już nie będą przez nią przechodzić” (Joela 3:17, UBG; por. Obj. 21:27).

„UCZTA Z TŁUSTYCH POTRAW”

      Wersety 6-9 opowiadają o cudownych błogosławień­stwach Tysiącletniego Królestwa dla całej ludzkości. Jak już zaznaczyliśmy, w pierwszej części Wieku Ty­siąclecia Bóg przez Chrystusa jako swego Namiest­nika dokona obalenia imperium Szatana – jego sfery kościelnej i świeckiej – oraz poniży pysznych z Ba­bilonu i poskromi niepraworządne masy. Bóg wy­konuje obecnie swoje „niezwykłe dzieło” (Izaj. 28:21; PT 1977, s. 72).

      Najpierw Bóg „[…] daje rozkaz, powstaje wi­cher [czas ucisku] i podnoszą się fale morskie”, a gdy osiągnie cel, „zamienia burzę w ciszę, tak że uspoka­jają się jej fale. Wtedy one weselą się, że ucichły; i tak przyprowadza ich do upragnionego portu [Tysiąclet­niego Królestwa]” (Ps. 107:25,29,30, UBG).

      Werset 6.: „Na tej górze [Syjon, wspomnianej w Izaj. 24:23, która oznacza Tysiącletnie Królestwo Chrystusa, Głowy i Ciała – Izaj. 2:2-4; Obj. 14:1] PAN zastępów wyprawi wszystkim ludom [naro­dom; wszystkim niewybranym z rasy adamowej – Obj. 20:12, 13] ucztę z tłustych potraw”.

      Nie mamy myśleć, że ludzkość będzie musiała przejść do duchowej sfery Królestwa, do nieba, aby uczestniczyć w tej uczcie. W typie, po tym jak za­kończyły się ofiary pojednania, dwanaście plemion Izraela, reprezentujących ludzkość, nie weszło do

poprzednia strona – następna strona