BOSKIE DZIEŁO WIEKU EWANGELII – DZIEŁEM WYBORCZYM

      Boskie dzieło w Wieku Ewangelii miało być dziełem wyborczym! Wiele wersetów Pisma Świętego wskazuje, że dzieło Boże w Wieku Ewan­gelii miało być i było dziełem elekcyjnym, pracą wybierania spośród rodzaju ludzkiego przedtysiącletniego potomstwa (dzieci) Abrahama – tych, któ­rzy wytrwale praktykowali wiarę, tak jak on (Rzym. 4:1-25).

      Jezus, podczas swej pierwszej obecności, głosił poselstwo Królestwa w celu dokonania dzieła wy­boru, a nie dzieła nawrócenia świata. Celowo mó­wił On w przypowieściach „[…] tym zaś, którzy są zewnątrz, wszystko podaje się w podobieństwach, aby patrząc, – widzieli, a nie ujrzeli; i słuchając sły­szeli, a nie rozumieli, żeby się czasem nie nawróci­li i nie dostąpili odpuszczenia.” (Mar. 4:11, 12, EW; Mat. 13:10-17). Inaczej mówiąc, Jezus celowo nie sta­rał się wszystkich nawrócić.

      Słusznie Pismo Święte mówi, że niewielu będzie w stanie usłyszeć – docenić, zrozumieć i przyjąć ofertę zbawienia wyborczego. Bóg zaplanował, że to powołanie ma być elekcyjne, wyborcze. Do jednych ono przemawia, a do innych nie; jednych przyciąga, innych nie (BS 1952, s. 43).

      Dz. 3:19-21 wykazują, że podczas drugiej obecności Chrystusa nastąpią „czasy odnowienia [KJV – restytucji, ASV – przywrócenia] wszystkich rzeczy”. Ta restytucja wskazuje na nawrócenie świa­ta, ale nie w Wieku Ewangelii, lecz potem, w Wieku Tysiąclecia.

      Pamiętajmy o tym, że obecnie, przy końcu Wie­ku, Bóg dokonuje szczególnego dzieła gromadzenia i przygotowywania swoich klejnotów (Mal. 3:17; Ps. 50:5; Izaj. 56:8). Starajmy się wciąż być świecącymi światłami w tym ciemnym i złym świecie, wytrwale przedstawiającymi Słowo Życia (Filip. 2:15, 16), ustnie lub słowem drukowanym, w celu wybrania kolej­nych klejnotów, których Pan poszukuje jako przed-tysiącletniego potomstwa Abrahamowego. Jedno­cześnie zdawajmy sobie sprawę z tego, że obecnie nie jest czas na nawrócenie świata, lecz nastąpi to podczas nadchodzącego tysiącletniego Pośredniczą­cego Panowania Chrystusa.

      Bóg, działając poprzez Chrystusa i przez inne osoby, usuwa jednych władców, a ustanawia innych (Dan. 2:21; 4:17). Ci wspomagający dzieło Boga są także bardzo aktywni w wypełnianiu wyborczych i quasi-wyborczych zarysów Boskiego dzieła Wieku Ewangelii. O tak, Bóg uczyni wszystkie pięć przed-restytucyjnych poświęconych klas – Maluczkie Stadko, Starożytnych Godnych, Wielką Kompanię, Młodocianych Godnych i Poświęconych Obozowców Epifanii (symbolizowanych odpowiednio przez Syjon, Morię, Akrę, Bezetę i Ofel) – specjalnymi narzędziami, pomagającymi niewybranym kroczyć Drogą Świętą (dzieło Wieku Tysiąclecia).

      Te pięć przedrestytucyjnych klas poświęca się na śmierć, co oznacza zupełne złożenie lub pod­danie własnej woli i przyjęcie Boskiej woli za swo­ją we wszystkim – w tym samym duchu, w którym poświęcił się Jezus (Ps. 40:9; Żyd. 10:7). Można po­wiedzieć, że dokonując takiego poświęcenia, poś­więcający się jak gdyby składa swój podpis u dołu czystej kartki papieru i zgadza się na wszystko, co Bóg napisze ponad tym podpisem. Wiara w Boską wiarygodność i miłość – zarówno z wdzięczności dla Niego za przeszłe łaski („litości” – Rzym. 12:1), jak i z oceny dla Niego za to, że ma tak szlachetny charakter, pozwalający Mu zsyłać takie niezasłużone łaski – powinna pobudzać do poświęcenia się. W ten sposób podkreślamy jako rzecz najwyższej wagi, że jest to poświęcenie do czynienia Bożej woli.

      Przyznajemy, że istnieją różnice w stawianych wymaganiach oraz w tym, jak Bóg używa tych, któ­rzy się poświęcają, którzy się Jemu oddają (2Kor. 8:5). Jednak ten różny użytek i wymagania, wynika­jące na przykład ze zmian dyspensacyjnych w planie Bożym, ustalane są przez Boga, a nie przez poświęca­jącego się i nie powinny powodować żadnej różnicy w rodzaju podejmowanego poświęcenia.

      Poświęcenie do życia jest właściwe dla warun­ków Tysiąclecia, a nie dla warunków Wieku Ewan­gelii, kiedy to, jeśli ktoś jest wierny Panu, ofiaruje swoje prawa na śmierć, pozostając w opozycji do grzechu i w służbie sprawiedliwości.

ANALIZA ROZSZERZONEGO ŻNIWA WIEKU EWANGELII

      Br. Russell podczas Paruzji otrzymał przywilej poło­żenia fundamentu oraz wykonania wśród ludu Bo­żego pracy przygotowania budowy tego (epifanicznego) Obozu. Wierzymy, że jest wolą Bożą, abyśmy kontynuowali tę pracę na tych samych zasadach. Ta ogromna ilość literatury autorstwa naszego Pasto­ra, wsparta literaturą epifaniczną, będzie wykorzys­tywana stosownie do potrzeb wraz z adaptacjami pism braci Russella i Johnsona dostosowanymi do bieżących potrzeb.

      Na prawdę już posiadaną Pan nakłada więcej prawdy, podając przykazanie za przykazaniem,

poprzednia strona – następna strona