Teraźniejsza Prawda nr 550 – 2019 – str. 46
poselstwa restytucji do dobrej nowiny daje zupełną ewangelię, „[…] radość wielką, która będzie wszystkiemu ludowi”.
Jezus jest „[…] tą prawdziwą światłością, która oświeca każdego człowieka, przychodzącego na świat” (Jana 1:9). Łuk4:18 dodaje „[…] abym zwiastował […] ślepym przejrzenie […]”. Podczas Wieku Ewangelii lud Boży, nauczając o radości wielkiej, symbolicznie bardzo oświeca ociemniałe oczy wybranych i przynajmniej w pewnej mierze oczy quasi-wybranych. Bądźmy pilni używając symbolicznej maści naprawiającej wzrok (Obj. 3:18). Podczas Pośredniczącego Panowania Bóg przez Chrystusa i swoich wybranych doprowadzi wszystkich do dokładnego poznania prawdy (1Tym. 2:4). „Tedy się otworzą oczy ślepych [literalnie i symbolicznie] […]”.„[…] a oczy ślepych przejrzą z mroku i ciemności.” (Izaj. 35:5; 29:18, UBG).
OGŁASZANIE MIŁOŚCIWEGO ROKU PAŃSKIEGO
I JEGO DNIA POMSTY
Izaj. 61:2 pokazuje, że lud Boży ma ogłaszać {nauczać o – Łuk. 4:18) „miłościwy rok Pański […]”. Miłościwy rok Jehowy dla uczestników wysokiego powołania rozpoczął się nauczaniem naszego Pana, który „[…] żywot na jaśnie wywiódł i nieśmiertelność przez Ewangieliję” (Żyd. 2:3; 2Tym. 1:10). Poselstwo wysokiego powołania było właściwym poselstwem do ogłaszania podczas wieku Ewangelii, aż do jesieni 1914 r., gdy oracz (ucisk) zastąpił żeńce (Am. 9:13; R5761; liczne inne dowody na ukończenie wysokiego powołania znajdują się w PT 1971, s. 66; TP 1972, s. 66; TP 1984, s. 133).
Jednak nadal właściwe jest ogłaszanie prawdy na czas Żniwa wieku Ewangelii – „roku Pańskiego” „tym poświęcającym się między wiekami”, w szczególności klasie Poświęconych Obozowców Epifanii – ostatniej klasie z przedtysiącletniego potomstwa Abrahamowego. Nie znamy daty zakończenia tego ostatniego powołania, więc zachęcajmy innych do poświęcania się w czasie, kiedy ta wspaniała możliwość jest ciągle otwarta. Dzięki Boskiemu Duchowi Świętemu możemy podrzędnie ogłaszać miłościwy rok Jehowy wieku Ewangelii, nauczać o Jego zbliżającym się dla świata Królestwie, którym jest Tysiącletnie Pośredniczące Panowanie.
Duch Święty i Słowo Boga upoważnia Jego lud do ogłaszania „dnia pomsty Pańskiej” – czasu wielkiego ucisku, którym kończy się ten wiek. Obecnie w Rozszerzonym Żniwie Wieku Ewangelii oświecony prawdą lud Boży wciąż naucza o tym i o promieniach nadziei nadchodzącego Królestwa (Izaj. 34:8; 63:4; P4 s. 19). Prawda o zakończeniu się czasu pogan i rozpoczęciu czasu wielkiego ucisku w 1914 r. była nauczana przez nasz ruch od czasu, gdy pastor Russell ją przedstawił!
POCIESZANIE WSZYSTKICH PŁACZĄCYCH
Polecenie dane ludowi Bożemu z pewnością obejmuje pocieszanie smucących się i płaczących, pocieszanie ich prawdą i jej Duchem – Pocieszycielem (Jana 16:7). Szczególnie w obecnym czasie ucisku lud Boży udzielał często pociechy i będzie jej udzielał w miarę potrzeby, a zwłaszcza wtedy, gdy zbliżymy się do najsurowszej fazy ucisku. Mamy poselstwo o pocieszaniu i zbliżającym się Królestwie, które było ogłaszane i będzie ogłaszane wówczas, gdy wystąpi potrzeba, szczególnie w drugiej fazie ucisku Jakuba, nie tylko smucącym się wśród Żydów (Izaj. 40:1, 2; Zach. 12:9-14). Będzie ono także ogłaszane całemu światu (Mat. 24:30; Obj. 1:7; 18:9, 11, 15, 19, 20).
Izaj. 61:3 (UBG) dodaje: „Abym sprawił radość płaczącym w Syonie […]”. Lud Boży powinien poczynić odpowiednie przygotowania i troszczyć się o tę szczególną klasę płaczących [nie tylko o poświęcony Kościół, ale także o wszystkich płaczących, skruszonych]. „[…] i dał im ozdobę [piękno zmartwychwstania] zamiast popiołu [popiołu śmierci] […]”. Wskazuje to na zrozumienie pięknego i harmonijnego Boskiego planu w odniesieniu do zmartwychwstania i restytucji i jej wyniku. Popioły i wory pokutne w biblijnych krajach były oznakami smutku oraz płaczu (Mat. 6:16-18) i przedstawiają smutek, wyznaniowe nauki i śmierć. „Olejek wesela” (porównaj Psalm 45:8) – Duch Święty, jest wylewany teraz i będzie wylewany w Pośredniczącym Panowaniu na wszelkie ciało (Joela 2:28), by usunąć smutek i płacz.
Pierwszy wielki cel głoszenia ewangelii jest związany z tymi, którym się ją głosi, by mogli być „[…] nazwani drzewami sprawiedliwości, szczepieniem Pańskiem […]”. Poselstwo to, jeśli jest odbierane przez ciche, pokorne, dobre i prawe serca, spowoduje u jego odbiorców wzrost w sile, stałości, mocy podobnie do zdrowego drzewa.
Drzewa w symbolach biblijnych przedstawiają wielkich ludzi, zarówno dobrych jak i złych. Psalm 1:1, 3 wskazuje na człowieka błogosławionego, porównanego do drzewa wsadzonego „[…] nad strumieniem wód”, które owocuje i dobrze się rozwija. W Mat. 3:10 czytamy: „[…] wszelkie tedy drzewo, które nie przynosi owocu dobrego, bywa wycięte, i w ogień wrzucone”. Wielcy, o których tu mowa to ci z Żydów, którzy w czasie pierwszego adwentu nie mieli właściwej, pokutującej postawy serca, nie byli gotowi do przyjęcia Mesjasza i dlatego utracili swe stanowisko przed Bogiem.
Cztery klasy wybrane – szczepienie Pańskie, wybrane z pośród ludzi w wyniku głoszenia o radości wielkiej podczas wieku Ewangelii, są przedstawione w Izaj. 60:13 jako piękne ozdobne drzewa zajmujące swoje tysiącletnie stanowiska: „Sława Libanu [sprawiedliwi jako antytypowi Lewici – Psalm 92:13, 14] do ciebie [antytypowi Lewici będą przyprowadzeni