Teraźniejsza Prawda nr 548 – 2019 – str. 9
cichości. Jeśli w pysze serca ktokolwiek wzgardzi takim pouczeniem przez ignorowanie czy lekceważenie ludzkich narzędzi, które Bóg wybrał dla zwrócenia uwagi na tę sprawę, to będzie to w rzeczywistości sprzeciwem wobec Pana i Jego sposobu działania.
To właśnie dlatego Apostoł zachęca: „Uważajcie, żeby nikt nie pozbawił się łaski Boga, żeby jakiś korzeń goryczy, wyrastając, nie wyrządził szkody i aby przez niego nie skalało się wielu” (Żyd. 12:15 UBG), ponieważ łaska Boża spływa na kościół głównie przez Jego wybrane ludzkie narzędzia. Jeśli ktokolwiek z powodu skłonności do sporów czy próżności lub z jakichkolwiek innych motywów próbuje zachwiać pewnością ludu Pańskiego i zasiać ziarno goryczy w jego sercach przeciw takim sługom Bożym, jakich Bóg postawił, aby przedstawiali i bronili prawdę, to w ten sposób blokuje on Boską łaskę dla nich, a wynikiem tego prawie na pewno będzie pokalanie wielu. Każdy, kto tak postępuje, podlega sądowi Pana i bez względu na swoje twierdzenia, prędzej czy później, obróci się w nicość razem z tymi wszystkimi, którzy idą jego zgubnym śladem (PT 1994 s. 58; TP 1996, s. 23).
Czy możemy stosować słowa przeznaczone dla Nowych Stworzeń do Wielkiej Kompanii? Pastor R. G. Jolly odpowiedział na to następująco: Wszyscy członkowie Wielkiej Kompanii byli Nowymi Stworzeniami, zatem wiele słów danych Nowym Stworzeniom z Małego Stadka dotyczyło także Nowych Stworzeń z Wielkiej Kompanii. Niektóre rzeczy stosowały się tylko do Małego Stadka. Jak zatem moglibyśmy dostosować pieśń: „Maluczkim Stadkiem On nas zwie”, która w oczywisty sposób odnosi się bezpośrednio do Maluczkiego Stadka? Czy może ona zostać w jakikolwiek sposób zastosowana do ludu Bożego obecnie, należącego do Młodocianych Godnych i Poświęconych Obozowców Epifanii? Musimy pamiętać, że obecnie nikt spośród ludu Bożego nie jest spłodzony z Ducha. Wszystkie Nowe Stworzenia – Małe Stadko i Wielka Kompania – zakończyły już swój bieg tu na ziemi. Jednakże moglibyśmy powiedzieć, że lud Boży jest nieliczny w porównaniu do świata w ogólności. Moglibyśmy również powiedzieć, że wszyscy poświęceni Pańscy na obliczu ziemi są nieliczni w porównaniu do „wielkiego ludu” nominalnie wierzących. Stąd możemy powiedzieć: Tak, jesteśmy pewnego rodzaju „małym stadkiem” i jest nas niewielu, ale nie jesteśmy tym samym, co Nowe Stworzenia z Małego Stadka. Zatem wiele rzeczy, które dotyczyły bezpośrednio Małego Stadka, może co do zasady zostać także zastosowanych do nas i być wykorzystywanych dla naszej korzyści obecnie. Wiele wersetów, wiele pieśni, które śpiewamy oraz wiele poematów z Wierszy Brzasku odnosi się bezpośrednio do Małego Stadka, lecz możemy się z nich nauczyć pewnych wspaniałych lekcji. Na przykład weźmy 2Piotra 1:4: „Przez to zostały nam dane bardzo wielkie i cenne obietnice, abyście przez nie stali się uczestnikami Boskiej natury […]” (UBG). W jaki sposób werset ten mógłby stosować się do kogokolwiek poza Małym Stadkiem? W jaki sposób my, nienależący do Małego Stadka, Nowych Stworzeń, możemy uzyskać dla siebie jakieś błogosławieństwa z tego fragmentu? Z pewnością możemy powiedzieć, że „nam” także dane są wielkie i cenne obietnice, przez które możemy stać się uczestnikami niebiańskiej chwały. Poświęceni Obozowcy Epifanii mogą powiedzieć: Mamy bojować dobry bój wiary o wieczne życie na ziemi. Ten werset można zastosować do każdego z nas! Widzimy więc, jak wiele wspaniałych słów adresowanych bezpośrednio do Małego Stadka stosuje się, co do zasady, do wszystkich z poświęconego ludu Pana (zebranie pytań i odpowiedzi z 27 października 1962 r.).
W październiku 1954 roku zakończyło się powołanie do Młodocianych Godnych (E10, s. 114; PT 1958, s. 91-93; PT 1960, s. 91, 92; PT 1965, s. 63; PT 1970, s. 58) i rozpoczęło się budowanie epifanicznego Obozu Przybytku, w odróżnieniu od Dziedzińca (PT 1959, s. 56). Od tamtego czasu powoływana jest inna klasa – Poświęceni Obozowcy Epifanii – która jest przygotowywana jako specjalni pomocnicy Starożytnych i Młodocianych Godnych w ziemskiej fazie Tysiącletniego Królestwa. Są oni pierwszymi poświęconymi spośród quasi–wybranych, „piątego rzędu nasienia Abrahama” (E11, s. 293; E12, s. 185, 188). Zatem w czasie od zakończenia wniebowzięcia Oblubienicy Chrystusa pozostały wciąż trzy klasy dopełniające swojego biegu doczesnego życia – Wielka Kompania, Młodociani Godni i Poświęceni Obozowcy Epifanii. Wydaje się, że są one reprezentowane w zastosowaniu PnP 6:8 na okres po 1954 r. przez trzy grupy kobiet pozostających w szczególnym związku z antytypicznym Salomonem – naszym Panem. Wielka Kompania została skompletowana 14 lutego 1979 roku, Młodociani Godni dopełniają obecnie swoich getsemańskich doświadczeń jako jednostki, a następni w kolejności ze względu na bliskość są Poświęceni Obozowcy Epifanii. Są oni reprezentowani przez dziewice, które pozostawały w kolejnym najbliższym związku z Salomonem, choć jeszcze nie w związku małżeńskim.
Ich stanowisko jest w inny sposób zobrazowane przez Izraelitów w Obozie, mających niższą pozycję od Wielkiej Kompanii i Młodocianych Godnych, pokazanych przez Lewitów na Dziedzińcu. I tak samo jak w przypadku Wielkiej Kompanii i Młodocianych Godnych, Poświęceni Obozowcy Epifanii są „bez liczby”, gdyż nie jest podana konkretna liczba członków żadnej z tych trzech klas. Dzięki