Teraźniejsza Prawda nr 548 – 2019 – str. 10
i chwała niech będą Bogu i Panu Jezusowi za to i inne dalsze objawienia teraźniejszej prawdy na ten temat, jakże stosowne dla obecnego wzmocnienia Poświęconych Obozowców Epifanii i dla silnego utwierdzenia wiary nas wszystkich w Słowie Bożym (PT 1972, s. 76; TP 1979, s. 27).
Prawdy przedstawione przez „onego sługę wiernego i roztropnego” (Mat. 24:45) były, są i będą podstawą prawdy i jej postępowania w czasie. Jak sam stwierdził w P1, s. 24, „Głoszenie dzisiaj o mającym rzekomo nastąpić potopie nie byłoby głoszeniem prawdy. Jest jednak wiele innych prawd właściwych naszym czasom, które ciągle stają się aktualne”. Literatura prawdy dana przez pastora Russella wraz z literaturą postępującej prawdy pastora Johnsona, broniona i wydawana przez pastora Jolly’ego w jego pracy udzielania teraźniejszej prawdy, trwa po dziś dzień. Br. Russell podczas Paruzji położył fundament oraz „wykonał wśród ludu Bożego pracę przygotowania budowy tego [epifanicznego] Obozu” (PT 1954, s. 78). Wierzymy, że jest wolą Bożą, abyśmy kontynuowali tę pracę na tych samych zasadach, gdyż „Obóz Epifanii […] będzie składał się z wiernych usprawiedliwionych oraz nawróconych wiernych Żydów. Ta ogromna ilość literatury będzie wykorzystywana według potrzeb, wraz z adaptacjami pism br. Russella i Johnsona dostosowanymi do bieżących potrzeb” (E10, s. 672).
List Judy, tak jak właściwie wszystkie inne listy Nowego Testamentu, jest skierowany bezpośrednio do świętych (w. 1-3). Stąd występujące w wersecie 21 wyrażenie „samych siebie” oznacza członków Małego Stadka – jedynych, którzy zostali uświęceni przez Ojca oraz powołani do Jezusa Chrystusa i zachowani w Nim. Zatem w ścisłym znaczeniu tekst ten odnosi się do Małego Stadka, ale co do zasady może stosować się do dobrych Młodocianych Godnych, a po oczyszczeniu się nieczystych członków Wielkiej Kompanii i Młodocianych Godnych, może stosować się także do nich (PT 1940, s. 2).
45 lat później w PT 1985, s. 23; TP 1985, s.130, dzięki konstruktywnej postępującej prawdzie rozszerzonego Żniwa Wieku Ewangelii, słowa te zostały rozwinięte: „Tak jak właściwie wszystkie inne listy Nowego Testamentu, ten list jest skierowany bezpośrednio do świętych (Judy 1-3). Stąd występujące w naszym wersecie [w. 21] wyrażenie „samych siebie” nie oznacza świata ani wszystkich chrześcijan, ani też wszystkich członków jakiejś jednej denominacji w chrześcijaństwie. Nie jest nawet skierowany do tych wszystkich, którzy są chrześcijanami z imienia, z których wielu jest hipokrytami, wielu innych nie osiągnęło nawet stanu próbnego usprawiedliwienia, a jeszcze inni są członkami Wielkiej Kompanii i „poświęcającymi się między wiekami”.
Widzimy jak bardzo dobrze napomnienie naszego tekstu stosuje się w ścisłym sensie do Małego Stadka, ale co do zasady może odnosić się do dobrych Młodocianych Godnych i Poświęconych Obozowców Epifanii. Każdy z nich, aby być zachowanym, musi być zupełnie poświęconym i „trzymać się Skały”.
Choć to prawda, że święci (święte jednostki) w znaczeniu Małego Stadka i Wielkiej Kompanii -„święci z ucisku” (patrz np. R5231, akapit 12) – zostali już wszyscy zgromadzeni, są jeszcze inni święci (święte, poświęcone jednostki) do zebrania. W szerokim znaczeniu wszyscy oni są świętymi, którzy dokonali zupełnego poświęcenia się Bogu – w tym ci „poświęcający się między wiekami” – i wiernie w nim postępują. Zatem dzieło ich rozwijania, żęcia i zbierania – tych, którzy stanowią poświęcone przedtysiącletnie potomstwo Abrahama – jest najważniejszym dziełem Boga wobec swego ludu w obecnym czasie. Musimy pamiętać, że w naszej literaturze różne myśli podawane są w ścisłym lub w rozszerzonym znaczeniu i niekiedy fakt ten jest trudny do zrozumienia.
W Przedmowie do Codziennej niebiańskiej manny z 1980 roku (z datą 15 czerwca 1980 r.) br. August Gohlke napisał: „Nowy układ ułatwił wprowadzenie pewnych poprawek i pomniejszych zmian, na które od dawna czekano. Niektóre z tych zmian przyczyniają się do bardziej bezpośredniego zastosowania komentarzy do obecnie żyjącego ludu Bożego, który stara się rozwijać w sobie podobieństwo do Chrystusa, by coraz bardziej napełniać się Duchem Świętym. Wersety i komentarze odnoszące się bezpośrednio tylko do Małego Stadka i Wielkiej Kompanii mogą być uważane za odnoszące się co do zasady także do innych spośród poświęconego ludu Bożego […]”. Z tą właśnie myślą publikujemy niniejszy artykuł.
PT 2019, str. 7-10