Teraźniejsza Prawda nr 545 – 2018 – str. 24
podczas ziemskiej fazy Tysiącletniego Królestwa. Oni są pierwszymi z quasi-wybranych, którzy się poświęcili, „piąty rząd potomstwa Abrahama” (E11, s. 293; E12, s. 185,188; PT ’57, s. 20-27; PT ’70, s. 59). Od czasu zabrania do nieba Oblubienicy Chrystusowej i Wielkiej Kompanii mamy wciąż dwie z trzech klas poświęconych Bogu ludzi, którzy wypełniają swój bieg w tym życiu – Wielka Kompania (Ta klasa jest już skompletowana i wspomaga Małe Stadko), Młodociani Godni i Poświęceni Obozowcy Epifanii. Wydaje się, że są oni pokazani jako wypełnienie typu trzech grup kobiet opisanych w księdze PnP 6:8, które miały szczególny związek z antytypicznym Salomonem – naszym Panem. Wielka Kompania, która jest Nowym Stworzeniem w duchowej fazie Królestwa, jest drugą klasą po Małym Stadku, która ma najbliższy związek z antytypicznym Salomonem; dlatego są oni odpowiednio reprezentowani przez królewskie żony Salomona, które wśród tych trzech grup miały najbliższy związek z nim.
Jesteśmy wdzięczni Bogu i sławimy Boga i naszego Pana Jezusa za obecne i inne objaśnienia prawdy na czasie, która wzmacnia Poświęconych Obozowców Epifanii i umacnia wiarę wszystkich nas na podstawie Słowa Bożego. „Albowiem czynem Jego jesteśmy”. „Albowiem sam Ojciec miłuje was”. „Żaden do mnie przyjść nie może, jeśli go Ojciec mój który mnie posłał, nie pociągnie” (Efez. 2:10; Jana 16:27; Jana 6:44).Takie jest nasze zrozumienie, że przymierze Abrahamowe, inaczej łaski, wciąż działa, aż do czasu rozpoczęcia Tysiącletniego Pośredniczącego Panowania Chrystusa; wprowadzając Nowe Przymierze Zakonu, które będzie potrzebowało pośrednika.
Ci szczerego serca, „pociągnięci” przez Ojca podczas Wieku Ewangelii są rzeczywiście dziećmi gniewu i zanim mogą być przyjęci przez Ojca jako synowie, On oddaje ich Chrystusowi. Przejęcie ich przez Chrystusa lub usprawiedliwienie przez wiarę w Jego krew, a nie wiara w przymierze, sprawia, że są gotowi do powrotu do Ojca, jeśli wciąż tego pragną. Odnosi się to do tych usprawiedliwionych, o których mówi Apostoł: „Proszę was tedy bracia przez litości Boże, abyście stawiali ciała wasze ofiarą żywą, świętą, przyjemną Bogu, to jest rozumną służbę wasze” (Rzym. 12:1). Jeśli oni mieliby być rzeczywiście uczynieni doskonałymi, to musieliby zostać w rękach Syna, który dokonałby Swojego dzieła restytucyjnego w czasie Wieku Tysiąclecia, ale zamiast tego są usprawiedliwieni z wiary. Ich wiara w Chrystusa, w zasługę Jego ofiary, potwierdzona przez odrzucenie grzechu, jest im uznana za sprawiedliwość. Jezus przypisuje Swoją zasługę na ich konto „[…] aby i onym przyczytana była […]” (Rzym. 4:11).
Po pełnym poświęceniu swojej woli na rzecz woli Ojca, nawet na śmierć, oni otrzymali Ducha Świętego.
Ci, którzy byli uczestnikami Wysokiego Powołania, byli spłodzeni z Ducha Świętego jako Nowe Stworzenia, stali się „członkami” Nasienia Abrahamowego, członkami Pośrednika Nowego Przymierza. Następnie przez wiarę przeszli do nowego poziomu, gdzie ani grzech, ani niedoskonałość nie mogły być im przypisane pod warunkiem, że wypełniali śluby poświęcenia i „[…] nie według ciała chodzą, ale według ducha” (Rzym. 8:1).
Jest wielu poświęconych, którzy żyją w tym rozszerzonym Wieku Ewangelii i mają specjalne oświecenie i radujące wzmocnienie Ducha Świętego, ale oni są pod specjalnym powołaniem. Jest także wielu żyjących obecnie, którzy są reprezentowani przez niespłodzone z Ducha przedtysiącletnie nasienie Abrahama. Ten Duch Święty jest duchem pokory, wiary i posłuszeństwa w sercu, a także na ile jest to możliwe duchem słów i czynów. Tylko ci posiadający tego Ducha Świętego mają obfitość Boskiej łaski, błogosławieństw i oświecenia. Bóg wywyższy tą niespłodzoną z Ducha przedrestytucyjną klasę jako specjalnych pomocników. Młodociani Godni i Poświęceni Obozowcy Epifanii w wyborczych zarysach tego Rozszerzonego Wieku Ewangelii są przygotowywani do służby błogosławienia niewybranych. Niewybrani będą przybywać z różnych części świata, aby otrzymać błogosławieństwa dostarczone przez Chrystusa przy pomocy tych pięciu przedrestytucyjnych poświęconych klas.
Po rozważeniu z różnych punktów widzenia wspaniałego postępu w dziełach Boga i Chrystusa przez ostatnie 140 lat, zauważamy, że oparte na Biblii zapowiedzi i związane z nimi nauki brata Russella „onego sługi wiernego i roztropnego”, potwierdzone, obronione i wzmocnione przez brata Johnsona i innych, wypełniają się podczas poranku Wieku Tysiąclecia! 
Niech nasze serca będą przepełnione chwałą i uwielbieniem dla Boga i Chrystusa oraz usilnym pragnieniem bycia wiernymi w miarę naszych możliwości w naszym powołaniu, pracując w błogosławionej służbie prawdy (2Kor. 6:1). Niech Bóg błogosławi pamięć Posłannika Paruzji i Epifanii!
PT 2018, s. 18-25