Teraźniejsza Prawda nr 545 – 2018 – str. 22
mnie posiał, nie pociągnie” i „tego co do mnie przyjdzie, nie wyrzucę precz [odrzucę]” (Jana 6:37,44). Niektórzy z naśladowców naszego Pana byli pociągnięci do Niego przez Ojca zanim On dokończy! swoją ofiarę za grzechy na Kalwarii; inni byli pociągani podczas Wieku Ewangelii, jak apostoł oświadcza: „[…] którebykolwiek powołał Pan, Bóg nasz” (Dz. 2:39). Widzimy tutaj odwrotne działanie Boga niż podczas Tysiąclecia – Kościół Wieku Ewangelii, pod zarządzeniami Przymierza Abrahamowego, jest pociągany przez Ojca i oddawany Synowi.
Zasady, jakie będą panować w następnym Wieku (Tysiącletniego Pośredniczącego Panowania) będą zupełnie inne. Ojciec nie będzie nikogo pociągał, ale to Pan Jezus będzie pociągał ludzkość do Siebie. „A ja jeźli będę podwyższony od ziemi, pociągnę wszystkich do siebie” (Jana 12:32). Nawet po tym, jak Syn pociągnie ich do siebie, jako Pośrednik będzie musiał ich trzymać przy Sobie aż do czasu poinstruowania ich, zdyscyplinowania i sprawienia, że ich kolana się ugną, a wargi ich będą wyznawać Pana. Pośrednik nauczy ich niezbędnej lekcji i przywróci to, co zostało utracone. Nastąpi to przy końcu Wieku Tysiąclecia, zanim Bóg będzie mógł mieć cokolwiek do czynienia z człowiekiem.
Przygotujmy nasze umysły na te następne myśli przy użyciu tekstu z Przyp. 4:18 (UBG): „Ale ścieżka sprawiedliwych jest jak jasne światło, które świeci coraz jaśniej aż do dnia doskonałego.” Rozszerzony Wiek Ewangelii ciągle się rozszerza (140 lat). To tworzy potrzebę przywoływania do naszych umysłów prawdy na czasie lub teraźniejszej prawdy abyśmy mogli lepiej to zrozumieć.
Jesteśmy już zaznajomieni z przedtysiącletnim nasieniem Abrahama tworzącym klasę, którą nazywamy Quasi-wybranymi i na którą składają się trzy ogólne grupy. Najwyższą klasą z tych trzech grup jest klasa Poświęconych Obozowców Epifanii składająca się z poświęcających się w okresie Epifanii od października 1954 roku. Mają oni swój udział w Obozie Epifanicznym, gdyż poświęcili się zbyt późno, aby być częścią klasy Młodocianych Godnych. Ich stanowisko przed Bogiem w czasie, kiedy grzech się wzmaga sprowadza na nich większe próby, po których mają nastąpić większe przywileje. Druga klasa wśród Quasi-wybranych składa się z tych pogan i niektórych Żydów, którzy są „prawdziwie skruszeni i wierzący” w Chrystusa jako Odkupiciela, którzy nie poświęcili się, ale pozostają lojalni wobec Okupu i sprawiedliwości. Trzecia klasa składa się z tych Żydów, którzy przez wiarę i uczynki przychodzą do harmonii z Przymierzem Abrahamowym i Mojżeszowym i pozostają lojalni wobec uczynków sprawiedliwości, ale nie uznają Jezusa jako Zbawiciela.
Klasa Quasi-wybranych jest z przedtysiącletniego nasienia Abrahama i jest pokazana w Miriam (2Moj. 15:20, E1 s. 293) jako siostrze Aarona, który przedstawia tutaj Starożytnych i Młodocianych Godnych jako rzeczników Chrystusa wśród ludzi. Pokazany jest tutaj bliski związek między klasą quasi-wybranych i klasą Godnych. Quasi-wybrani a w szczególności Poświęceni Obozowcy Epifanii będą szczególnymi pomocnikami klasy Godnych w czasie pracy błogosławienia wszystkich narodów ziemi pod Nowym Przymierzem, kiedy ziemska faza Królestwa zostanie ustanowiona. Oni wstąpili do Obozu Epifanicznego, a w szczególności dzieje się to od października 1954 roku. Radujemy się razem z klasą Quasi-wybranych z wielu błogosławieństw, które stały się ich udziałem. Zachęcamy ich do pogłębiania ich relacji z Bogiem oraz wzrostu w prawdzie i podobieństwie Chrystusowym. Wszyscy, wierzący w Jezusa powinni być zachęceni do poświęcenia lub oddania swojego życia Bogu i wiernego wypełniania swojego poświęcenia każdego dnia.
Wszyscy ci przedtysiącletni wierzący Żydzi i Poganie są synami z Joela 2:28 i Izaj. 60:4: „[…] ci wszyscy, którzy się zgromadzili, pójdą do ciebie; synowie twoi z daleka przyjdą […]”.
W październiku 1954 powołanie do klasy Młodocianych Godnych się zakończyło (E10, s. 114; PT ’58, s. 91-93; PT ’60, s. 91,92) i w tym czasie zaczęła się budowa Obozu Epifanicznego (PT ’59, s. 56). Od tego czasu kolejna klasa, Poświęceni Obozowcy Epifanii, jest powoływana i przygotowywana jako specjalni pomocnicy dla Starożytnych i Młodocianych Godnych w ziemskiej fazie Tysiącletniego Królestwa. Oni są pierwszymi z Quasi–wybranych, którzy się poświęcili, „piąty rząd potomstwa Abrahama” (E11, s. 293; E12, s. 185,188). Od czasu zabrania Oblubienicy Chrystusowej i Wielkiej Kompanii do nieba mamy wciąż dwie klasy poświęconych Bogu ludzi, którzy wypełniają swój bieg w tym życiu – Młodociani Godni i Poświęceni Obozowcy Epifanii. Wydaje się, że są oni pokazani jako wypełnienie typu trzech grup kobiet opisanych w księdze PnP 6:8, mających szczególny związek z antytypicznym Salomonem – naszym Panem. Wielka Kompania – Nowe Stworzenia w duchowej fazie Królestwa, jest drugą klasą po Maluczkim Stadku, która ma najbliższy związek z antytypicznym Salomonem. Z tego powodu są oni odpowiednio reprezentowani przez królewskie żony Salomona, które wśród tych trzech grup miały najbliższy związek z nim. (Ta klasa jest już obecnie skompletowana i przedstawiona jako Nowe Stworzenia). Młodociani Godni są następni pod względem łączności z Panem i dlatego są reprezentowani przez nałożnice Salomona. Poświęceni Obozowcy Epifanii są kolejni pod względem łączności z Panem i dlatego są reprezentowani przez panny, które są w bliskim stosunku z Salomonem, lecz nie jest to jeszcze związek małżeński. Ich stanowisko jest poza tym pokazane przez Izraelitów w Obozie, które jest niższym stanowiskiem niż to należące do Wielkiej Kompanii i Młodocianych Godnych – reprezentowanych przez Lewitów na Dziedzińcu. Tak jak Wielka Kompania i Młodociani Godni są oni „niezliczonym mnóstwem”, ponieważ nigdzie nie mamy wzmianki na temat liczby członków tych trzech klas. Jesteśmy wdzięczni Bogu i sławimy Boga i naszego