Teraźniejsza Prawda nr 545 – 2018 – str. 19
przez Hagar) ani leż pod Nowym Przymierzem symbolizowanym przez Keturę (1Moj. 25:1-6).
Apostoł Paweł oświadcza, że Bóg ogłaszał już wcześniej Ewangelie, mówiąc do Abrahama: „ (…I będą ubłogosławione w tobie wszystkie narody ziemi i w nasieniu twojcm” (1Moj. 13:3; 28:14; Gal. 3:8). Pokazuje on, że Przymierze Abrahamowe składało się z dwóch części lub dwóch rodzajów nasienia. Pokazane są one w Przymierzu Potwierdzonym Przysięgą jako 
(1) „gwiazdy niebieskie” i (2) „piasek który jest na brzegu morskim” (1Moj. 22:16-18). Pierwsze nasienie, niebiańskie nasienie, odnosi się w pierwszej kolejności do Chrystusa – Jezusa, Głowy i Kościoła – Jego Ciała. Apos toł przedstawia to i podkreśla w Gal. 3:16, 29. Ducho we nasienie Abrahama jako gwiazdy i jasność na niebie (Dan. 12:3) będą drogą, przez którą drugorzędne nasienie. ziemskie nasienie, otrzyma swoje błogosławieństwa. To drugorzędne nasienie Abrahama, przyrównane do piasku na brzegu morskim, reprezentuje przede wszystkim Starożytnych i Młodocianych Godnych w wieku Tysiąclecia, ponadto przedstawia ono także wszystkie ziemskie rodziny, które ostatecznie przyjdą do harmonii z Bogiem w Wieku Tysiąclecia. Tak jak Abraham przedstawiał Boga, ten obraz przedstawia dwie klasy Boskich dzieci, rozwiniętych jako nasienie Abrahama -(1) Klasa Chrystusowa i Wielka Kompania na poziomie duchowym i (2) Starożytni Godni, Młodociani Godni i Poświęceni Obozowcy Epifanii razem z udoskonaloną restytucyjną klasą ludzkości na poziomie ziemskim.
Nowe Przymierze i jego Pośrednik, Chrystus, są w typie przedstawieni przez Zakon i jego pośrednika, Mojżesza, który jednak nie doprowadził nikogo do doskonałości. Apostoł wypowiada się w takich słowach: „A przetoż z wiary jest dziedzictwo |Przymierze Potwierdzone Przysięgą, obejmujące wybranych], aby było z łaski, i żeby była warowna obietnica wszystkiemu nasieniu, nie tylko temu, które jest z zakonu, ale i temu, które jest z wiary Abrahamowej, który jest ojcem nas wszystkich” w odpowiednim czasie Jehowa stanie się Ojcem wszystkich zbawionych, nie tylko wybranych, ale także niewybranych – doprowadzonego do doskonałości rodzaju ludzkiego. „Jako napisano: Ojcem wielu narodów wystawiłem cię […)” (Rzym. 4:16, 17). Cała ludzkość, ci wszyscy którzy będą błogosławieni w Tysiącleciu, ci wszyscy dla których błogosławieństwa staną się skuteczne i ci, którzy na nie odpowiedzą we właściwy sposób, ci wszyscy staną się dziećmi Boga, którego reprezentował Abraham. Miejmy nadzieję, że wszyscy będziemy w stanie zobaczyć, że to początkowe i wszechstronne Przymierze uczynione z Abrahamem zawiera w sobie wszystko, co Bóg obiecał dać zarówno wybranym jak i przez nich – także tym ze świata, którzy nie otrzymali Boskiej laski nadaremno. Zauważmy, że niepotrzebne były żadne dodatkowe przymierza (choć Przymierze
Abrahamowe zostało potwierdzone i rozwinięte) – wszystko było zawarte w oryginalnym, wszechstronnym Przymierzu Abrahamowym.
Jeśli to początkowe Przymierze Abrahamowe zawierało pełnię Boskich obietnic zarówno dla wybranych jak i dla całego rodzaju ludzkiego, który ma być błogosławiony przez wybranych podczas Tysiąclecia, to dlaczego Bóg ustanowił dwa inne przymierza a mianowicie (1) Przymierze Zakonu ustanowione na górze Synaj z narodem izraelskim i Mojżeszem jako jego pośrednikiem i (2) Nowe Przymierze, które ma nastąpić i błogosławić Izrael i cały świat? Odpowiadamy, że te dwa przymierza zostały dodane z dobrego i wystarczającego powodu, którym jest głębsze wyjaśnienie Boskich celów i jeśli one zostaną dobrze zrozumiane, to pomogą nam docenić działanie Boskiej miłości i sprawiedliwości w przeszłości, teraźniejszości i przyszłości.
Jaki był cel Przymierza Zakonu? Pismo Święte odpowiada, że zostało ono dodane do Przymierza Abrahamowego, aby wypełnić czas aż do przyjścia obiecanego Nasienia, do którego pierwotne Przymierze się odnosiło. Niezbędne ono było, aby pomimo grzechu, pokazać temu nasieniu wysoki Boski standard (Gal. 3:17-19). Paktem jest, że Przymierze Zakonu zawarte z Izraelem wykonało tę specjalną służbę. Wyznaczyło ono standard, który zaaprobował Jezusa i potępił wszystkich innych. Pomogło ono także rozwinąć naród żydowski w kierunku Boga i sprawiedliwości. Pomogło ono też dopasować i przygotować ich do chwalebnego „wysokiego powołania” Ewangelii, gdy w końcu ono przyszło do nich zapraszając ich do Boskiej łaski i współdziedzictwa z Mesjaszem w chwalebnym Tysiącletnim Królestwie na podstawie spełniania warunków wierności i podążania śladami ich Odkupiciela. Miało to bardzo korzystny wpływ na naród izraelski w tym, że pod Boskimi opatrznościami, podczas pierwszego przyjścia naszego Pana stał się on najbardziej rozwiniętym narodem w sprawiedliwości ze wszystkich narodów świata. W rezultacie tego okazało się, że kilka tysięcy członków tego narodu mogło być przeniesionych spod Mojżesza do Chrystusa. Co więcej, postanowienia Przymierza Zakonu zapewnione dla pewnych typicznych transakcji i proroctw były bardzo pomocne dla Duchowego Izraela podczas Wieku Ewangelii. Ilustrowały one dla nas w typach i cieniach Zakonu i ogłaszały przez proroctwa, różne sprawy odnoszące się do błogosławienia wybranych w czasie wieku Ewangelii oraz. do błogosławienia świata podczas Wieku Tysiąclecia.
To połączenie kwestii odnoszących się do obu Wieków, pokazanych w typach Przymierza Zakonu, wprawiało w zakłopotanie już wiele umysłów. Pan czasem ukrywa przed nami pewne kwestie, aby wyrobić w nas potrzebę poszukiwania. Dzieci Boże stają się silniejsze