PRZYGOTOWANIA DO USTANOWIENIA NOWEGO PRZYMIERZA ZAKONU

„I do pośrednika nowego testamentu, Jezusa, i do krwi pokropienia, lepsze rzeczy mówiącej niż Ablówa” Żyd. 12:24

      NASZĄ lekcję rozpoczniemy od przebadania na­szego tekstu podstawowego. Plan Jehowy wyma­ga ustanowienia Nowego Przymierza, takiego jak Stare Przymierze Zakonu, tylko na wyższym poziomie i dzięki większemu pośrednikowi Jezusowi i Jego skompletowa­nemu Kościołowi. Mojżesz jako pośrednik Przymierza Zakonu byl typem Jezusa, Pośrednika Nowego Przymie­rza. Musimy uznać potrzebę ustanowienia przymierza ponieważ w innym wypadku nie byłoby potrzeby usta­nawiania pośrednika. Musimy także zauważyć, że Jezus nie działa w swej funkcji Pośrednika w obecnym czasie; będzie nim w Wieku Tysiąclecia. To stwierdzeine wyma­ga interpretacji. Musimy rozgraniczyć czas Wieku Ty­siąclecia (1874-2874) od głównej działalności w czasie obecnego Wieku, którą jest wybór Wybranych Bożych wliczając w to przedtysiącletnie nasienie Abrahama.

      Bóg uczyni wszystkie pięć przedrestytucyjnych klas – Małe Stadko, Starożytnych Godnych, Wielką Kompanię, Młodocianych Godnych i Poświęconych Obozowców Epifanii – odpowiednio symbolizowanych przez Syon, Morię, Akrę, Bezetę i Ofel szczególnymi pomocnika­mi niewybranych na Drodze Świętej (Gościńcu Świętobliwości). Spójrzmy na Ps. 72:3 „Przyniosą góry ludowi pokój, a pagórki sprawiedliwość”. Bóg wywyższy te pięć przedrestytucyjnych klas w tym właśnie celu. Niewybrani będą przybywać z różnych części świata, aby otrzy­mać błogosławieństwa dostarczane przez Chrystusa przy pomocy tych pięciu przedrestytucyjnych poświęconych klas. Praca ta podczas wieku Tysiąclecia będzie wska­zówką, oświeceniem i podniesieniem ludzkości z depra­wacji do doskonałości (PT 1977, s. 38).

      Nowe Przymierze jest planem, dzięki któremu świat otrzyma błogosławieństwa podczas Tysiąclecia. Bóg o tym Nowym Przymierzu dla świata pod panowaniem Pośrednika mówi: „Bo miłościw będę nieprawościom ich, a grzechów ich i nieprawości ich nie wspomnę wię­cej”. Świat jako jednostki nie przystąpi do tego Nowego Przymierza aż do czasu końca Tysiąclecia, które w tym wypadku zawiera także 40-letni Dzień Sądu (2874-2914).

      Jehowa pokaże w tym czasie swoją łaskawość przez „krew pokropienia”, która reprezentuje Boskie miłosier­dzie pokropione na sercach pięciu przedrestytucyjnych poświęconych klas. Nastanie także czas, kiedy krew po­kropienia zostanie użyta dla całej ludzkości – będzie to podczas Tysiącletniego pośredniczącego panowania Chrystusa jako Pośrednika. Ta krew „pokropienia lepsze rzeczy mówiąca” dokonuje pokuty lub zadośćuczynie­nia. Przemawia ona za odpuszczeniem grzechów świata i uwalnia z więzi grzechu i śmierci. Tak, mówi ona lepsze rzeczy niż krew Ablowa, która wołała o zemstę. Krew Chrystusowa woła o litość. To przywołuje porównanie, które zdaje się nam sugerować, że Abel był w pewnym stopniu typem Chrystusa w tym, że przedstawił ofiarę, która została zaakceptowana i że został zabity.

      Pismo Święte pokazuje, że cielesny Izrael wraz z ludzkością otrzymają przepowiedziane przez Boga błogosławieństwo w postaci możliwości otrzymania wiecznego życia w Wieku Tysiąclecia pod Nowym Przy­mierzem (Jer. 31:34; 32:40; Ezech. 16:60-63). Natomiast Kościół – Ciało Chrystusowe – wspaniałe duchowe na­sienie Abrahamowe ma swoją próbę do życia w czasie rozszerzonego Wieku Ewangelii pod najwyższym i naj­wspanialszym Przymierzem Potwierdzonym Przysięgą uczynionym z Abrahamem (symbolizowanym przez Sarę), a nie pod Przymierzem Zakonu (symbolizowanym

poprzednia strona – następna strona