TEKST MANNY 28 CZERWCA

Nie uważaj się sam za mądrego, ale się bój Pana, a odstąp od złego – Przyp. 3:7.

      Nie ma nic bardziej niebezpiecznego dla dziecka Bożego niż zarozumiałość. Ona bloku­je drogę do prawdziwego postępu i reformy ser­ca, przeszkadza prawdziwej użyteczności dla drugich, a szcze­gólnie użytecz­ności w służbie Bożej, gdyż Jego Słowo oświad­cza, że „Bóg się pysznym sprzeci­wia, a pokornym łaskę daje”. Za­miast pewności siebie, mądrość nakazuje nieufność wobec siebie, pamiętanie o swoich słabościach i niedoskonałościach oraz odpowiednio większą cześć dla Boga i poleganie na Nim, co bardziej niż cokolwiek innego wzmoc­ni i uzdolni nas do zerwania ze złem naszego upadłego stanu (R 2060).

      Uznawanie siebie za mądrego oznacza samo­zadowolenie i samowystarczalność co do własnej wiedzy. Jednostki z takim nastawieniem nie po­zwalają się pouczyć i z pewnością odpadną od prawdy, jeśli nie naprawią swojego postępowania. Jeśli pragną być uleczone z tej wady, niech nauczą się dawać Bogu pierwszeństwo w swoim sercu, przez co będą w stanie zerwać z nieprawością, a to przez praktykowanie dobra (PT 1934, s. 95).

SEKRET SZCZĘŚLIWEGO DNIA

Tylko pozwól Ojcu czynić Jego wolę,
Tylko wiedz, że On jest prawdziwy, i bądź spokojny,
Tylko idź za nim, godzina za godziną,
Tylko czerp z Niego siłę w chwili potrzeby.
Tylko Mu zaufaj – to wszystko,
A wtedy dzień z pewnością będzie pełen pokoju,
Cokolwiek by się stało, będzie jasny i błogi,
cichy i wolny.

Tylko pozwól Mu mówić do Ciebie przez Jego
Słowo,
Uważając, by Jego głos był dobrze słyszany,
Tylko mów Mu wszystko, gdy tylko się wydarza,
I nie zwlekaj, by podzielić się niespodziankami;
Tylko słuchaj i bądź tam, gdzie zawsze Go usłyszysz.
To wszystko! I w tym, przez społeczność, znajdziesz
radość.

Tylko ufaj i wciąż proś o kierownictwo,
Podchodź do swych zadań tak, jak On by chciał,
Tylko przyjmuj zyski i straty, jakie On zsyła.
Tylko przyjmuj smutek i ból, gdy On je dopuszcza.
Ten, który uformował cię na Swą chwałę, nie chybi
dobrego celu, Tak więc dzisiaj i wszystkie twe dni
będą zaplanowa­ne właśnie z tą myślą.

Tylko zostaw małe sprawy w Jego ręku,
Wszystko to, czego nie rozumiemy, to, co nas boli,
Tylko oddaj Mu troski, które cię obciążają
I odkryj, że to, co pozwalamy Mu nieść, zmienia się
w błogosławieństwo. To wszystko!
I jeszcze droga wyznaczona przez tego,
który kocha Cię najbardziej –
Oto sekret szczęśliwego dnia i Jego obiecanego odpoczynku.

PT 2017, s. 47

DZIĘKCZYNIENIE

      W Stanach Zjednoczonych panuje piękny i stosowny zwyczaj – przeznaczenie jednego dnia w roku, zwykle czwartego czwartku listopada, na specjalne podziękowanie Bogu za dary żniwa i bło­gosławieństwa otrzymane w minionym roku. Rozu­miemy, że amerykańska koncepcja Dnia Dziękczy­nienia powstała w koloniach Nowej Anglii. Jednak jako doroczne świętowanie żniw i ich obfitości, Święto Dziękczynienia należy do kategorii uroczy­stości, które przekraczają granice kultur, kontynen­tów i tysiącleci. W starożytności Egipcjanie, Grecy i Rzymianie ucztowali i składali hołd swoim bogom po zakończeniu jesiennych żniw. Historycy zauwa­żają, że rdzenni Amerykanie mieli bogatą tradycję świętowania jesiennego żniwa ucztami i radosną zabawą na długo zanim Europejczycy przybili do brzegów ich ziemi.

      Obecnie obchody Dnia Dziękczynienia straciły wiele ze swego pierwotnego znaczenia i nie powinny skupiać się tylko wokół indyka, nadzienia i sosu żurawinowego. Sama nazwa – Dziękczynienie

poprzednia strona – następna strona