Teraźniejsza Prawda nr 542 – 2017 – str. 44
TYMCZASOWE USPRAWIEDLIWIENIE
W ZMIENIONYM (NOWYM) CELU
Ta część naszych rozważań opiera się w szczególności na PT 1959, s. 38-44; PT 1972, s. 69. Celem tego artykułu, nieco innym niż w poprzednich artykułach o Poświęconych Obozowcach Epifanii, jest rozszerzenie naszego zrozumienia na temat Gabaonitów jako typu Poświęconych Obozowców Epifanii. W świetle konstruktywnej, postępującej prawdy opartej na faktach i dowodach zaczerpniętych z korespondujących nauk braci Johnsona i Jollyego przedstawiamy prawdy dotyczące tego, kto przebywał w Świątnicy, na Dziedzińcu i w Obozie, a także tego, czy były to jednostki spłodzone z Ducha, i czy utraciły swoje poświęcenie lub usprawiedliwienie. Ponieważ wszystkie informacje są powiązane z czasem, te podane w niniejszym artykule obejmują „wymagane zmiany” (dostosowanie spraw) z punktu widzenia czasu. Przyp. 4:18 mówi: „Ale ścieżka sprawiedliwych jest jak jasne światło, które świeci coraz jaśniej aż do dnia doskonałego” (UBG). Mając na uwadze dowody biblijne i wynikające z faktów, potwierdzamy korespondujące nauki br. Johnsona (zob. PT 1951, s. 90; PT 1954, s. 41, 57; PT 1955, s. 29, 30; PT 1958, s. 92) i rozumiemy, że jesienią 1954 roku nadszedł czas dostosowania spraw na Dziedzińcu. Wówczas wszyscy próbnie usprawiedliwieni wierzący, którzy do tego momentu się nie poświęcili, utracili swoje usprawiedliwienie „dla celów Wieku Ewangelii”, tj. dla celu stania się antytypicznymi Lewitami, a Brama antytypicznego Dziedzińca, droga wejścia w stan lewicki, zamknęła się w tym momencie na zawsze (jeśli chodzi o wchodzenie przez nią), podobnie jak 40 lat wcześniej na zawsze zamknęły się Drzwi wejścia do Świątnicy – do stania się Królewskim Kapłaństwem (por. PT 1970, s. 55).
Zwróćmy uwagę, że dowody, jakich używa br. Johnson w tych cytatach, oparte są na aspektach czasowych i stąd znajdują swoje wypełnienie w 1954 roku, 40 lat po roku 1914. Gdy br. Johnson podał -w harmonii z Obj. 22:11 – że czas dostosowania sytuacji na Dziedzińcu nastąpi jesienią 1954 roku, miał różne dowody w postaci wersetów z Pisma Świętego, przesłanek biblijnych i faktów, jak również równoległości. Wszystkie one wskazywały na to, że będzie to właściwy moment na tę zmianę – gdy zakończy się okres Epifanii, albo Apokalipsy (w ścisłym znaczeniu), a rozpocznie się Bazylea w swoim pierwszym zachodzącym początku. (Jednak w szerszym znaczeniu Epifania, czyli Apokalipsa, trwała dalej po 1954 roku i trwa nadal, tak samo jak Paruzja trwała nadal w szerszym znaczeniu po roku 1914 i trwa do dziś, choć w ścisłym znaczeniu, tj. jako okres żęcia, zakończyła się w 1914 r.).
Pamiętajmy, że do momentu dostosowania spraw w Świątnicy jesienią 1914 r. wszyscy członkowie klasy Wielkiej Kompanii na zawsze utracili możliwość stania się Kapłanami i wkrótce potem zaczęli być usuwani ze Świątnicy na Dziedziniec. Me stracili jednak przez to swego spłodzenia z Ducha ani nie utracili poświęcenia, ani ożywionego usprawiedliwienia – choć nie mogli już zachować swojego stanowiska w Świątnicy. Choć znaleźli się z powrotem na Dziedzińcu, zatrzymali te rzeczy, ALE W ZMIENIONYM CELU, tj. aby stać się Lewitami Epifanii. Podobnie do czasu dostosowania spraw na Dziedzińcu jesienią 1954 roku wszyscy próbnie usprawiedliwieni, którzy do tego momentu się nie poświęcili, na zawsze utracili szansę, by stać się antytypicznymi Lewitami, wybranymi, i zostali przeniesieni z Dziedzińca do Obozu. Jednakże, jak wykazujemy w PT 1958, s. 59-61, nie stracili przez to wiary w zasługę Jezusa jako ich jedyną nadzieję zbawienia, przez co nie tracili także próbnego usprawiedliwienia i stanowiska jako wiernych usprawiedliwionych – choć nie mogli już zachować swojego stanowiska na Dziedzińcu.
Choć znaleźli się znowu w Obozie, zachowali swoje próbne usprawiedliwienie i stanowisko jako wierni usprawiedliwieni, LECZ W ZMIENIONYM ZAKRESIE, tj. do celów Obozu Epifanii. Stracili jednak bezpowrotnie możliwość stania się antytypicznymi Lewitami. Do czasu dostosowania spraw w Świątnicy przedstawiała ona stan wszystkich nowych stworzeń w stanie embrionalnym, ale po tym czasie tylko stan zachowujących korony. Podobna zdecydowana zmiana na Dziedzińcu – którą także musimy uznać, jeśli chcemy chodzić w postępującym świetle podanym poprzez br. Russella i potwierdzonym przez braci Johnsona i Jollyego – zaszła w momencie dostosowania spraw na Dziedzińcu, co nastąpiło, jak wykazuje br. Johnson, jesienią 1954 roku. Podczas gdy do tej chwili Dziedziniec przedstawiał stan wszystkich usprawiedliwionych z wiary, od tego czasu reprezentuje on stan tylko tych usprawiedliwionych z wiary, którzy poświęcili się przed jesienią 1954 roku i są prospektywnymi Lewitami – członkami Wielkiej Kompanii i Młodocianymi Godnymi (E10, s. 209). Co do pozostałych, br. Johnson jasno stwierdził, że „niepoświęceni próbnie usprawiedliwieni będą usunięci z Dziedzińca do Obozu”.
ZMIANA ZNACZENIA OBOZU
Na podstawie powyższego widać wyraźnie, że wraz z dostosowaniem spraw na Dziedzińcu jesienią 1954 roku nastąpiła także zdecydowana zmiana w znaczeniu Obozu. W zastosowaniu na Wiek Ewangelii przedstawiał on WYŁĄCZNIE stan nieusprawiedliwionego, nominalnego ludu Bożego, „w pewnej mierze moralnych, powierzchownych chrześcijan” (R4607, akapit 3), stanowiących „nominalny lud Boży, w odróżnieniu od prawdziwego”. Byli to „chrześcijanie, którzy nie dokonali wypływającej z serca pokuty wobec Boga, ani nie posiadali wypływającej